Dolores Cannon - Deel 4

DOLORES CANNON

Vreemde gevallen.

Deel 4   

Dolores: Deze vreemde gevallen gebeurden niet alleen in mijn vroege onderzoeksdagen in de jaren rond 1980. Ik geef hierbij een recent geval dat het vermogen van buitenaardsen laat zien om een illusie te creëren op een veel grotere schaal dan alleen maar met dieren.

In 1997 had Clara me geschreven en diverse keren per telefoon gevraagd om een sessie met haar te doen. Er zijn nu zoveel mensen die dit willen dat ik gestopt ben om ze bij mij thuis te geven. Ik neem ook geen nieuwe subjecten/klanten meer aan behalve als ik een lezing moet geven in de stad waar ze wonen en alleen als ik dan de tijd ervoor heb.
Ik herinnerde me Clara niet of ons gesprek. Ze ontdekte dat ik in mei in Hollywood moest zijn, voor een conferentie dus belde ze en vroeg om een afspraak.  Ze woonde bij San Francisco maar ze wilde graag naar Hollywood komen. En onder die omstandigheden kon ik haar niet weigeren. 

[Omdat de conferentie een flop werd, had Dolores meer tijd en was erg ontspannen toen Clara in haar hotelkamer kwam]
Clara is een aantrekkelijke blondine in haar veertiger jaren, schijnbaar actief, intelligent en in goede gezondheid. Tijdens ons gesprek vooraf, waarin ik probeer het probleem of de reden vast te stellen voor de sessie, zei ze dat de hoofdzaak van het probleem een episode van missende tijd was die enkele jaren tevoren gebeurd was.  Ze gaat vaker naar Hawaii voor conferenties voor haar werk. Bij deze gelegenheid reed ze zelf op het eiland Maui. Het schemerde bijna maar was nog licht en ze zocht een restaurant dat ze bij eerdere tochtjes gezien had. Dat lag op het strand en ze wilde daar haar avondmaal nuttigen en ondertussen naar de zee kijken. Terwijl ze reed en zocht, ontdekte ze dat ze al voorbij de ingang was gegaan. Ze besloot om een stukje verder te rijden om een plekje te vinden om te gaan keren en terug te rijden. Dit deel van het eiland had weelderig tropisch groen en palmbomen die de twee rijstroken overschaduwden. Een paar huizen lagen achteraf de weg en werden uit het zicht verborgen. Ze vond tenslotte een weg om om te keren, alhoewel ze mentaal opmerkte dat ze die nooit eerder gezien had toen ze dezelfde route reed.  Toen ze daar indraaide bevond ze zich in een groep kleine behuizingen samengesteld uit modulaire woningen. Die lagen tussen palmbomen in een heel aangename omgeving. Ze draaide haar auto daarin en keerde om. En dat was het laatste dat ze zich herinnerde. 

Het volgende ogenblik bevond ze zich aan de andere kant van het eiland en reed over een drukke hoofdweg met vier rijstroken. Het was nu totaal donker en ze had er geen idee van hoe ze daar kwam.
Een jaar later toen ze terugkeerde naar hetzelfde eiland voor weer een conferentie, reed ze langs dezelfde weg en zocht naar die groep huizen, uit nieuwsgierigheid, omdat het vreemde incident nooit meer uit haar denken weg was gegaan. Ze reed het hele gebied rond en alhoewel ze het hotel weer terugvond, vond ze die groep huizen met de modulaire woningen niet meer terug. Dit had haar in verwarring gebracht en daarom wilde ze een sessie. Ze wilde ontdekken wat er die avond was gebeurd, en hoe ze zo mysterieus aan de andere kant van het eiland terecht kwam zonder enige herinnering dat ze daar naar toe was gereden. 

Ze bleek een uitstekend subject te zijn. Ik had geen probleem om haar onmiddellijk in een diepe trance te krijgen, en ze sprak best veel nadat ze de scène was binnengegaan. ..
Dolores: Nou, je bent nu in je hotel ingecheckt. En ik wil dat je doorgaat naar de avond, toen je naar het restaurant wilde gaan om daar te eten. Is dat in hetzelfde hotel of in een ander hotel?
Cl: Een ander hotel.
D: Ligt dit ver weg?
C: Hmmm. Misschien een paar kilometer… vijf misschien, ik ben daar nog nooit eerder geweest om te eten. Ik ben er net voorbij gereden. Het ligt vlak aan het water, terwijl mijn hotel wat meer de heuvel op ligt. En ik wilde echt in een hotel zitten, met de ramen open en de zee horen. Ik wilde daar allang eens naar toe.
D: Nou, je rijdt er nu naar toe. (Ja)  Hoe laat is het nu?
C: Het gaat bijna schemeren. Ik weet niet precies hoe laat maar het is een soort schemering.
D: En je denkt dat het al gauw donker zal zijn?
C: Hmm, waarschijnlijk. Ik denk daar niet veel over na.
D: Nou, je nadert het hotel. Wat doe je?
C: Nou ik rijd op Zuid KiHi (fonetisch uitgesproken) en het wordt donkerder. Je kunt moeilijk zien want er zijn geen straatlampen. Ik ga nu voorbij het Astland. Dat is een echt groot plein en ik mis die inrit. Dit is een cirkel. Daar zijn heel veel bomen. En de oprit lijkt wel, nou niet gecamoufleerd, maar ik mis hem. (Geërgerd)  Ik kan het gewoon niet zien, dus ik ga verder en zoek een plek om daar om te draaien, want ik wil echt dineren in dat hotel.(In dit gedeelte schijnt ze soms in zichzelf te praten, terwijl ze rijdt en beantwoordt dan ook mijn vragen.) En nu vind ik deze plek. Het is een cul-de-sac (doodlopende weg) Ja, dit lijkt me een goeie plek om te draaien. Hmmm. Ik heb dit hier nog nooit eerder gezien. (beetje verward) Hmmm. Hier zijn prachtige palmbomen en bloemen. En er is een hek omheen, maar dat is een hek waar ik doorheen kan kijken. (ze beschrijft de woningen.) Ja, nou, dit is een schitterende plek.
D: En hier is een plek om te draaien?
C: Yeah. Het is een cul-de-sac en ik draai mijn auto. (zachtjes) En ik zie heldere lichten. (pauze… dan verwarring) Het zijn net…. ze verblinden me.
D: Waar zijn die? 
C: (Haar ademhaling werd sneller) Ze komen uit de lucht. En het is … het is… een soort van een trechter van licht met de wijde opening naar mij gericht… het is net….. (verward)
D: Met de punt naar boven gericht?
C: Ja. Het is net als van de zon, hoe je dat scherpe licht door de bomen ziet. En ik voel heel veel krachtige energie vanuit dit licht. (Diepe ademhalingen)
D: Is het een vast, compact licht?
C: Het is een stralend licht. Stromen van licht.
D: Van onderen uit?
C: ( Het was duidelijk door haar stem en haar ademhaling dat ze iets ongewoons en best wel verontrustends beleefde.) Van onderen uit, ja.
D: Rijd jij nog in de auto?
C: Nee! Ik ben gewoon. Ik ben gewoon. 
D: Wat bedoel je?
C: ( Met ongeloof) Het voelt of ik deel ben van dit licht.
D: Zit je nog in je auto?
C: Nee. Het voelt alsof ik zweef. En alsof ik deel ben van het licht. (Diepe ademhalingen). Ik ben gewoon licht. Het lijkt een transcendentie van tijd en licht. Alsof ik beweeg. Ik ga ergens naar toe, maar ik weet niet waar naar toe. En het is okay.
D: Je hebt een gevoel van beweging?
C: Yeah. Van zweven. Van beweging. (Ze was echt gevangen in die ervaring) Door kleuren heen, door de tijd heen, door de ruimte, door….  (Diepe ademhalingen) Het is erg plezierig. Alsof …door tijd en ruimte.
D: Maar het zijn alleen kleuren die je ziet?
C: (Traag) Kleuren en gouden licht. Het is heel erg vredig. (Ze ademde uit op een zeer ontspannen manier) Ze ging door met diep en prettig te ademen) Het gevoel is dat ik alles ben, en alles is mij(ben ik). Alles dat is, is daar. Alles dat is, is hier. Alles dat is, is. 

Dolores: Ik stop met de transcriptie van deze sessie op dit punt, omdat er al snel gecompliceerde concepten kwamen. De hele sessie zal in mijn boek Convoluted Universe worden verteld, waarin ik theorieën en concepten zal vermelden die dit boek alleen maar even zal aanraken. Dat zal het vervolg zijn dat zich zal verbreden naar mind-boggling (verbijsterende) ideeën. Het is voldoende te zeggen dat Clara niet naar een toestel werd vervoerd maar naar een planeet in een andere dimensie. Ik sluit dit geval hier alleen bij in om te laten zien hoe ook hele omgevingen als illusie kunnen verschijnen.  (winny: als ik de kans krijg, als Dolores zelf niet ingrijpt, omdat ik nog steeds geen toestemming heb, dan zal ik het vervolgstuk van Clara direct hierna vertalen.) 

Aan het eind van de sessie communiceerde ik met haar onderbewustzijn.
D: Ben je in de positie om uit te leggen wat er gebeurde toen ze die weg in Hawaii afreed, en bij dat huisvestingspark kwam? 
C: Zij werd hiernaar toe gestuurd op die tijd en naar die plek, omdat dat de plek was dat ten gunste van haar werd gematerialiseerd. Daarna was het niet juist voor die tijd dat ze terugkeerde naar die zelfde plaats. Dus werd ze naar een plek genomen die ze kende op die highway. Zodat de auto daar zou zijn en ze dan weer zou weten hoe ze moest komen waar ze naar toe ging. 
D: Dus dat terugkomen moest op een bepaalde plaats in Hawaii zijn en op die tijd?
C: Nee niet noodzakelijk. Dat was gewoon een plek waar zij zich prettig voelde in haar stoffelijke lichaam. En die plek (bij die huizen) die voor haar was gecreëerd om daar te zijn, was een plek van grote schoonheid voor haar. En dus was dit een plek waar ze zich totaal en compleet kon ontspannen zodat de overdracht kon worden gedaan.
D: Toen werd haar stoffelijke lichaam teruggebracht naar de auto en werd de auto stoffelijk naar die andere weg gebracht?
C: Dat is correct. Hij werd gewoon ge-dématerialiseerd en toen terug gematerialiseerd naar een andere plek. 
D: Is dit gewoon om auto’s en mensen te verplaatsen van de ene naar de andere plek? 
C: Oh, ja. Oh, ja.
D; Dan gebeurt dit vaak?
C: Heel vaak, heel vaak.
D: Als dit gebeurt wordt dan het stoffelijke lichaam gedématerialiseerd en dan ook weer gematerialiseerd?(Ja)  En er is dan geen schade aan het lichaam?
C: Nee, geen schade. Dat wordt zuivere energie. 
D: En zij en de auto werden gewoon van een plaats naar de andere verhuisd?
C: Dat is correct.
D: Toen ze weer tot bew.. ik denk dat ik moet zeggen  toen ze eenmaal weer bewust werd, was ze op een andere plek op het eiland? 
C: Right.
D: En ze reed ook op die tijd. (Ja.) En ze had tot nu toe geen herinnering aan wat er was gebeurd?
C: Dat is juist.
D: Is dit de enige keer dat dit in haar leven als Clara was gebeurd? 
C: Dit is heel vaak gebeurd. Maar deze keer was ze op een plek en tijd van haar leven toen ze open was om te onderzoeken, om te zien wat er gebeurde en hoe het kon zijn gebeurd. De andere keren waren geen tijden waarop ze klaar was om enig begrip te hebben. Of ze zat niet in een ‘groei-tijd’ in haar stoffelijke Aardse leven dat ze een begrip kon hebben van wat er gebeurde.
D: Dus dit was een tijd waarop iets ongewoons gebeurde en wat haar daaraan kon doen herinneren?
C: Dat is correct.
D: Is het nu helemaal in orde voor haar om die informatie nu wel te weten?
C: Ja. Ze moet nu de informatie hebben. Zij heeft er naar verlangd om de informatie te hebben. Ze zal het nu kunnen begrijpen.
D: En dit kan ten gunste van haar zijn, want we willen helemaal geen schade. 
C: Ja. het moet een vreugdevolle zegen voor haar zijn.

Toen vroeg ik het onderbewustzijn om zich terug te trekken en moest ik Clara’s persoonlijkheid weer terug in het lichaam brengen. Dit vrijgeven of veranderen is altijd merkbaar omdat het subject op dat moment diep inademt. Ik richtte haar weer op de huidige tijd en bracht haar terug naar volledig bewustzijn.

Dus de dingen zijn niet altijd wat ze schijnen te zijn. Kunnen we ooit zeker zijn van wat we zien of beleven of dit echt is? 
Het schijnt minstens subtiel en vriendelijk gedaan te worden zodat het enige effect nieuwsgierigheid zal zijn en dan (gewoonlijk) een afwijzen van het geval als een rariteit. Het doet geen goed om iets te vrezen dat zo goedaardig is, specifiek als je er echt niet kunt op vooruit lopen en er zeker ook geen controle op is. 

Het mysterie gaat verder en gaat door zich te verdiepen.

Het vervolg van Clara in het boek  CONVOLUTED UNIVERSE. (pag 120)

D: Heb je het gevoel van gaan, bewegen of van ergens naar toegaan? 
C: Ja, omhoog gaan. Ascenderen, opstijgen. Van gaan naar een andere plaats en naar een andere tijd.
D: Laten we eens zien waar je naar toe gaat.
C: (Aarzeling)  Het is net, het is alsof ik ben geland. Het ziet eruit als een plaats waar…  (diepe zucht) Het is heel moeilijk om dit te beschrijven. 

Ze had problemen de woorden te vinden voor haar omgeving. Maar ze scheen op heel vlak terrein te zijn geland waar diverse spiralen/punten waren. ”Die als gebouwen zijn. Grijs als graniet. Het is vonkelend van kleuren, maar ze zijn grijzer. Vonkelen als graniet.”
D: Wil je daar naar toe gaan?
C: Ja, dat wil ik, maar ik voel me wat schoorvoetend. Dit is zo geweldig. (ze werd emotioneel en begon te huilen) Om hier te zijn. Het is net of…( ze begon  openlijk te huilen.)

Het was moeilijk te begrijpen  waarom het zien van dit landschap haar zo  emotioneel zou maken. 

C: Ik heb nooit gedacht dat ik dit terug zou zien. (Ze snikte en huilde).
D: Leg uit wat je bedoelt.
C: Het is alsof ik thuis kom. (Ze huilde hardop)
D: En dit is een plek die je kent?
C: (Snikkend) Ja. Ik ken het. Maar het is van ver, ver weg in de tijd. En ik wist niet zeker of ik hier ooit weer terug zou komen. (Snikkend) Dit is een heel goed gevoel.

Toen ik probeerde haar rustig te maken liepen er rillingen over mijn rug. Het was net een déjà vu. Dit klonk net als hetzelfde landschap en dezelfde emotionele ervaring die Phil had toen hij naar de Planeet van de Drie Spiralen ging. Dit was de plaats die hij “thuis” noemde en hij wist dat hij daar heel lang niet meer was geweest, en dacht dat hij dat nooit meer terug zou zien. Dit werd verteld in ‘Keepers of the Garden’. Zou Clara naar diezelfde plek zijn gegaan?

D: Zie jij ergens mensen?
C: (Sniffend) Nee, ik zie niemand nu. Ik kwam net… (ze probeerde zichzelf bijeen te rapen)
D: Je bedoelt dit was een verrassing. Onverwachts.
C: Ik ben heel erg verrast. Ik… ik dacht niet dat ik hier ooit terug zou komen. En het lijkt zo plotseling dat ik hier ben. .. Alsof ik een hele lange weg had te gaan. En door een lange tijd. (ze was nog steeds emotioneel) Om hier nu te zijn (huilend).
D: Dit lijkt een hele speciale plaats. (ik wist dat ik haar voorbij deze emotie moest brengen voordat we met het verhaal verder konden gaan. ) Vertel me wat er gebeurt.
C: Ik ben aan het kijken, en het is alsof ik met dit licht naar deze plek kwam. En …(pauze…)  Ik zie mensen. 
D: Waar zijn die mensen?
C: (ze werd rustig). Het is een groep mensen en ze komen om de gebouwen heen.
D: Zien ze jou?
C: Ja. en ik zie er heel vreemd uit voor hen. (ze snikt weer) 
D: Waarom zie jij er vreemd uit voor hen?
C: Omdat ik er niet grijs uit zie, zoals zij. Ik ben licht. Ik ben dit wezen van licht. En zij zijn nieuwsgierig. Maar ik ben ook nieuwsgierig. Om te zien waar dit op lijkt?
D: Hoe zien ze eruit?
C: Ze hebben bruine hoofden en… (handbewegingen) Hun hoofden zien er zo uit.
D: Ik probeerde haar bewegingen te ontcijferen) je bedoelt meer langwerpig?
C: Een soort van langwerpig. En hun kin komt bijna in een punt uit. En het lijkt alsof het bijna allemaal hoofd is en er is niet veel lichaam. Je ziet gewoon alleen hoofd.
D: Kun je gezichtskenmerken zien?
C: Ik zie het meest de intelligentie. En die is heel …

Ze had problemen om dit uit te leggen, maar tenminste snikte en huilde  ze niet meer

D: Dragen ze iets, kleding? Kun je dat zien? 
C: Het is het als een bodysuit. (een pak om het lichaam heen) Uit één kleur bestaand, grijs, glimmend.
D: En je zegt dat deze groep mensen jou als stralend zien?
C: Ik ben gewoon licht. En zij schijnen nieuwsgierig te zijn naar mijn wezen van licht. Ze zijn heel dichtbij. Ze proberen me aan te raken. En ik ben een beetje bezorgd. Ik weet niet wat er gaat gebeuren. Ze proberen me aan te raken.
D: Kun je hun handen zien?
C: Yeah. Ze zijn wat dun, mager, gewoon…. Oh, de vingers. Ik zie er drie en dan is er nog een heel klein vingertje. Het is bijna niks, bijna een stompje. En ze willen me alleen aanraken.
D: Kunnen ze het licht aanraken?
C: Ja, en het voelt gewoon liefdevol.
D: Maar je was wat bezorgd.
C: Ja. En terwijl ze dichterbij komen is het… (haar gezichtsuitdrukkingen en geluiden waren die van iemand die een plezierige belevenis had). Ze zijn heel nieuwsgierig.
D: Maar het hindert je niet?
C: Nee, het is okay.
D: Begrijpen zij wie jij bent?
C: Ze schijnen te weten wat ik ben, en wie ik ben. en dus lopen we samen terug naar de gebouwen. Ze vertellen me dat ik een van hen ben. Maar ik ben van deze plek weggegaan als onderzoeker om informatie te verzamelen. En dat ik uiteindelijk als een lichtwezen moest gaan. En nu heb ik die informatie verzameld en ben ik teruggekomen om deze informatie naar dit land te brengen. 
D: Ben je heel lang weggeweest?
C: Een hele lange tijd. Ze zeiden dat ze nieuwsgierig waren. Ze wisten niet zeker of ik het was, die ene die gestuurd werd om informatie te verzamelen. Nu herkennen ze me. Ze weten dat ik diegene ben die is uitgezonden. 
D: Zijn er veel mensen uitgezonden om deze dingen te doen?
C: Een in elk millennium of twee, ongeveer
D: Waarom wilden zij dat je die informatie verzamelde? 
C: Om de kennis te verkrijgen die verder dan deze plaats ligt, zodat de kennis bewaard blijft. Dat die niet verloren raakt. 
D: Je bedoelt dat het kennis is die geen deel van hun geschiedenis is?
C;: Ja. Geschiedenis en kennis van een andere tijd en ruimte.
D: Waarom zijn zij geïnteresseerd om die op te halen, als het hun geschiedenis niet is?
C: Omdat zij van deze plaats die ze niet kenden, hebben gehoord en omdat ze van die kennis kunnen leren. Die moest niet verloren raken.
D: Toen wilden ze dat jij nieuwe informatie ging ontdekken die zij niet hadden?
C: Nieuwe informatie van een andere plaats die ze niet kenden. Die ze konden verzamelen.
D: Hadden ze geen andere manier om die informatie te krijgen?
C: Van tijd tot tijd selecteren deze wezens hun gekozenen. En zij verkozen naar andere galaxies te gaan, naar andere tijden en plaatsen in de ruimte, voor informatie over tijd en ruimte en plaats. En om die mee terug te brengen naar deze plaats van zijn. Om te leren, om te groeien. Om zich te verbreden. Want als deze tijd leert om zich te verbreden en te groeien, scheidt die zich af. Dan wordt het een andere tijd en ruimte. 
D: Je bedoelt dat die zich alleen kan verbreden door kennis?
C: Door kennis. 
D: Hebben zij manieren om naar andere plaatsen te reizen om kennis te verkrijgen? 
C: Ze gaan omhoog met stralen van licht. De lichtstralen zijn soms langwerpige, ronde bollen. Vanuit een dimensie zien ze er zilverachtig uit. En vanuit een andere richting zien ze er rond uit. En ze zijn als een zilveren disk/schijf. En dan glijd je gewoon door de lucht.
D: Zijn zij vast, stoffelijk?
C: Ja, ja. 
D: Omdat je ook zei dat ze als stralen van licht zijn.
C: Dat zijn ze. Ze kunnen solide/vast zijn of ze kunnen zuivere energie zijn. Wat er maar juist is voor die plek. We kunnen zuivere energie zijn of we kunnen een vaste schijf/disk zijn om te komen waar we moeten zijn. 
D: Waren ze niet in staat om dit soort “apparatuur”(equipment)te gebruiken om zelf kennis te verzamelen?
C: Dat konden ze. Maar er werd een wezen uitgekozen om te gaan, en een wezen werd gekozen om te gaan, voor die ervaring.
D: Je bedoelt, als ze met hun machinerie gaan dan konden ze het niet ervaren?
C: Nee. Het wezen gaat en dat kan de disk zijn, of het voertuig, of het kan gewoon het wezen zijn. Het wezen kan het voertuig zijn of het voertuig kan het wezen zijn
D: Dan hoeft het niet een stoffelijke vorm te hebben? (Nee)  Maar toch zie je hen in stoffelijke vorm.
C: Ze worden de stoffelijke vorm opdat ik hen zal herkennen zoals ze waren in de tijd toen ik wegging. 
D: Dus, sedert jij weg ging hadden ze deze stoffelijke vorm niet meer nodig? Is dat correct?
C; Ze hoeven de stoffelijke vorm niet, maar ze werden de stoffelijke vorm zodat ik zou herkennen dat zij opgestegen zijn sedert ik was weggegaan naar een plaats waar ze zuivere energie kunnen zijn. zodat ik hen zal herkennen zoals ze waren toen ik in die tijd weg ging.  Toen was ik een wezens zoals zij.
D: En sedert jij weg was, zijn zij veranderd naar waar ze het lichaam niet meer nodig hebben?
C: Als zij dat willen. Als ze zuivere energie willen zijn, kunnen ze zuivere energie zijn. Of ze kunnen het lichaam zijn, of de disk, het voertuig.
D: Maar ze hebben nog wel iets nodig om in te reizen?
C: Nee, niet noodzakelijk. Ik kwam terug met zuiver licht vanuit de andere tijd en andere ruimte. Het voorwerp dat ze me laten zien is zo dat ik me zal herinneren terug te komen naar deze stratosfeer, dit… er is geen atmosfeer. Het is gewoon…. 
D: Die dimensie, of wereld waarin of waarop ze leven?
C: Ja. Deze wereld waarop ze wonen, dus zal ik herkennen dat we de disk gebruikt hebben. We kunnen nog steeds de disk gebruiken als we naar een andere wereld moeten gaan. We kunnen de disk gebruiken of we kunnen gewoon zuivere energie gebruiken. Het is voor mijn herinnering aan de vroegere tijd toen ik dit hier wegging. 
D: Maar nog steeds de beste manier om kennis te winnen is om iemand zoals jij die weggaat en die dat absorbeert? Is dat een goed woord? 
C: Dat is een goed woord. Het absorberen, ja. 
D: En nou ben je teruggekomen om dat met hen te delen. Maar je bent niet terug gekomen om bij hen te blijven?  
C: Dat wordt beslist op een andere tijd, of ik blijf of dat ik weer naar een andere wereld ga om meer informatie of kennis te krijgen.
D: All right. Maar je zei, ze nemen je ergens mee naar toe?
C: We gaan die kamer in, die rond is. We zitten aan een ronde tafel. Het is als een raad van wezens. En daar deel ik de informatie mee die ik vergaard heb van die andere werelden waarin ik ben geweest.
D: Hoe deel je die informatie mee?
C:We zitten in… zoals een stoffelijke vorm. (ze had een probleem om dit uit te leggen maar toch glimlachte ze). We kunnen de informatie delen op een telepathisch niveau of we kunnen verbaal praten. De gedachtepatronen … gedachte communicatie wordt soms onderbroken door iemand die in de groep naar voren komt en iets zegt dat … (ze glimlacht weer) humoristisch is. Een beetje interplanetaire humor hier.
D: Is het iets dat jij zei dat zij humoristisch vinden?
C: Ja. En zij zeggen iets dat ik humoristisch vind. Dus we brengen de informatie in een computerbank. Het geeft de informatie die is verzameld en geleerd is, telepathisch door in hun computerbanken, de opslag in hun systemen. 

(Dolores: Dit gebeurde ook met Bonnie toen wezens haar auto van de snelweg oppikten(met haar erin) tot in een enorm toestel. Met behulp van een apparaat dat ze op haar hoofd zetten, dupliceerden en brachten ze haar herinneringen over naar een soort computer. Dit werd in THE CUSTODIANS gerapporteerd.) 

D: Kun jij die systemen zien? Zitten die in die ruimte?
C; Nee, dat zit in hun hersenen, in hun denken en hun wezen.
D: Dus, de informatie wordt overgebracht van jouw denken naar hun denken. (Ja)  De informatie van alle werelden die jij bezocht hebt sinds je wegging. (Ja) Alle levens die je geleefd hebt, of van werelden?
C: Alleen van werelden.
D: Dus dan woonde je feitelijk niet op al die werelden waar je met hen over praat?
C: Er zijn andere tijden/keren waarin ik wel naar andere werelden ben geweest. maar deze keer ging ik alleen naar een wereld om informatie en kennis over die cultuur, en over die wereld, en over dat systeem, te verzamelen. En om dat mee terug te brengen. Dit schijnt een plaats te zijn waar informatie wordt verzameld uit alle andere werelden. En dat wordt dan naar deze plek gebracht. het is net een reuzegrote plaats waar alle kennis wordt opgeslagen uit alle universa, uit alle galaxies, uit alle plaatsen die bestaan. Als een verzamelplaats. Zoals een enorme bibliotheek van informatie uit alle tijden en alle ruimtes. 
D: Wie heeft toegang tot deze informatie, als die daar is opgeslagen?
C: Iedereen heeft dat. Iedereen in alle galaxies kunnen dat, als ze weten hoe ze daar uit kunnen tappen. Het is een bronnen centrum. Iedereen kan er uit tappen. Je hoeft er alleen een sleutel voor te hebben.
D: En jij ben er nu deel van door de informatie door te geven die je gevonden hebt. Maar toen je naar een wereld ging, zei je, om informatie te halen, welke wereld was dat dan?
C: Die wereld was de Aarde.
D: Moest je levens leven op Aarde om informatie te krijgen/  (Ja) Je moet dan heel veel informatie hebben om mee te delen?
C: (Diepe zucht) Meer dan ik dacht dat mogelijk was.
D:  Maar het klinkt alsof het heel snel wordt overgebracht.
C: Ja. Het gaat sneller dan de snelheid van licht. Want weet je, het nam veel, veel tijd en levens in beslag om die informatie te verkrijgen, en op dit bronnencentrum of deze plek waar ik nu ben, is het alsof dit heel snel kan verspreid worden. Dat kan worden overgebracht. Het kan door mijn systeem stromen naar die plek waar het moet zijn, op een hele snelle tijd en ruimte, omdat alles hier (het) NU is. Alles gebeurt hier nu. 
D: En de informatie is daar veilig, omdat die wordt opgeslagen in deze wezens?
C: In deze wezens en in alles dat hier bestaat. In de rotsen, in de gebouwen, alles absorbeert de informatie. Het is alsof alles een computerbank is Alles absorbeert de kennis. Alles wordt deze kennis. Alles wordt alles wat ik mee terugbreng.
D: Als iemand zoals ik die informatie wilde vinden, hoe kan die worden gewonnen?
C: Er is een speciale sleutel voor. Een sleutel om gewoon in jezelf te gaan, omdat het in jezelf gaan de sleutel is voor die kennis, en dit is de plek waar alle kennis is. En iemand, ieder wezen uit elke tijd en iedere plek, kan daar door hun eigen wens toegang toe krijgen.
D: Je bedoelt dat ze de kennis eerst moeten willen?
C: Ja, en de kennis komt via liefde, door liefde. Je hoeft niet naar deze plaats te gaan waar ik nu ben, waar deze wezens zijn. Gewoon vragen naar die kennis en dat zal je dat worden gegeven.
D: Het lijkt dat je een zeer belangrijke taak uitvoert.
C:Dat is mijn bedoeling. Dat is waarom ik tot aanzijn kwam om te zijn en te doen. 
D: Blijf je daar dan heel lang met deze wezens van energie? 
C: Altijd.

Dit was een schok voor me. Als zij daar bleef, wat dan met dit lichaam van Clara waar ik tegen sprak en dat op het bed lag in Hollywood? Kon een deel van haar daar blijven en ook hier tegelijkertijd zijn? Ik maak me altijd zorgen om geen schade te brengen aan een subject, en dit was een vreemd antwoord. 

D: Ik bedoel, blijf je gewoon daar totdat ze de kennis hebben teruggehaald?
C: Nee. Ik zal hier zijn tot een volgende opdracht naar een volgende plek of naar een andere tijd. Dat kan informatie verzamelen zijn uit een andere wereld zoals de Aarde, een andere plek.
D: Maar ik denk aan het lichaam waartegen  ik, in deze tijd,  spreek op Aarde. het lichaam van Clara. Zal deze energie waar ik tegen spreek terugkeren naar dat lichaam? Of is die gescheiden/apart? Ik probeer te begrijpen wat er gebeurt?
C: Het is een en hetzelfde.
D: Maar toch zeg je dat de energie daar blijft tot een volgende opdracht?
C: Dat is correct.
D: Maar toch is het ook deel van dit lichaam op Aarde?
C: Dat is correct.
D: Hoe kan het op twee plaatsen zijn tegelijkertijd? Kan ik dat begrijpen?
C: (diepe zucht) Zij begrijpt het niet.
D: Is er een manier waarop je ons dit kan helpen begrijpen?
C: (doelbewust)  Zij werd gezonden om in een lichaam te zijn en om informatie te verzamelen. Ik ben een deel van haar die informatie heeft verzameld en die dit nu terug brengt naar deze plaats van kennis. Dit broncentrum. Deze bibliotheek. Ze heeft een groot probleem om te begrijpen en te leren dat zij hier kan zijn informatie verzamelend en dat ik hier kan zijn en die informatie kan verspreiden, of om informatie mee terug te brengen. En dus is er een tijd waar – voor haar- een splitsing is van energie. Niet wetend of ze op de ene of andere plek zit.
D: Gebeurt dit ook bij andere mensen zo?
C: Ja. Er zijn anderen die gelijksoortige levens beleven.
D: Het gevoel van in twee levens te zitten, tegelijkertijd. 
C: Omdat er talloze wezens werden uitgezonden. Het zou een geweldige verantwoordelijkheid en taak zijn voor een persoon om alle die informatie bijeen te brengen.
D: Dat zou bijna onmogelijk zijn, denk ik.
C: Ja, ja. Dus zijn er veel wezens. En er zijn weer andere wezens die naar andere werelden gaan terwijl ik hier tegelijkertijd ben, en dat Clara daar is in die vorm. Ik hoop dat zij meer informatie verzameld in die stoffelijke vorm om door te geven aan het deel van haar dat ik ben, die de informatie hier brengt. 

Dit ging me boven mijn pet en dat zou verdere studie nodig hebben. Ik dacht dat ik terug moest keren naar de ervaring die we in de eerste plaats aan het uitzoeken waren.

D: Ben jij in de positie om uit te leggen wat er gebeurde toen zij langs die weg op Hawaii reed, toen die overdracht plaats vond? Is haar fysieke lichaam op die tijd nog in die auto? (Geen antwoord) We kijken terug naar die tijd, toen zij die weg afreed en bij dat park kwam.
D: Zij werd op die tijd en naar die plaats toegezonden. Omdat die plaats daar werd gematerialiseerd ten gunste van haar, zodat ze die ruimte in kon gaan, zodat het deel dat ik ben kon vertrekken en de informatie naar hier in het informatiecentrum kon brengen.  En toen was het niet juist op die tijd, als de informatie hier werd verspreid, dat zij terug keert naar die specifieke plek. Dus werd zij meegenomen naar een plek die zij, in dat stoffelijke lichaam, kende op die highway. Pelanoni (fonetisch) een plek die zij kende, dus daar was de auto en zij zou weten hoe ze moest komen waar ze naar toe ging, toen het deel van die ik ben haar stoffelijke lichaam verliet. 
D: Dus dan moest de overdracht op een bepaalde plaats in die tijd op Hawaii zijn?
C: Niet noodzakelijk. Dat was juist een plaats waar zij zich aangenaam voelde in het stoffelijke lichaam. En die plek die voor haar was gecreëerd was een plaats van grote schoonheid voor haar. En dus was het een plaats waar ze totaal en compleet ontspannen was, zodat de overdracht van het deel dat ik ben van haar, haar lichaam kon verlaten en naar boven kon gaan om de informatie over te brengen.
D: Toen werd de auto en haar stoffelijke lichaam in de auto stoffelijk meegenomen naar die andere highway aan de andere kant van het eiland? 
C: Dat is correct.  Het werd gewoon ge-dématerialiseerd en toen terug gematerialiseerd op een andere plek.
D: Is dit gewoon om auto’s en mensen te verplaatsen van een plaats naar een andere?
C; Oh, ja. Oh, ja. 
D: Gebeurt dit vaak?
C: Heel vaak, heel vaak. 
D: Als dit gebeurt, is het stoffelijke lichaam dan ge-dématerialiseerd en ook opnieuw gematerialiseerd? (Ja)  en dan gebeurt er geen schade aan het lichaam.
C: Geen schade. Het wordt zuivere energie.
D: En zij en het voertuig werden gewoon van de ene naar de andere plaats gebracht.
C: Dat is correct.
D: Dus toen zij zich weer bewust was, was ze op een andere plaats op het eiland. En ze reed toen op die tijd. (Ja) en zij had geen herinnering tot aan nu van wat er gebeurde?
C: Dat is juist.
D: Is dit de enige keer dat dit in  haar leven als Clara is gebeurd? 
C: Het is heel vaak gebeurd. Maar deze keer was ze op een plaats en tijd in haar leven waarin  ze open was om te onderzoeken, om te zien wat er gebeurde, en hoe dit kon zijn gebeurd. De andere keren waren geen keren dat ze klaar was om te kunnen begrijpen of in een groeitijd in haar Aardse stoffelijke leven zat waarop ze een begrip had kunnen hebben van wat er gebeurde. 
D: En dan was het waarschijnlijk ook niet zo merkbaar waardoor ze zich dit zou herinneren?
C: Dat is correct. 
D: Is het nu all right voor haar om de informatie nu wel te weten?
C: Ja. Ze kan nu de informatie kennen. Zij verlangt naar het kennen van de informatie. Ze zal het nu begrijpen. Het moet een blije weldaad voor haar worden. 
D: Dat is zeer belangrijk. Zou het goed zijn als ik nog een keer kom en met dit deel van haar praat?
C: Oh,ja. We houden van communiceren. Dat is wat ons werk is, communiceren.
D: Omdat anderen me hebben verteld dat als ik informatie wilde, ik toegang zou krijgen tot wat ik moest weten.
C: Dat is juist. Jij hebt een speciaal talent en een speciale gave die aan je is gegeven. Om informatie te verzamelen die werd stilgehouden, die werd onderdrukt, die werd verborgen, die werd weggestopt, al eonen lang. En het is nu de tijd, en wij doen deze communicatie via dit voertuig, met jou, zodat je weet en dat je je er van bewust bent dat je een groots werk doet. En dit is op de juiste tijd op planeet Aarde dat je de informatie verspreidt op de manier waarop je werd gekozen om dit te doen. En om deze kennis via deze bronnen te laten komen, zodat anderen zullen weten dat iedereen in staat is om daar dieper in te duiken, waardoor ze meer leren over zichzelf. En het verleden en de toekomst, en alles dat er gebeurt in alle universums. Dus ja, jij hebt toegang tot alle informatie in het bronnencentrum. En wij erkennen jou.     -

Vertaling: Winny