Dolores Cannon - Deel 6

DOLORES CANNON

Ongewone voorvallen.

Deel 6   

(w: ik ga even terug naar het boek ‘The Custodians’) 
Dolores: Ongewone gevallen gingen verder in de jaren. Aan het eind van 1990 reisde ik naar diverse vreemde landen en naar gevallen van onderzoek die al gescreend waren geweest door andere onderzoekers en psychologen. Ik wist nooit wat een geval zou meebrengen en rond 1997 was ik een adept (ingewijde) geworden in fantasie gevallen of ontdekte mensen die aandacht wilden. Edith was een van verscheiden mensen met wie ik werkte in november 1997, in het zuiden van Engeland.  Bij haar eerste interview werd vastgesteld dat ze kortgeleden aan boulimia had geleden. Ook al beweerde ze dat het niet langer meer een probleem was, werd haar dokter gealarmeerd dat haar bloedtelling verre van normaal was. Ik vermoedde dat Edith psychologische problemen had en dit werd versterkt toen ze de reden uitlegde voor die zelf toegebrachte boulimia. Zij was een veertig jarige vrouw(alhoewel ze niet zo oud leek) met al grotere kinderen, en zij had kort geleden een jonge man getrouwd die in de twintig was. Haar kennissen schenen de basis te zijn voor veel van haar problemen, inclusief dat ze lelijk tegen haar deden en haar bekritiseerden door te zeggen: “Wat kan hij nu in zo’n oude vrouw als jij zien?” Ze had al een probleem met haar zelfwaarde dat zich ook weerspiegelde in dat ze geen baan kon houden. Die opmerkingen hielpen haar niet in die situatie, dus werd ze boulemisch in de hoop dat ze aantrekkelijker werd. Ik persoonlijk kon de bedoeling niet zien van dat ze dat deed, omdat de jonge man verliefd op haar was geworden zoals ze was. Waarom voelde ze die behoefte om zich zo te veranderen? Ik vermoedde dat ze meer behoefte had aan psychologische raadgeving dan dat ik die haar kon geven, specifiek in de korte tijd dat ik maar bij haar kon zijn. Waar ik me voornamelijk om bekommerde was, was dat ze geloofde dat ze UFO en alien belevenissen had. Natuurlijk moet je bij ieder van dit soort werk, rekening houden met de hele persoonlijkheid.

Ze verklaarde dat ze vreemde dromen had gehad en dat ze dacht dat ze verbinding hielden met aliens of met spirit manifestaties. Haar familie kon haar helemaal niet helpen, omdat die geen enkel begrip over het paranormale hadden en Edith constant bekritiseerden vanwege haar interesses. 

De voornaamste belevenis die ze vertelde gebeurde in het laatste jaar (1997). Ze was wakker geworden en zag een figuur in haar kamer die haar bed naderde. Daarna herinnerde zich niets meer behalve de droom die erop volgde.  Ze lag op een tafel met figuren om haar heen. In een droomachtige bedwelming hoorde ze hen over haar praten. Ze zeiden iets over een fout, en dat er teveel bloed was verloren. Ze stelde hieruit vast dat ze iets aan haar gedaan hadden, dat ze bloed van haar hadden afgenomen en dat dit haar huidige stoffelijke problemen veroorzaakte. Ze wilde dat ik in een sessie zou uitvinden: Waarom namen ze haar bloed af, en waar gaan ze daarmee naar toe? Wat doen ze er mee? Ze was er van overtuigd dat als de belevenis echt was, dat het een negatieve betekenis had. 

Toen ik met de sessie begon wist ik niet of er iets zou uit voortkomen, omdat ik echt dacht dat de problemen van de vrouw veroorzaakt werden door diepere psychologische oorzaken en de alien verbinding louter een excuus was om hen de schuld te geven over iets in haarzelf. Als dit zo was dan zou haar onderbewustzijn me dat vertellen. 

Toen ze in een diepere staat van trance was, op de avond van het gebeuren, richtte ik haar op haar terugkeer in haar appartement. Ze was positief over de datum omdat ze een dagboek bijhield en de gebeurtenissen werden daarin opgeschreven.
Ze werd wakker uit haar slaap omdat de kamer koud was. Toen kondigde ze bezorgd aan: “Er is daar iets. Het kijkt naar me. Het slaat me gade. Het is bij mijn bed.”
Ze beschreef een voorwerp van ongeveer 25 cm lang dat leek op een gloeiende oranje en geel licht, met een grote kristal of diamant in het midden. Ze was bang en gluurde er naar vanuit de dekens, toen ze merkte dat er nog anderen de kamer waren binnengekomen. Een was groot en leek op een mens met een bleke huid. Hij werd vergezeld door drie kleine schepselen die leken op wit gloeiende hompen/druppels(?) Ze werd niet bang door hen, ze was alleen geamuseerd. Ze dacht dat die heel grappig waren toen ze haar arm en gezicht  aanraakten met koude vingers. De grote hield nu het vreemde gloeiende ding vast. Er kwam een straal koud licht uit en werd gericht op haar voorhoofd. Hij legt aan haar uit dat het haar geen pijn zou doen; het zou het alleen makkelijker maken om haar uit het huis te transporteren.  Haar werd gezegd om heel stil te liggen terwijl ze in een straal licht werd gehuld dat van boven kwam en toen boven het bed ging zweven. Op een of andere manier waren ze toen buiten en zweefden omhoog. Op dit moment ademde Edith heel zwaar en moeilijk en ik moest haar stoffelijke gevoelens verwijderen.(dus haar geruststellen, omdat haar niets kon gebeuren, want ze was nu alleen een waarnemer. w.) Het volgende ogenblik was ze in een enorm schip, alhoewel ze zich niet herinnerde hoe ze daar binnen kwam. Ze werd naar een heel lichte kamer gebracht waar het licht uit de muren en het plafond scheen te komen. In de kamer waren veel meer schepselen die zij beschreef als anders dan de kleine witte vriendelijke die haar hadden vergezeld. “Ze zien er lelijker uit. Maar ze zijn niet echt lelijk, wel anders.” Ze zijn meer een homp, een paarsbruine kleur met grotere vette hoofden. De kleine lichte lijken zachter. Deze hebben een huid die er ruw/grof uitziet.” Ze kon ze niet aanraken om dat te ontdekken omdat ze nu op een tafel lag en ze was niet in staat om zich te bewegen.

Toen brachten ze een machine boven haar aan de zijkant van de tafel. Ze was bezorgd toen ze zag dat er licht kwam uit de machine dat haar lichaam binnen ging tussen de ribben in aan haar linker kant. Ze riep uit: “Dat doet pijn, maar het doet geen pijn.”
Het grote wezen communiceerde mentaal met haar dat het haar geen pijn zou doen. Ze gingen schade repareren die zij aan haar maag had veroorzaakt. Ze vroeg zich af waarom ze tussen de ribben naar binnen gingen, in plaats van door haar mond. Hij legde uit dat het makkelijker was om via de zijkant te gaan. De stemming veranderde plotseling in ongerustheid toen ze opeens de wezens mentaal hoorde zeggen dat er iets fout was. Er was meer schade toegebracht dan verwacht werd. Ze waren bezorgd, omdat er veel meer bloeding was in de maag. Ze had al heel veel bloed verloren en ze werd zwakker. Ze hoorde de woorden: Je moet je lichaam niet beschadigen. Het is speciaal.”  Toen gebruikten ze licht om de bloeding af te stoppen. 
Ik was nieuwsgierig over waarom ze zelf geen effect gemerkt had van een innerlijke bloeding. Ze zeiden dat ze dat uiteindelijk wel gemerkt zou hebben, en dat het dan misschien moeilijker was geweest om het te repareren. Toen brachten ze een witte vloeistof in haar arm door iets ‘als een naald, maar het is geen naald.’ Ze legden uit dat “ze er betere bloedcellen inbrachten om de schade tegen te gaan. Iets waardoor de bloedcellen beter werken. Om het bloed meer zuurstof te laten krijgen.” 

Toen ze zich voorbereidden om het toestel te verlaten, communiceerde het grote wezen met haar dat hij opnieuw zou komen en haar zou checken. Ze voelde zich prettig  bij hem en dacht dat ze hem kende. Hij zei dat ze eerder samen waren voor ze in dit leven kwam. En dat hij al echt heel oud was. 
Het volgende ogenblik vond ze zichzelf terug in bed in haar kamer. Haar geest zat vol met vragen die snel verdwenen toen ze in de slaap wegdreef. In de morgen was er geen enkele herinnering van het gebeuren behalve dan de droom die suggereerde dat zij haar kwaad hadden gedaan door haar bloed af te nemen. Maar het was nu duidelijk dat zij haar probeerden te helpen en dat zij de schade aan haar lichaam zelf had veroorzaakt door het constante braken die door boulimia werd veroorzaakt.

Haar dokters (in 3D) waren bezorgd omdat haar bloedtelling zo laag was dat ze niet konden begrijpen hoe ze helemaal kon functioneren en ze zeiden dat ze bewusteloos zou moeten zijn. Haar onderbewustzijn communiceerde naar me dat er geen bezorgdheid hoefde te zijn over die abnormale lage bloedtelling. Dat dit nu normaal voor haar was en dat zij in staat was om er heel goed mee te functioneren.  “De bloedtelling betekent niks. Het is gewoon een lage telling. Een lage telling is normaal een aanwijzing voor zuurstof. Haar zuurstof voorziening is groter alhoewel die zelfs kleiner is.”  De schade aan het gebied rond de maag was gerepareerd en de doktoren zouden niets vinden in hun testen. Het zou waarschijnlijk gewoon als een mysterie worden opgetekend en zolang Edith geen stoffelijke problemen zou krijgen, was het het beste om dit maar los te laten.

Dit geval laat het probleem zien tussen het bewuste denken dat een verontrustende droom verkeerd interpreteert waarbij het tot een verkeerde conclusie komt en het correcte begrijpen van de situatie dat komt uit een hypnose met een diepe trance. Toen we dit achteraf bespraken, toen ze ontwaakt was, kon ze begrijpen dat haar besef door de herinnering van de droom, verkeerd was. De wezens uit het toestel hadden haar geen kwaad gedaan, maar feitelijk hadden ze de schade gerepareerd die zijzelf veroorzaakt had door haar ijdelheid en de twijfel aan zichzelf. 



De Aliens Spreken


Toen ik voor het eerst begon te werken met Suzanne in oktober 1986, had zij diverse allergieën, en we zochten toen in vorige levens naar de bron van haar probleem. Ze kwam  direct in een diepe trance en ze was een buitengewoon subject. De sessies waren zeer succesvol. We hadden diverse levens onderzocht en de informatie bleek nuttig. Haar probleem met astma werd teruggevoerd naar een ander leven waarin ze als kind stierf door longontsteking. In het leven van nu bracht alles dat zich bemoeide met haar ademhaling de angst om te sterven in het onderbewustzijn naar voren, en triggerde dan een astma aanval. 
Toen onze volgende sessie ruimtewezens (aliens) bracht, was het een verrassing omdat we daar absoluut niet naar zochten. Suzanne had nooit sightings (zichtbare voorwerpen in de lucht)gezien, nooit dromen gehad over of andere interesse in UFO’s gehad, dus dit was het laatste dat ik verwachtte om in een sessie tegen te komen. Dit was het begin van mijn directe contact met aliens en dat ze direct tegen mij spraken. Het was een spontaan gebeuren om een voortdurend patroon te vestigen dat verrassende resultaten bracht.
We hadden bijna een hypnotische sessie beëindigd die een leven in Engeland naar voren bracht rond 1930. Na haar door te brengen in dat leven nam ik haar mee naar de wereld verder door om informatie over ná het leven te krijgen. Dit is een patroon van mij als ik een goed subject heb dat in staat is tot diepe trance. Ik probeer dan informatie te krijgen over diverse onderwerpen om ze dan later te combineren en te vergelijken op geldigheid. Dus, toen ik haar vroeg om te beschrijven wat ze zag na haar dood, had ik al een idee van wat ik verwachtte dat ze zou zeggen. In het begin was haar stem traag en sprak ze heel langzaam. 

Dolores: Kun je daar iets zien, of is er iets te zien?
Suzanne:  (pauze) … Nou, ik zie… een computer tafel.

Dat was een verrassing. Het was helemaal niet wat ik verwachtte van wat mijn andere subjecten gezien hadden. Dit, en vele andere rapporten werden gecombineerd en uitgelegd in mijn boek  ‘Tussen Dood en Leven in’

D: Een computer tafel?
S: Er zijn wezens. Het is alsof ze iets monitoren/bekijken. Ze hebben controle (knoppen) en ze zitten in stoelen en kijken naar iets. Ik kan niet precies zien wat ze echt bekijken. Er zijn veel zaken, kaarten en…  Nu ben ik er boven. Aarde. Ik kan de continenten zien. En zij  monitoren wat er beneden in de oceaan gebeurt, en op de continenten. Ze observeren het. Ze weten meer. Ik ben aan het leren. En zij laten me dit gade slaan. Ze doen dit omdat er nog een kracht is die hen leidt en zij zijn boodschappers voor deze kracht. Ze doen dit om de mensheid te helpen.

Dolores: Ik dacht dat zij waarschijnlijk de computerkamer zag in de spirit laag. De kamer waar ik eerder niet mocht binnen gaan. Die was verboden, want alle elementen van iemands leven waren daar bijeen gezameld, en de specifieken die te maken hebben met hun volgende reïncarnatie worden daar bestudeerd. Daar ik haar bestuurd had om naar de spirit (of de zogenaamde ‘doden’ laag)  te gaan, probeerde ik haar antwoorden te vergelijken met wat ik reeds wist. 

S: Ze begrijpen het gemakkelijker. Kennis en technologie zijn op deze niveaus meer ontwikkeld. Een veel hoger niveau van begrip vindt plaats.
D: Kun je zien hoe deze wezens eruit zien?
S: Ze zijn in het wit gekleed. Ze zien er helemaal wit uit. En ze hebben een rond hoofd en zien er korter uit, als van een ruimtelijk lichaam. En ze hebben grotere ogen. Ze zitten in stoelen en bewegen dingen: knoppen en dials. Ze hebben een groot raam waar ze uit kunnen kijken. Dat heeft een ronde bocht. Er is een structuur in het midden wat een orb object is….
( Dan tekent ze veel maar dat kan ik niet reproduceren. Ze tekent het orb voorwerp en control panels . w.) 
Een halve bol – maar plat aan de onderkant. Schijnt gesteund te worden door pootjes van de vloer af. Transparant. Binnenin  een vonkende kristal die schijnt te bewegen. Kleine vonkende dingetjes die constant in beweging waren. Een lange buis die van het plafond komt om het bovendeel van de bol te omsluiten. De buis is vast maar transparant. Er komt licht doorheen. Dat had iets te maken met de voortstuwing van het schip en het is ook een apparaat om mee te camoufleren(cloaking). ( Ze was verbaasd toen ze dat zei. Ze wist niet waar deze opmerking vandaan kwam.) Dit apparaat stond in het centrum van het schip.
D: Dan is dit een stoffelijke schip?
S: Het kan gezien worden of gecamoufleerd. Dat hangt af van wat hun voornaamste missie is voor wat er moet worden gemonitoord. De kristallen orb geeft die energiekracht om zichzelf voort te stuwen. En het heeft ook de controle over de antizwaartekracht apparaten voor dit toestel.
D: Je zei dat ze je dat lieten zien? Is dat ongewoon om je te laten zien wat zij doen?
S: (Een mechanische stem) Wij hebben eerder contact gehad. Ze hebben mij eerder (dat is dus Suzanne.w.)gemonitoord. Ze hebben mij gepeild (gesondeerd). En ze vinden het niet erg omdat ik een broeder ben, en ik in vrede kom. Zij willen hulp van wezens zoals ik. 
D: Vinden ze het niet erg als ik deze dingen zie? 
S: Nee. Nou niet. Zij willen dat informatie wordt vertaald. 
D: Zouden ze informatie met mij willen delen?
S: Ja. Het is begonnen. Ze zullen mij gebruiken om te communiceren.
D: Ik wil graag informatie en ik wil dat ze begrijpen dat ik dat alleen maar ten goede zal gebruiken.. Weten ze dat? 
S: Ja. Het gaat alleen om mensen die er iets mee kunnen doen. Die dit op een productieve manier kunnen toepassen. Als dat niet zo is, dan zou het nutteloze informatie zijn.
D: Begrijpen ze hoe ik dit wil gebruiken? 
S: Ze zijn heel telepathisch. (zachtjes) Zij maken contact. (Toen veranderde de stem en klonk mechanisch, weer robotachtig.)  We scannen.

Dolores: Na een pauze voelde ik alsof ik werd gescand. Het was een tintelend gevoel door mijn lichaam, specifiek in het hoofd gebied. Ik denk niet dat dit mentale suggestie van mij is  omdat ik niet wist wat ik kon verwachten. Het gevoel was zeker stoffelijk, en onverwacht. Ik probeerde kalm te blijven, alhoewel dit heel verontrustend was, dus kon ik hen een duidelijke indruk van mezelf geven. Maar ik had het gevoel dat het helemaal geen verschil zou maken. Ik voelde alsof ze door de kern van mijn wezen heen konden kijken en niets kon in elk geval worden verborgen of verkeerd worden voorgesteld. Zij konden waarschijnlijk mij en mijn motieven duidelijker zien dan ik mezelf kon zien. 

S: Bepaalde fenomenen moeten duidelijker worden uitgelegd. En jij bent een brug voor informatie. Je hebt het vermogen om te schrijven. Dit is nodig. 
D: Op die manier kan het aan andere mensen worden gecommuniceerd. 
S: Ik zie een wezen. Helemaal wit lichaam. Kort. Lange dunne armen. Groot hoofd. Grote donkere ogen. Ik zie nu zijn hele lichaam. Zijn benen. Ik zien echter geen kleren aan hem. En hij kijkt op een of andere manier naar me. Hij kijkt naar me. 
Dolores: De zijkant van het schip dat ze kon zien had een ronde muur. Wezens zaten in stoelen  voor schermen en knoppen en controles die ze niet kon zien. Alleen dat ene wezen was zich van haar bewust. Ze wist niet welke status hij op het schip had. Hij communiceerde telepathisch met haar. Ze legde later uit dat de wezens kale hoofden hadden maar er anders uitzagen dan op de cover van het Boek Communion stond, want hun ogen waren niet zo schuin. Hun lichamen leken op die van Close Encounters, maar ook niet omdat die er kinderlijk uitzagen. Hun ledematen waren kort en gedrongen, dikker, plomper.
D: Zou hij wat meer informatie willen geven aan ons?
S: Hij wil door mijn heen channelen. 
D: Hoe vind jij dat?
S: Ik ben daar blij mee. (Lacht)

Normaal zou dit een hypnose therapeut van zijn stuk brengen en dat men misschien niet wist hoe nu verder te gaan. Maar ik werkte aan het Nostradamus materiaal in die tijd, dus ik was gewend geraakt om met ont-lichaamde wezens te praten . Mijn grootste zorg was altijd het welzijn van het subject. Als dit eenmaal was gevestigd, dan nam mijn nieuwsgierigheid het over en zat ik vol met vragen. Ik heb gemerkt dat dit de makkelijkste manier is om de verbinding veilig te stellen , begin gewoon naar informatie te vragen. 
D: Ik ben nieuwsgierig naar hem. Wat is dit voor plek?
S: Het is een toestel.
D: Wat is deze ruimte waar we inzitten?
S: Er is maar een ruimte – Hij probeert nu met mijn energie samen te smelten. Hij probeert te integreren. (een serie diepe ademhalingen. Toen een diepere stem.) Een moment alsjeblieft.
D: Wat? (Ik schrok. De stem was niet die van Suzanne,) 
S: Een moment alsjeblieft. 
D: All right. Maar denk eraan dat we haar beschermen.
S: Ja. Geen nadeel. Geen nadeel. No harm. (een paar diepe uitademingen, toen een mechanisch-klinkende stem.) Zij moet zichzelf tijdelijk verwijderen zodat deze transmissie meer totaal wordt. Zij blokkeert dit. Ik probeer blokkades weg te halen uit haar bewustzijn. Zij is niet gewend aan dit soort ervaring.  Dat is deel van die blokkade. Zij is niet gewend aan zichzelf bewust weg te halen uit het voertuig/lichaam 
D: Maar dit is natuurlijk. Daarom moeten we het eerst rustig aan doen.
S: Ik help haar. Dat kost wat tijd, maar het is een begin. Ik kan gedeeltelijk door haar heen integreren. Maar het moet meer compleet worden om de meest accurate informatie er doorheen te krijgen zonder dat haar gedachten het combineren en die informatie veranderen. Begrijp je dat? 
D: Daarom willen we voorzichtig zijn en het langzaam doen, zodat het ook effectiever kan zijn.

Dolores: Ik was Moeder Kloek. Ik wilde haar beschermen omdat ze door die vreemde ervaring ging. 
S: Ze moet gewend raken aan een hoger soort vibratie. Haar wil is open voor dit soort suggestie en communicatie. Zij blokkeert niet op die manier, maar het is meer een stoffelijke blokkade. Energieën worden daar gewoon gebruikt. Ze moeten gebruikt worden om in een alternatieve staat van bewustzijn te zijn. Om daar te wachten terwijl er communicatie plaats vindt. Begrijp je dat?
D: Ja, dat doe ik.
S: Dus ik kan je gedeeltelijke informatie geven op dit moment, maar ik werk nog op haar stem communicatie. En de mentale beelden… ze moet gewend raken aan dat soort transmissie. Ik ben nu meer in combinatie met haar bewustzijn, maar over een tijdje zal ze zelf in staat zijn om zichzelf meer volledig te verwijderen voor tijdelijke communicatie. 
D: Okay. We zijn geduldig. – Kun je me iets laten zien van de dingen in die kamer en zeggen waarvoor die gebruikt worden? 
S: Op dit moment zijn woorden moeilijk exact door te sturen. Sommige van die vragen kun je later herhalen, om de juiste bewoording te krijgen. Maar ik zal proberen om dichterbij te komen met woorden die zij kan beschrijven. Ze kunnen erop lijken maar zijn niet precies. 
D: Taal en woorden zijn altijd moeilijk.
S: Wij hebben een computer die ik haar laat zien waar veel lichtjes op zitten. Zoals een vierkant bord met kleine ronde lichtjes die het helemaal bedekken. Zoals een speelbord, zoals zij denkt die in lijnen, in rijen zijn. Omhoog en naar beneden, verticaal, horizontaal, compleet een vierkantig iets bedekkend wat een zilveren paneel is. Die lichtjes lichten allemaal op. Rode lichten… blauwe… de kleuren betekenen verschillende dingen als ze oplichten. En die worden gecontroleerd door ronde schijven die markeringen op zich zijn als ze in andere posities worden gezet.  Dit is de belangrijkste soort computer voor ons schip. Die heeft een naam maar ik heb een probleem om die naam door te geven. Iets dat zij zegt klinkt als “Telekinetisch bord” . Het lijkt erop maar het is niet echt het juiste woord. We proberen dat door te zenden iets dat klinkt zoals ”telekinetisch”. En er zijn wat je beschrijft lijnen. Sommige zijn lange lijnen, sommigen zijn korte lijnen. De ruimtes tussen de lijnen gaan rond de buitenste rand van de schijf en markeren bepaalde breedtes, lengtes, hoogtes.  Ze controleren deze elementen om dit voertuig te manoeuvreren. Zij ziet alleen de oppervlakte ervan. Ik probeer haar zoveel mogelijk als ik kan te laten zien.  Er zit een zilveren buitenste deel aan de computer. Die is niet echt vierkant. Dat is in het voertuig gebouwd. Dus dat kan ze niet zien… alhoewel nu ziet ze wel, dat achter die kleine lichtjes allemaal draden zitten, of wat je zou zien in een microcomputer als je die openmaakte. Dan zou je heel veel elektrische verbindingen zien, veel bedrading, maar uit andere materialen gemaakt dan jullie op je planeet vinden. Het is een zeer complex systeem. Jullie hebben geen computer van dit soort, naar ons weten.
D: Wat is er anders aan?
S: Het materiaal wordt gemaakt van dat waarvoor het in staat is dit te doen. Het beheerst anti zwaartekracht …  ze kan het juiste woord niet vinden… manoeuvres van het toestel. Er zijn mensen op jullie planeet die experimenteren met anti zwaartekracht toestellen maar niet op het niveau waarop wij het al ontwikkeld hebben. Zij kregen ideeën uit sommige stukken van toestellen die crash landingen gemaakt hebben op deze planeet. Dit wordt geheim gehouden, geloof ik, door jullie Air Force. Niet veel mensen weten dit, maar ze hebben zoveel mogelijk de stukken gekopieerd maar zonder de juiste materialen. Ze konden er alleen maar tot zover mee komen. Maar die hebben die snelheid niet. Er zijn zoveel zaken die ontwikkeling nodig hebben voor deze dingen om accuraat te zijn. En er moeten bepaalde materialen gebruikt worden om die bepaalde effecten te krijgen. Dat is een van de redenen waarom we in deze tijd willen communiceren om de mens te helpen evolueren en om zich in een groter tempo te ontwikkelen. Om hem te helpen andere dimensies te onderzoeken, om in staat te zijn om makkelijker naar andere dimensies en planeten te reizen. Ik zal later meer in detail gaan over de intricacies…ingewikkeldheden. Woorden…. Dat woord. Opnieuw het is niet precies wat ik hier wil zeggen. Maar we zullen meer in detail gaan over het technische aspect ervan. Haar vocabulaire voor elektrische soorten dingen is niet erg breed. Daarom moet ik meer energie in haar integreren, omdat ik dan in meer detail kan doorzenden. Haar bewustzijn is niet erg mechanisch aangelegd in dit specifieke leven. Ik weet dat vrouwen van jullie soort geen neiging hebben om op die manier te zijn. Het is meer wat mannen of het mannelijke deel van deze soort doet. Het vermogen is er wel, maar de training is er niet. Dus als ik meer totaal door haar heen kan communiceren dan kan ik duidelijk meer details naar je toezenden. En ik denk dat je daar de voorkeur aan geeft.
D: Duidelijk zijn de materialen zeer belangrijk.
S: Ja. Net zo als bepaalde materialen in jullie gemeenschap worden gebruikt voor elektrische doeleinden om computers te maken. Als dit uit hout was gemaakt, als voorbeeldje, zou het niet zo goed werken als dat het uit een metaal substantie wordt gemaakt. Dus het materiaal speelt een belangrijke rol in hoe deze computers en generators, zoals je die zou noemen, werken. Sommige van deze items kunnen verzameld worden uit andere planeten als je in staat bent om ze daar vandaan te transporteren, in een space shuttle of  -- ik zie dat als de eerste stap voor ontwikkeld transport op grotere schaal. Als deze substanties kunnen verzameld worden van andere planeten denk ik dat jullie veel soortig gebruik zullen maken die deze gemeenschap technologisch en wetenschappelijk zullen vooruit brengen.
D: Denk je dat we vervanging kunnen vinden op onze planeet die misschien enige van die processen kan dupliceren? 
S: Er zijn manieren van alchemie. Een mengen van bepaalde metalen, anders gemengd dan jullie misschien gedacht hebben. Ja, er zijn meer mogelijkheden dan er tot dusverre zijn ontdekt.
D: Het zou dan een totaal nieuw metaal ontwikkelen?
S: Ja. En dat moet ook op een bepaalde manier gebeuren, met een bepaalde temperatuur, een bepaald mengsel. Substanties kunnen worden geschapen  die net zo zijn, niet identiek. Je moet de bronnen gebruiken die jullie hier hebben.
D: Misschien kunnen we er dichtbij komen, in ieder geval.    …………………

(winny: ik stop even met deze technische gegevens, misschien niet zo belangrijk voor veel mensen, maar voor anderen juist wel weer) 

D: Kun je me een idee geven waar jullie thuisplaneet is? Dat kan moeilijk zijn.
S: Die zit verder dan wat jullie de Noordster noemen. In die richting. Vijf sterren verder daar voorbij. (pauze) Ik zal zeggen “Centra”. De planeet klinkt daarnaar. Ze krijgt het woord niet exact goed. Centeria? (Alpha Centauri? w.)Iets dat zo klinkt. Oh, ik denk dat het later wel duidelijker wordt.
D: Ligt die in onze galaxy?
S: Nee. Umm, die is lichtjaren verder weg. Er zijn stelsels van vreemde aard voor jullie die dichterbij liggen. 
D: Dan komen jullie uit een andere galaxy, is dat juist?
S: Ik krijg nu een nee en een ja. Het is een nee en een ja antwoord, omdat we naar vele galaxies reizen. Er is een thuisplaneet, maar wij zijn daar niet erg vaak. We reizen altijd, onderzoeken en besteden veel van onze tijd in toestellen. We sturen informatie van onze onderzoekingen terug naar de thuisplaneet, maar we gaan niet altijd direct terug naar de planeet. We kunnen informatie sturen zonder daar te zijn.
D: Gebeurt dat telepathisch of?...
S: Gedeeltelijk. Maar er zijn transmissie afstellingen in ons toestel. En er is een transmissie ontvangst toestel. Het lijkt op een dunne metalen staak die gericht is op de thuisbasis, zoals je kunt denken wat een antenne is. En die is alleen afgesteld op ons toestel en de informatie raakt dan die staak. En dat wordt naar beneden gestuurd en wordt door de wezens daar gedecodeerd en opgenomen in onze, wat jullie denken dat onze geschiedenis boeken zijn. en onze wetenschappelijke data over verschillende levensvormen in het universum. 
D: En die staak antenne  staat op de thuis planeet gericht? (Ja)  Zijn jullie in staat om ook stoffelijke voorwerpen te transporteren, net als boodschappen, door die lange afstand? 
S: Nee. Bepaalde zaken analyseren we in ons toestel. Daarna wordt wel informatie doorgestuurd. Wat wij ontdekken door ons onderzoek in het toestel, die informatie, wordt in een vorm van meer dan een woord verzonden, of in een communicatieve soort vorm.
D: Dan hoeven jullie eigenlijk geen stoffelijke voorwerpen te sturen? 
S: Nee dat wordt normaal nooit gedaan. We transporteren onszelf en het toestel, maar zelfs dat is zelden. We zijn in staat om ons toestel langere tijden te handhaven in wat jullie noemen de “Aarde Ruimte”. Tijd is voor ons, niet zoals jullie die kennen. En wij kunnen heel gemakkelijk vele lichtjaren reizen. We vonden genoeg bronnen in de galaxy om ons toestel te handhaven en om er energie doorheen te laten gaan. Dus raakt dat niet uitgeput, zoals veel dingen op deze planeet  schijnen uitgeput te raken. De materialen die in ons toestel worden gebruikt blijven langer bestaan. Ze zijn duurzamer, zoals jullie dat noemen.
D: Ik heb zo veel, veel vragen die ik je wil stellen. Ik wil graag wat weten over jullie lichaam. Hebben jullie voedsel nodig, zoals wij dat noemen?
S: Vloeistoffen. Er is een vloeistof die wij innemen. De omgeving geeft ons zaken die ons onderhouden. De atmosfeer in ons toestel wordt op een bepaalde temperatuur gehouden, in een bepaalde samenhang, dus die handhaaft onze stoffelijke voertuigen, zodat ze niet verslechteren(desintegreren). Wij worden niet oud(we raken niet verouderd, dus) zoals jullie dat kennen. We blijven in een vorm. Als een wezen “geboren” is zoals jullie dat noemen, begint het met een kleinere vorm. Als het de volwassenheid bereikt, blijft dat in die vorm. Er is geen ‘oude leeftijd’. Wij kunnen onszelf in stand houden door onze mentale vermogens, zoals je een visualisatie gebruikt om jezelf jong te houden. Daar lijkt het op. Het is eigenlijk in ons zo geprogrammeerd om dat zo te doen. Als een van ons gewond raakt op een of andere manier of in een of andere atmosferische conditie komt waarmee een soort van desintegratie begint, dan hebben we een speciale vloeistof van onze planeet die in ons systeem wordt ingenomen voor dit soort noodgevallen. 
D: Dan heb je het niet al die tijd nodig om te overleven? 
S: Nee. De atmosferische condities in het toestel zijn op bepaalde temperaturen  en snelheid ingesteld die….   Ik kan het juiste woord niet bedenken. Een bepaalde atmosfeer wordt geschapen en die zal onze stoffelijke vorm handhaven. Dat is een reden waarom we niet al te lange tijd buiten het toestel kunnen blijven omdat dit een verslechterend effect op onze vormen heeft.
D: Je bedoelt de lucht?De atmosfeer op Aarde?  (Ja) Dan heb je geen voedsel of zoiets nodig, behalve deze vloeistof. Drink je die vloeistof?
S: Het is soms om te drinken, denk ik, maar het kan ook worden geïnjecteerd in ons. Het hoeft niet te worden gedronken, zoals je dat noemt. Er is echt geen behoefte aan voedsel, zoals jullie dat kennen.
D: Dus de vloeistof wordt niet door je mond ingenomen? 
S: Zo kan het gedaan worden maar meer geïnjecteerd(geïntubeerd?) via de mond in plaats van het op te drinken. Zie je, daarom is het voor noodgevallen. Er is plantleven op onze planeet dat ook in het systeem kan worden ingebracht, maar dat is niet nodig. Onze systemen, of onze “lichamen” zoals jullie die noemen, hebben alles dat we nodig hebben om zich te handhaven als de atmosfeer goed is. Zie je, als iemand voedsel inneemt produceert dit een groeiend effect die later in de menselijke vorm een veroudering twee brengt.  Dat is een van de redenen waardoor we onszelf kunnen handhaven in een grootte, door de inname van voedsel niet te hebben die de maat in ons lichaam niet verandert. Dit zou dan later een verouderingseffect geven.
D: Dat is een interessant idee. Maar waar is die vloeistof dan uit samengesteld, ruwweg?
S: Niets hiervan wordt op jullie planeet gevonden maar misschien kan ik het ergens mee vergelijken. Ze krijgt nu een plaatje van een roodachtig soort vloeistof, maar het is geen bloed. Meer een vitamineachtige substantie. Misschien denkt ze aan een rode vitamine vloeistof. Zoals je denkt aan B-12 of B-6 vitamines denk ik, dit wordt geïnjecteerd in een vloeibare vorm. 
D: Ik vroeg me af, als jullie een noodgeval hadden en je kon die vloeistof niet krijgen, was er dan iets op Aarde dat je ermee kon vervangen?
S: Dan zouden we terugkeren naar de planeet om het te halen. Of we zouden naar een ander toestel gaan die misschien wat extra heeft en het op die manier verkrijgen. Gewoonlijk is er wel een ander toestel die we eerst kunnen lokaliseren voordat we naar huis zouden moeten terugkeren.
D: Dan lijkt het erop dat het meest belangrijke, voor zover het overleven betreft, het de atmosfeer is IN het toestel.
S: Ja, dat is belangrijk voor ons soort lichamen.
D: Die moet constant blijven? 
S: Zoals ik eerder zei, we kunnen het toestel korte periodes verlaten. Het is makkelijker voor ons om het in de energievorm te doen zonder het stoffelijke lichaam mee te nemen. Begrijp je? We kunnen een energie projectie van ons makkelijker sturen zonder door atmosferische condities te worden beïnvloed, als weer een andere manier van onszelf beschermen.

Dolores: dit kan een uitleg zijn voor rapporten in dit boek van vage, niet vaste wezens.
D: Op die manier breng je de stoffelijke vorm niet in gevaar.
S: Ja, we moeten de mentale status handhaven als we buiten het toestel gaan, als in een stoffelijke vorm. We programmeren onszelf zodat we in een constante status blijven van de atmosferische conditie, zodat we er niet door worden aangeraakt. Maar we kunnen die mindset, dat denken, niet voor altijd vasthouden. We moeten dat weer veranderen. En daarom doen we het alleen bij voorkeur voor een kort tijdje. Helpt die uitleg?
D: Ja. Ik denk dat ik dat begrijp. Als een menselijk wezen in het toestel was, konden we dan ademen of wonen in dezelfde atmosfeer?
S: We willen niet graag wezens aan boord van ons toestel nemen in een volledige stoffelijke vorm. Behalve dan als ze enige bescherming om zich zelf heen hebben en wij worden ook beschermd voor dat wezen, omdat ze niet gewend zijn aan de atmosfeer van ons toestel. Wij zetten hen ook in een gelijksoortig mindset voordat ze aan boord worden genomen. Een trance-achtige staat. We beschermen hun bewustzijn zodat ze een andere soort atmosfeer kunnen verdragen zonder hen stoffelijke schade te bezorgen. Maar opnieuw, als een Aarde wezen heel lang in ons toestel zou zijn—gewoonlijk worden ze direct teruggebracht – dan zouden ze problemen krijgen om zichzelf te handhaven in die atmosfeer. In feite denk ik, dat dit misschien een gezondheidsprobleem zou veroorzaken, anders dan alleen het aanpassen aan ons.  Maar ze kunnen dan in een staat van milde shock zijn voor de hele ervaring. Een combinatie van die twee zou de gezondheid van dat wezen kunnen schaden. Daarom worden deze dingen maar in hele korte perioden gedaan. Andere wezens brengen soms een Aarde wezen niet terug. Maar dat wezen zou na een korte tijd uiteindelijk doodgaan. Wij geven er de voorkeur aan om dat niet te doen, omdat we hier zijn om te helpen. Sommige wezens zien menselijk leven in meer dierlijke termen, en behandelen een wezens zoals jullie een koe behandelen. Weet je, om het misschien uit elkaar te halen/ontleden, om wetenschappelijke redenen, erover denkend als een niet intelligent dier. Gewoonlijk nooit om dat te eten of iets van die aard, en dan zouden ze gewoon wachten totdat het wezen doodging voordat zo’n soort experiment zou plaats vinden. Maar wij eren het leven hier. Wij hebben  een verplichting gemaakt, in de raad, om de wezens hier te helpen, ook al zijn wij meer ontwikkeld. We zien hoop in deze wezens. En zij strekken zich ook naar ons uit. Zij hebben ons geëerd en wij eren hen. Maar sommige wezens uit andere stelsels die geen deel zijn van de raad zien het menselijke leven niet als iets waardevols, zoals wij dat doen.
D: Ik ben blij dat jullie dat wel doen. Want op deze manier zitten we in dezelfde mindset. Ik denk dat we in staat zijn om beter te communiceren op die manier, omdat we beiden het zelfde voelen/denken over leven.
S: Er zijn een of twee wezens getransporteerd naar onze planeet en naar andere planeten. Ander ruimtewezens hebben iets dergelijks gedaan maar het is iets heel zeldzaams. De enige wijze waarop het mogelijk is zonder dat dat wezen doodgaat voordat het er aankomt, is om het onmiddellijk aan boord te nemen en om het direct naar een thuisbasis planeet te brengen. Want tijd is belangrijk voor het wezen om de ervaring te overleven. Dit is niet altijd een plezierige ervaring, toch willen sommigen wezens dat dit gebeurt. En dat creëert een gelegenheid zodat het kan gebeuren. Maar als ze daar eenmaal zijn, zijn ze soms helemaal niet zo blij als ze dachten dat ze zouden zijn., omdat ze eenzaam worden naar wezens van hun zelfde soort. Het is wel interessant voor hen, een tijdje, en ze voelen zich dan ook vereerd om specifiek daarvoor te zijn geselecteerd. Maar ze verlangen naar een maatje, zoals de meeste wezens. 
D: Dan zouden ze ook in een speciaal soort atmosfeer worden gehouden, daar, ja?
S; ja. Zoals ik zei, menselijke wezens zijn gewikkeld in hun emoties. Ze kunnen meer obstakels voelen en daardoor ervaren ze wat “eenzaamheid” wordt genoemd. En dit kan een wezen zo beïnvloeden dat het niet langer wil leven. Ik begrijp die reden daarvoor niet.
D: Konden ze dan niet worden teruggebracht als ze zulke dingen beleven?
S; (Zucht) De meesten van hen hebben problemen om dit twee keer te overleven zonder te sterven. Het is een grote schok voor het systeem. Ze zijn niet gewend om te reizen met die snelheden en gewoonlijk hebben ze direct medische aandacht nodig als ze daar aankomen. Sommigen van hen overleven die trip daar naartoe zelfs niet, door de schade aan hun systeem. De meesten van hen willen alleen maar iemand anders hebben, een ander wezen, dat daar naar toe getransporteerd wordt, liever dan terug te keren.
D: Ze denken dat ze dat willen, maar als het gebeurt dan ontdekken ze dat het anders is. -----

Vertaling: Winny