Dolores Cannon - Deel 8

DOLORES CANNON

Deel 8   

De vorige keer was Suzanne aan het woord, via de MUFON conferentie, en sprak Dolores met een alien (ET) via Suzanne.  Er werden dingen gezegd over ruimtevluchten uit de vroegere tijd van de mensen en dat er toen veel astronauten verloren raakten. 

Ja, je moet toch even weten hoe ons dingen worden onthouden die door mensen werden uitgevoerd. Daarom ga ik hiermee door. Dit komt dus uit het boek “Custodians” van Dolores Cannon, en de opname was van 1987.(Lang geleden, hoor. En weet dat is nu anders.)

Dolores: We dachten dat alleen de grote landen, zoals de VS en Rusland (deze ruimtevluchten maakten). Je bedoelt  dat die andere landen ook ruimteprogramma’s hebben en plaatsen waar vandaan ze die ruimtevoertuigen kunnen lanceren?

Suzanne in trance: Ze experimenteerden ja, in een of andere tijd.  Veel landen zijn er niet mee doorgegaan vanwege hun verliezen en hun angst voor ongewenste publieke gevolgen.

D: Dus, ze hebben ruimtestations in die verschillende landen?

S: In hun militaire installaties, ja.

D: Maar, als sommige mensen verloren waren gegaan, denk ik dat we dat zouden geweten hebben?

S: Nee, vanwege hun angst om ermee te moeten stoppen. En vaak wisten ze niet waar die mensen waren. Ze wisten ook niet of ze nog in leven waren.

D: Hebben de mensen die teruggebracht werden dat niet aan de mensen  verteld?

S: Nee, omdat ze zich dat niet herinneren.

D: Ze herinneren zich de vlucht niet en het door aliens terug gebracht worden, niet?

S: Nee, zo was het afgesproken, als ze terug gebracht werden, zou alle kennis veilig zijn doordat  hun herinneringen zouden worden verstoord.

D: Werd het verstoord door aliens?

S: Ja. Er werd gevoeld dat de mensen op deze planeet niet hoog genoeg geëvolueerd waren om te weten waar sommige van die planeten zich bevinden en over technologie. Wij willen ook geen ongewenst bezoek in deze tijd.

D: Maar je zei dat de regeringsambtenaren hiervan wisten. Deel van die overeenkomst was om te weten wat er met de astronauten was gebeurd?

S: Ja, hen werd verteld dat wij hen hadden en dat we hen wel of niet zouden terugbrengen. Dat lag aan hun kennis, aan wat zij wisten.

D: Dan hielden de aliens onze ruimtevluchten bij?

S: Absoluut.

D: En je zei dat die onderhandelingen en afspraken zelfs nu nog doorgaan?

S: Heel zeker.

D: Krijgen de aliens daar iets voor terug?

S: Wij hebben toegang tot natuurlijke materialen die wij nodig hebben, die hier algemeen zijn, maar die niet zo makkelijk op andere planeten gevonden worden. En… soms nemen we mensen mee om te bestuderen.

D: Hoe komen jullie aan die mensen?

S:  Door onderhandelingen met regeringen. Ze staan ons enkele toe.

D: Vertellen ze jullie wie je moet nemen? S: Ja.  D: Waarom moeten ze daar besluiten over nemen? Konden jullie niet gewoon pakken die je wilde hebben?

S: Oh, ja, maar we zijn bereid om te nemen die zij uitkiezen.

D: Ik vraag me af hoe ze beslissen welke mensen  er moeten worden meegenomen.

S: Dat waren eerst ongewenste mensen, en we besloten dat we daar genoeg van hadden.

D: Welk soort mensen worden als ongewenst gezien?

S: Militair personeel dat niet deed wat er van hen werd verwacht, of mensen met discipline problemen. Dit bracht ons ook velden van zorg, dus we nemen deze individuen niet langer meer. Nu gaan met ons mee welke vrijwillig hun diensten aanbieden voor een beperkte hoeveelheid tijd. Die tijd wordt overeen gekomen voordat ze worden meegenomen.

D: Bedoel je dat degenen die jullie “ongewensten” noemen, dat die disciplinaire problemen gaven?

S: Ja. Zij waren niet heel erg bereid.

D: En, degenen die nu als vrijwilliger meegaan, is dat allemaal militair personeel?

S: Nee.  Sommigen komen uit het medische gebied, sommigen komen uit de wetenschappelijke gemeenschap die ook willen leren en experimenteren. Maar, ze weten volledig als vrijwilliger, dat als ze terugkeren, alle kennis bij ons moet blijven.

D: Dan, als ze terugkeren, dan herinneren ze zich niks?  S: Nee.  D: Kunnen ze die lange tijd verklaren waarin ze weg waren?

S: In het algemeen wordt verteld dat ze een sabbatical tijd hadden.

D: Stoort het hen niet dat ze geen rekenschap kunnen afleggen voor die tijd, in hun eigen denken, als ze terug komen?

S: Soms is dat zo. Maar, ze rekenen op het feit dat ze het zich wel zullen herinneren, binnen de volgende 20 jaren.

D: Net zo iets als een tijdsontheffing?  S: Ja.   D: Nou, de “ongewensten”, zij die werden meegenomen, werden die ook teruggebracht?

S: Sommigen wel, anderen niet.

D: Ik vroeg me dat af vanwege hun families. Als ze plotseling verdwenen hoe moesten ze daar rekenschap van afleggen?

S: De meesten hadden geen families, of waren er al van vervreemd.

D: Daarom werden ze gekozen?  S: Ja.   D: Maar degenen die nu gaan zijn vrijwilligers. Die worden niet tegen hun wil meegenomen.

S: Dat is correct.

D: Ik denk dat dit belangrijk is.  Maar het gaat nog steeds in samenwerking met de regering?  S: Ja.   D: Er wordt gesproken over ondergrondse bases, specifiek sommige in de VS. Weten jullie daar iets van?

S: Er zijn veel bases, ondergronds en boven de grond, waar jullie niets van weten.

D: Mij is verteld dat op sommige van die bases de aliens samenwerken met de regering.

S: Dat is correct. We proberen onze inspanningen te netwerken en om open te zijn met onze kennis, als het voor de juiste bedoeling wordt geleverd. Tot aan deze tijd is het heel geheim gehouden, omdat de regering gevoeld heeft dat de bevolking nog niet voorbereid was om de werkelijkheid van zo’n netwerking  te accepteren. In de volgende twee, misschien drie decades, zal dit allemaal algemeen weten worden.

D: Kun je vertellen waar ze voornamelijk samen aan werken op deze bases?

S: Ruimtereizen, energiesystemen, medische technologie. Voedsel opslag en voorbereiding, het maken van supplementen.

D: Dat zijn allemaal goede zaken. Ik denk dat het publieke weten dat niet erg zou vinden. Zijn het  mensen uit de  medische en wetenschappelijke wereld die nu vrijwillig informatie krijgen toegevoerd of brengen zij informatie naar de aliens?

S: Beide.

D: Twee kanten uit. Er zijn ook geruchten dat in sommige ondergrondse bases genetische experimenten worden utgevormd.

S: Ja, door de medische gemeenschap en ook door andere wezens. Dit is altijd van belang geweest voor andere levensvormen.

D: Zijn het regeringen die deze experimenten het meest uitvoeren? Wiens idee is dit?

S: Eerst was het van de aliens. De ruimtewezens hebben altijd interesse gehad in dit veld, omdat zij er al zo lang bij betrokken waren. Het menselijke ras is slechts bezig met de ontwikkeling van een super menselijk wezen. En dit gaat niet altijd samen met de bedoeling van de ruimtewezens.

D: Is dat waarom de regering instemde met die experimenten? Dat ze proberen een super ras te creëren?

S: Niet helemaal. Het is slechts een aspect.

D: Nou, wat zou dan de bedoeling zijn van onze regering om betrokken te raken bij genetische experimenten?

S: Enige hoop om antwoorden te krijgen op genetische probleem gebieden. Waarom ze gebeuren, hoe ze te voorkomen. En als ze eenmaal gebeuren, of dat kan worden veranderd.

D: Dat is een goed idee. Wat dan met die schepping van een super ras? Vordert dat?

S: Velen zouden willen het te zien vorderen. Maar, het is niet zo goed gegaan, door de angst die velen hebben die er bij betrokken zijn op deze Aarde, dat dit uit de hand kan gaan lopen. Hun focus op dit moment zit het meest op genetische zwakte en hoe je dat moet elimineren.

D: Is dat de grote zorg van de aliens?

S:  Nee. Zij willen graag hogere rijken produceren van wezens,  die in staat zijn om diverse dingen te bereiken.

D: Het schijnt dat een superras van mensen geen emoties heeft, of begrijp ik dat wel juist?

S: Emoties zijn het meest een menselijke trek, die niet relevant is op andere planeten. Dit is een studiegebied voor ons.

D: Dan zijn de aliens het meest geïnteresseerd in het ontwikkelen van een nieuw soort van de menselijke soort? Je zei een hoger soort, niet noodzakelijk een superras.

S: Dat is correct.

D: Er wordt gesproken over ondergrondse bases dat ze monsters creëren; heel vreselijke hybriden of afwijkingen. Weet je daar iets over?

S: Soms gebeuren er dingen en wat is vreselijk? -- om jouw term te gebruiken, wat een iemand mooier vindt dan een ander. Als je begint soorten te combineren bij genetische experimenten zul je altijd variaties krijgen.

D: Het idee is voor ons best walgelijk. Maar hebben die verschillende soorten een ziel, een spirit, iets wat we kennen?

S:  Sommigen hebben dat, anderen niet. Dat hangt af van waar ze komen. Als het genetische mutanten zijn, robotten van natuur, dan hebben ze geen spirit. Die zijn strikt genetisch gecreëerd. Als hun bron, aan de andere kant, een spirit van nature was, om mee te beginnen, dan zal het resultaat hiervan een spirit functie hebben.

D: En het intellect dan?  Schept dit een ander werker-ras of zijn die intelligent zoals mensen?

S: Opnieuw, er zijn heel veel soorten hiermee aan het experimenteren. Sommigen zijn robot van nature,die hebben geen intellect. En sommigen zijn heel hoog in het intellectuele tot aan verwerkelijking.

D: Wat zal er uiteindelijk gebeuren met die schepselen of met die verschillende soorten die geschapen worden?

S: Sommigen zijn al weggehaald naar andere planeten gebracht, die meer open staan voor de aard van deze dingen.

D: Zullen enkelen ervan ooit op Aarde worden gezet? S: Nee. D: dan weet de regering van de bedoelingen van die experimenten?  S: Ja. D: Dus de regering, doktoren en wetenschappers werken hier ook mee samen?

S: Sommigen doen dat. Niet iedereen. Enkele gekozenen.

S: En dit is een van de dingen waarmee de aliens hebben onderhandeld, om de regering de kennis laten te verkrijgen van die experimenten en als teruggave krijgen de aliens de natuurlijke materialen die zij nodig hebben?

S: Correct.

D: Het is verbijsterend  hoe de regering dit allemaal geheim kan houden voor de mensen.

S: Het is heel goed verborgen gehouden en in het verleden werd er begrepen dat maar een paar van die onderhandelingen deze kennis zouden hebben.

D: Wat dan  met de president van ons land, de Verenigde Staten? Weet hij van die dingen?

S: Sommigen weten het, anderen niet. Dat hangt af van hun persoonlijkheid.

D: Ik vroeg me af hoe ze die bases verborgen konden houden met militair personeel, zonder dat de president weet heeft van hen en hun functies.

S: Soms is een president de laatste om iets te weten.

D: Dan worden de bases bewaakt en het militaire personeel en het geld komt dan uit andere budgets of zoiets.

S: Dat is correct.

D: Ik neem aan dat ze heel goed bewaakt worden. Is dat zo?

S: Op een manier. Ze worden niet bewaakt zoals jij denkt. Er zijn geen geweren of raketten. Ze worden op andere wijzen bewaakt.

D: Nou, wij hebben van een gehoord in Nevada die veel bewapende wachten heeft, militair personeel en niemand krijgt toestemming daar dichtbij te komen. Is dat een van die plekken?

( Dolores:  ik dacht aan de beruchte Area 51)  

S: Nee, dat is iets anders. Dat is een strikt militaire operatie . 

D: De aliens zijn daar niet bij betrokken? S: Nee. Dan lijkt het dat het hebben van militair personeel en bewakers de aandacht zouden trekken? Is dat wat je bedoelt?

S: Ja, maar wij zijn niet betrokken bij militaire ondernemingen.

D: Ons werd verteld dat er militaire wapens zijn, zoals de stealth bomber, dat allemaal van alien technologie komt. Dat dit aan ons werd gegeven. Is dat waar?

S: Deels. De technologie werd voornamelijk gegeven om te reizen. Het was niet bedoeld om gebruikt te worden als militair voertuig.

D: Ik snap het. Kun je zien wat het militaire experiment is op de basis in Nevada dat veroorzaakte om het zo streng te bewaken?

S: Het militaire experiment is om de snelheid van reizen te ontwikkelen voor militair transport. En ook zijn wapens en de mogelijkheid om zich af te schermen tegen vijandelijke strijders.

D: Vijandelijke wat?

S: Vijandig personeel.

D: Maar nu, in deze tijd denken we dat we geen vijanden hebben om ons tegen te verdedigen. Waarom zou er dan nog een reden zijn om door te gaan met militaire experimenten?

S: Er zijn altijd mensen in controle die macht over andere rassen en mensen willen. En om dit te beëindigen zijn ze zo verknocht aan de ontwikkeling van mechanismen die dit mogelijk maken.

D: Weet de president van deze militaire basis in Nevada? (George Bush in 1987)

S: Ja, dat weet hij.

D: Dus, als er iets gebeurt in de militaire defensie dan weet hij ervan?

S: Dat is correct.

Dolores: Toen dit boek werd geschreven, was Area 51 rustig en heimelijk gesloten. Was dat vanwege alle niet gewilde aandacht van publiek en media?

D: Het schijnt dat er veel dingen aan het gebeuren zijn waar de gewone mens niks van weet. Is het wel goed van mij om de mensen te vertellen wat je ons vandaag hebt verteld?

S: Dat zal in orde zijn, omdat het in de volgende 30 jaren algemeen bekend zal zijn. (dachten ze toen nog…we weten het nog niet officieel…winny)Er wordt gehoopt dat er een alliantie kan worden gevormd met mensen van deze planeet, dus dat we als vrienden kunnen komen en gaan. – Mijn voertuig(= Suzanne) is bijna zover om de transmissie te stoppen. Ik merk dat er meer mensen vragen hebben. Maar het moet heel snel gebeuren. Zij raakt vermoeid.

D: All right. We willen niets doen dat voor haar onaangenaam is – Iemand wil weten of er iets anders is dan de Aarde die menselijke soort wezens heeft, die jullie gevonden hebben?

S: Ik beschreef die aan je bij onze laatste sessie. Vloeibare levensvormen. Vloeibare vloeistof die zweeft. Zoals een kameleon. Die veel vormen kan aannemen. Hoog ontwikkelde wezens. Kan in veel planetaire beschavingen opgaan door zichzelf als wezens te laten verschijnen die hier aanwezig zijn. Ze kunnen een menselijk vorm aannemen, kan de ruimtebroeder vorm nemen, kan vele vormen aannemen. Dat is het meest dichtbij en de menselijke soortvorm waarvan ik denk dat jullie dienog zullen ontmoeten op deze planeet.

D: En wat dan met andere planeten? Zijn er andere menselijke soorten op andere planeten die jullie hebben gevonden?

S: Er is nog een andere planeet met zo’n menselijke vorm, maar die is niet zo ontwikkeld. Door de omgeving daar. Het heeft meer tijd nodig voor hen om te evolueren. Het zijn dezelfde menselijke kenmerken, maar hun aard is anders dan van de wezens hier.

D: Ik denk dat er nog maar een paar vragen zijn. Komen er nog andere wezens, of bijbehorende toestellen vanuit planeet Aarde of reizen die erin?

S: Dat is juist. Er is een gebied dat deels onder jullie Mexicaanse golfkust  ligt die in deze tijd wordt bewoond door Atlantische afkomst. Er is ook een gebied onder jullie Antarctische (Zuidpool) cirkel, die door degenen wordt bewoond die interdimensionaal van aard zijn.

D: Is de planeet aan de binnenzijde  zoals onze wetenschappers dat zien?

S: Er is een vaste kern met een zwevende mantel. Maar, dit is een voortdurende vaste mantel.

D: Is de Aarde hol?

S: Dat is niet juist.

D: zijn er grotere gebieden in de Aarde wel hol, geschikt voor een grotere beschaving om die te ondersteunen?

S: Ja, alhoewel niet zo groot als het totale Aarde volume. Groot in de zin van ruimte vergelijken met jullie afstanden. Groot genoeg om een beschaving te ondersteunen.

D: In de gebieden die je opnoemde?

S: Ja. Er zijn nog meer. Maar deze zijn groot in de zin van dat ze, in deze tijd, een meer prominente deel in jullie omwenteling spelen. 

D: Zei je net dat het voertuig vermoeid wordt?

S: Ja. Ik kan van dienst zijn als ik wordt opgeroepen. Ik ben gekomen om gegevens door te communiceren om te helpen bij de ontwikkeling van de mens.  Om onopgeloste vragen op te lossen die de mens kan hebben. Dit zal niet iemand worden opgelegd. Als je meer informatie wilt kun je me roepen. Ik zal je helpen en informatie naar je communiceren. Telepathisch, indien nodig om je met jouw ontwikkeling te helpen.

D: All right. Dat waardeer ik. En ik ga het aan andere mensen doorgeven, en dat wordt alleen maar gedaan voor goede, positieve redenen.

                                   __________________________________________

 Winny: Dolores Cannon werd beschuldigd dat ze de verhalen uit haar boeken fantaseerde. Ze heeft al heel veel boeken geschreven. Om haar verhaal uit te leggen, geef ik een deel uit het boek deel Twee van Convoluted Universes (uitgegeven in 2005):

Ze zegt: Ik geef voortdurend lezingen over de hele wereld over het onderwerp van mijn boeken.

Het belangrijkste onderwerp van mijn werk is therapie en om mensen te herstellen van of om hun problemen op te helpen lossen. Maar het meest opwindende en vervullende deel van mijn werk, de jus erover, de glazuur van de cake, is om geschiedenis te ontdekken. En om informatie en nieuwe theorieën mee naar onze tijd terug te nemen. Het is echt een begraven schat ontdekken. Ze zeggen, er is niets werkelijk nieuw. Wij herontdekken alleen maar kennis die we eenmaal allemaal hadden in vorige levens maar die we zijn vergeten in al die eonen tijden. Maar in mijn werk heb ik ontdekt dat het nooit echt werd vergeten, omdat het werd opgeslagen  in de computeropslag van het onderbewuste weten. Het wachtte alleen maar op de juiste tijd om weer opnieuw naar voren gebracht te worden. En dit is wat ik geprobeerd heb te doen door mijn werk met hypnose.

Ik begon altijd mijn lezingen met een korte persoonlijke achtergrond, zodat het gehoor zal begrijpen hoe ik mijn informatie heb verkregen. Ik werd beschuldigd dat ik mijn gevallen zelf had verzonnen, om een prachtige science fiction schrijfster te zijn. Voor mij zou dat net zo’n grote prestatie zijn geweest om het materiaal zelf te hebben uitgevonden dat ik schrijf, in plaats van dat ik alleen de feiten rapporteer die in diepe trance tot stand zijn gekomen. Ik heb werkelijk een pad ontdekt om de spreekwoordelijke doos van Pandora te openen. Het materiaal komt uit de personen hun onderbewuste denken/weten. Alles dat ik hoef te doen is dit te organiseren en dan in boeken te zetten. En dat is geen klein werkje.

Mijn wortels in de hypnose gaan terug tot in 1960, dus ben ik nu al veertig(vijftig dus nu) betrokken in dit veld van mijn werk. In die eerste dagen van mijn hypnosewerk was het inductie proces heel tijd slurpend en langdradig. Het ging erom om wat ik noem “kijk naar het glinsterend (horloge/ketting)  ding “ dat dan heen en weer slingerde voor de persoon terwijl de hypnotiseur verder gaat met de inductie. En dat lange, versleten proces hield dan ook de ontspanning in van alle delen van het lichaam.  Zo was het eerst dus.

Toen werden er diverse testen uitgevoerd om de diepte van de trance te meten voordat de hypnotiseur verder kon gaan. . Sommige van die procedures worden ook heden nog gedaan en worden ook nog aangeleerd.  Alhoewel die het meest gezien worden in films of op de tv vanwege het dramatische effect.  De meeste hypnotiseurs zijn verder gegaan naar veel snellere methodes. Zo ontwikkelde ik mijn eigen techniek door het verwijderen van die delen van de inductie die alleen maar tijd namen en onnodig waren.  Moderne technieken betrekken het gebruik van de stem erbij met beelden en visualisatie.

Ik werd in 1968 daar voor het eerst bij betrokken door regressie van een vrouw via reïncarnatie en vorige levens. Mijn echtgenoot, Johnny had meer dan 20 jaren een loopbaan in de US. Navy gehad en was net van zijn dienst teruggekeerd uit Viet Nam. We waren gestationeerd in Texas en probeerden onze levens terug te brengen na een vier jarige scheiding die door de oorlog was veroorzaakt. Mijn echtgenoot (die de voornaamste hypnotiseur was) en ik werkten met een jonge vrouw die problemen had met nerveus eten. Ze had een overgewicht  en had nier problemen, dus haar dokter stelde haar voor dat hypnose haar misschien kon helpen. Tot aan deze tijd hadden we alleen conventionele hypnose gedaan en ons gericht op gewoontes; we werkten meestal met mensen die wilden stoppen met roken, of gewicht wilden verliezen, enz.

In onze meest wilde dromen hadden we nooit gedacht dat we meer dan dat konden bereiken. Terwijl we met deze vrouw werkten, brachten we haar in regressie terug naar dit leven en zochten naar betekenisvolle gebeurtenissen toen zij plotseling in een vorig leven sprong en als  bakvis in de daverende twintiger jaren in Chicago. Dat we verbaasd waren, was nog zacht gezegd. We zagen hoe zij zich transformeerde in een heel andere persoonlijkheid met andere stembuigingen en lichaamsbewegingen. Zij werd voor onze ogen letterlijk een ander persoon. Dit was onze eerste blootstelling aan reïncarnatie. Het hele verhaal werd in een ander boek vermeld. Dit was het eerste boek dat ik ooit schreef en dat werd nooit gepubliceerd. …

Toen wij met deze vrouw werkten, wilden we nieuwsgierig meer weten over dat reïncarnatie fenomeen. We willen uitvinden waar de hypnose ons naartoe zou brengen. We brachten haar in regressie door vijf verschillende en aparte levens heen, naar toen ze werd geschapen door God.

Alle sessies werden opgenomen op de draagbare spoel van een spoel tape recorder uit die tijd.  Die werd ‘portable’ genoemd alhoewel die buitengewoon zwaar was en grote acht ‘inch tapes’ gebruikte.

In die dagen waren er geen instructie boeken om een hypnotiseur te leiden zou er iets dergelijks gebeuren. (dan vertelt ze uit welk boek ze wel las……)

Dus hadden we niets om ons te helpen toen we met deze dame in de tijd teruggingen, en we zagen haar letterlijk een andere persoonlijkheden worden toen we door elke tijdsperiode heen gingen. We vonden al doende onze eigen regels uit en de resultaten waren opmerkelijk. Bij die experimenten  brachten we naar haar voren de toekomst in, want niemand had ons verteld dat dit niet kon gedaan worden. Zij zag ons wonen in een landelijke setting en wij hadden kleinkinderen. We vertelden aan niemand de identiteit van deze vrouw waar we mee werkten.  En toch kwamen diverse marine vrienden die erover hoorden en ze kwamen naar ons huis om het laatste hoofdstuk te horen. Dit experiment veranderde voor altijd onze levens en ons denken.

1968 was een zeer betekenisvol jaar in mijn leven, want alles veranderde voor altijd. Mijn leven zou nooit meer naar het normale terugkeren. Mijn echtgenoot Johnny werd bijna gedood in een verschrikkelijk auto ongeluk op een avond toen hij op weg was naar de marine basis. Hij werd frontaal geraakt door een dronken chauffeur en gemangeld in het wrak van onze Volkswagen bus. De doktoren zeiden dat het een wonder was dat hij nog leefde want zijn verwondingen waren zo groot dat hij die nacht zou zijn gestorven. Een reden dat zijn leven werd gespaard was dat er een corpslid die net uit Viet Nam was teruggekeerd in een auto achter die van Johnny reed. Hij was gewend aan het behandelen van noodwonden op het slagveld  en dus was hij in staat om Johnny te behandelen voordat hij doodbloedde op de snelweg.  Op dat ogenblik kwam de bemanning van de noodhulp uit de basis aan en dat corpslid had de bloeding beheerst, maar Johnny zat nog steeds in het wrak van de auto. Dat kostte buitengewoon veel werk voor de brandweer om hem te bevrijden. Toen werd hij getransporteerd per helikopter naar het marine hospitaal in Corpus Christi.

Toen ik aankwam op de Intensive Care kwamen vijf doktoren achter elkaar een voor een binnen en gaven me diverse redenen op waarom hij zeker de nacht niet zou overleven. Zij waren perplex toen ik niet ondersteboven was. Ik vertelde hen dat ze fout zaten.  Hij zou niet sterven. Maar natuurlijk kon ik hen niet vertellen hoe ik dit wist. Hoe kon hij sterven als hij in de toekomst gezien was met kleinkinderen? Ik wist dat dit waar was. Ik geloofde in wat wij gedaan hadden en wat wij ontdekt hadden. Als ik dit ging geloven, moest ik alles geloven. Dit geloven hielp mij mijn geestelijke gezondheid bewaren in een vreselijke tijd.

Ik realiseerde me dat in die tijd niet, maar het geloofstelsel van veel mensen op de basis werd ook getest. Sommigen zeiden dat het ongeluk een straf was van God omdat we ergens in groeven dat gezien werd als werken met de duivel: het onderzoeken van reïncarnatie. Wij gluurden rond hoeken in het duister, deden deuren open die beter gesloten moesten blijven. Ik kon dat niet geloven, want in ons werk met die vrouw werd ons een God getoond die liefdevol was en vriendelijk, niet wraakzuchtig. Ik kon de redenering achter wat er was gebeurd niet bevatten, toen mijn wereld ondersteboven werd gekeerd, maar ik wist absoluut zeker dat onze nieuwsgierigheid en zoektocht naar kennis in het onbekende geen straf was.

Hoe ironisch was het voor Johnny om de oorlog te overleven en om dan slechts dood te gaan door onachtzaamheid van een dronken bestuurder. En dit zou ook niet gebeuren. De doktoren noemden hem de “wonderman” want tegen alles in en alle logica tartend, overleefde hij. Dit was het begin van de nachtmerrie die nog vele jaren zou duren.

Na maanden in de Intensive Care en een jaar in het ziekenhuis te hebben doorgebracht in een body cast (? harnas ) werd hij uit de Navy ontslagen als een invalide veteraan. Toen besloten wij om naar de heuvels van Arkansas te verhuizen waar we dachten te kunnen leven met een pensioen en om onze vier kinderen te ondersteunen. In die tijd was het nodig maar later was ik blij om dit  toevluchtsoord te hebben in de heuvels als mijn terugtrek plek. Johnny bracht nog vijfentwintig jaren door, begrensd door een rolstoel. Als een gedeeltelijk geamputeerde kon hij buiten met krukken lopen en  reed hij met een door een hand-beheerste auto. In die tijd was ik compleet gefocust op mijn echtgenoot en onze vier kinderen.

Mijn avontuur in de reïncarnatie moest op de achterbank blijven liggen omdat ik mij aanpaste aan mijn nieuwe leven. Mijn interesse in hypnose werd niet eerder meer aangewakkerd totdat de kinderen begonnen het huis te verlaten, gingen trouwen of naar college gingen. Toen sloeg het ‘lege nest syndroom’ toe en moest ik de vraag onder ogen zien wat te doen met de rest van mijn leven.  Ik besloot om iets heel ongewoons te doen, niet wat een “normale” vrouw zou doen in deze omstandigheid.  Ik besloot om terug te keren naar hypnose, ook al had ik er geen idee van waar ik mijn cliënten zou vinden in de heuvels van Arkansas. Ik wist alleen dat dit was wat ik wilde gaan doen. Maar ik hield niet van die ouderwetse, langdradige  inductie methoden die populair waren in de zestiger jaren. Ik wist dat er makkelijker en snellere technieken waren. Dus bestudeerde ik de nieuwere methoden en ik ontdekte dat  de transstaat kon worden geïnduceerd door beelden en visualisatie. Ik wilde me niet langer richten op de gewone hypnose om de persoon te laten breken met een gewoonte: stop met roken, gewicht verliezen, enz. Mijn interesse werd naar reïncarnatie ontstoken en daar wilde ik me op richten.  In de late zeventiger en vroege tachtiger jaren waren er nog steeds weinig boeken gedrukt om de hypnotiseur te helpen in het veld van vorige levens regressie therapie.

Dus moest ik mijn eigen techniek uitvinden. Ik ontdekte spoedig dat het meeste dat wordt geleerd in de traditionele hypnose, onnodig is. Dus begon ik enkele van die stappen weg te halen en bracht er snellere methodes in. Zolang als de persoon geen schade wordt gebracht denk ik dat de hypnotiseur  kan experimenteren om te ontdekken wat werkt en wat niet. Uiteindelijk moet in het begin ergens, iemand ontdekken hoe je de meest effectieve staat van trance kunt bereiken. Ik wist dat ik op gloednieuwe grond stond en een nieuw territorium binnenging.  Nu, na bijna dertig jaren (meer dan veertig nu. w.) slijpen en volmaakt maken van mijn techniek, heb ik mijn eigen methode ontwikkeld. Ik wil graag werken in de somnambulistische trance staat (slaapwandel of slaap staat. w.) (D: wat de diepst mogelijke trance staat is) want ik denk dat daar alle antwoorden zitten. Veel hypnotiseurs zullen daar niet werken, want ze zeggen ‘dat daar vreemde dingen gebeuren’. Iemand die mijn boeken heeft gelezen weet dat vreemde dingen daar echt gebeuren. De meeste hypnotiseurs  zijn getraind om de cliënt in een lichtere staat van trance te houden. Op dat niveau is het bewuste denken nog heel actief  en bemoeit zich er vaak mee of gooit er wat tussenin. Enige informatie kan op dat niveau wel worden verkregen, maar niet de complete samenwerking van het onderbewuste denken dat alleen gebeurt op het niveau van somnambulisme waar de bemoeienis van het bewuste denken is verwijderd. De persoon herinnert zich normaal niets en denkt dat ze louter in slaap is gevallen. Het normale is dat maar een van de twintig of dertig mensen automatisch en spontaan in de somnambulistische staat van trance gaat. Maar in de techniek die ik ontwikkelde is het tegengestelde waar:  een van de twintig of dertig zal er niet in gaan. Dus is het een heel effectieve methode van verwijdering van het bewuste denken en om het onderbewustzijn de antwoorden te laten vinden. Dit is de methode die ik nu leer in mijn hypnotherapie klassen en mijn studenten rapporteren dezelfde verbazende resultaten.

Toen ik serieus begon met mijn therapie in de late jaren van 1970. ontdekte ik al spoedig een patroon. Dit gebeurde voordat ik mijn methode ontdekte om met het onderbewuste denken contact te maken. Hierna werd het patroon zelfs duidelijker. Ik ontdekte dat de meeste problemen die mensen hebben: stoffelijke, mentale, allergieën, fobieën of in relaties enz. terug konden worden opgespoord naar gebeurtenissen die oorspronkelijk stamden niet uit het huidige leven, maar vanuit vorige levens. Veel van mijn cliënten  hadden jaren doorgebracht van dokter naar dokter gaand in het medische en in het psychiatrische veld en ze kregen maar weinig succes om antwoorden te vinden voor hun hardnekkige problemen. Dit kwam omdat de doktoren zich slechts richten op de duidelijke stoffelijke symptomen en gebeurtenissen die in het huidige leven waren gebeurd.  Soms kan een probleem opgespeurd worden  naar gebeurtenissen die in de jeugd waren ontstaan, maar in het grootste deel van de gevallen waar ik mee heb gewerkt, ligt het antwoord verder in het verleden begraven.

Ik denk dat vorige levens op een andere frequentie of in een andere vibratie bestaan. Als we regressie maken naar die levens veranderen we de frequenties om ze te zien en te beleven, net zoals het veranderen van kanalen op een radio of tv toestel. Soms zijn die andere frequenties te dichtbij of overlappen de huidige en veroorzaken statische- of ziekte gevallen.

In mijn techniek heb ik de beste resultaten door met (D: wat ik noem) het onderbewuste denken contact te leggen. Op een cruciaal moment in de sessie nadat het subject/persoon het vorige leven heeft gevonden dat het antwoord heeft op de problemen van dit leven, vraag ik om met het onderbewustzijn te spreken van die persoon. Dit antwoordt altijd en geeft de gewenste informatie.

In de traditionele hypnose wordt de hypnotiseur geleerd hoe antwoorden te verkrijgen van het onderbewustzijn door het gebruik van handsignalen. Dan vragen ze de persoon om een vinger op te heffen voor een “ja” en een andere voor een “nee”.  Voor mij is dit buitengewoon langzaam en zeer beperkend. Waarom deze methode gebruiken als je direct tegen het onderbewustzijn kunt spreken en als dat jou verbaal antwoord kan geven?  Met mijn methode kun je converseren en er een tweezijdige conversatie mee krijgen en kun je antwoord vinden op absoluut alles dat je wilt vragen.

Mijn definitie van het onderbewustzijn is: het deel van de geest dat zorgt voor het lichaam. Het reguleert alle systemen van het lichaam. Je hoeft je hart niet te vertellen om te slaan of om tegen jezelf te zeggen adem te halen. Ik identificeer dit als de taak van het onderbewustzijn, omdat het constant bekijkt, monitoort, en het weet alles dat in het lichaam van de persoon gebeurt. Daarom kunnen we antwoorden krijgen op gezondheidskwesties als we die methode gebruiken. Ik heb ontdekt dat elk stoffelijk symptoom, kwaal of ziekte een boodschap is van het onderbewustzijn. Het probeert wanhopig om onze aandacht te vangen op de een of andere manier. Het probeert ons iets te vertellen en zal daar mee doorgaan totdat we het ten slotte begrijpen. Als we er geen aandacht aan geven zal de ziekte of het probleem doorgaan erger te worden totdat we geen alternatief meer hebben, of totdat het te laat is om de situatie om te keren. .Ik weet dat dit waar is omdat dezelfde symptomen in veel van de levens van mensen met gerelateerde problemen zaten. Ik wil alleen maar dat het onderbewustzijn een minder pijnlijke manier kon vinden om de boodschap door te geven. Ik zeg vaak: “zou het niet makkelijker zijn om ze een briefje te geven?” Het onderbewustzijn denkt dat het de boodschap op een directe manier doorgeeft, dat de persoon kan begrijpen, maar dit is vaak het geval niet. We zijn TE gefocust op ons dagelijkse leven om ons af te vragen waarom we hardnekkige rugpijnen of hoofdpijnen hebben, enz. als we dan een sessie hebben en de reden ontdekken voor het ongemak (en vaak kunnen de redenen zo buitengewoon zijn dat ik niet denk dat iemand die verbinding bewust kan leggen). Dan is de boodschap afgeleverd en stopt het ongemak……………

De meeste hypnotiseurs zien de waardeer niet van in om iemand naar een vorig leven mee terug te nemen. Maar dit is de reden waarom ik mijn techniek heb ontwikkeld. Ik neem de persoon mee naar het leven dat het allermeest hoort bij de problemen van hun huidige leven. Ik leid nooit. Ik laat het onderbewustzijn de persoon meenemen naar het leven waarvan het ziet wat het meest belangrijke is op de tijd van de sessie. Ik ben altijd verrast of het leven nu vervelend of werelds is (die 90% van hen zijn. D.) , of ze nu in antieke of in moderne beschavingen waren, of te maken hadden met aliens en leven op andere planeten of dimensies. Het onderbewustzijn maakt de verbinding en het wordt dan altijd een die ik of de cliënt nooit bewust zou hebben gemaakt. Maar het heeft volmaakte zin als het vanuit dit perspectief werd gezien.

Als ik contact maak met het onderbewustzijn, verbaast het me altijd omdat het duidelijk wordt dat ik niet tegen de persoonlijkheid van de cliënt spreek, maar tegen een aparte entiteit of deel van henzelf. Ik kan altijd zeggen of het onderbewustzijn wordt bereikt en de vragen beantwoordt. Dit spreekt over de cliënt altijd in de derde persoon (hij of zij). Het is niet emotioneel en lijkt verwijderd of los te staan van de problemen, bijna als een objectieve waarnemer. Het zal de persoon ‘kastijden’ omdat ze niet geluisterd hebben. Soms is de eerste opmerking: “Nou, eindelijk heb ik een kans om te spreken. Ik heb al jaren geprobeerd om tegen (zeg maar Jane of Bob) te spreken maar ze willen niet luisteren.” Het onderbewustzijn kan zo objectief zijn dat het soms wreed lijkt.  Het geeft geen stompen maar vertelt wel de waarheid over de situatie zoals deze het ziet. Als het klaar is met donderen naar de persoon om het punt naar voren te brengen, vertelt het hen ook hoeveel zij geliefd zijn en hoe trots ze zijn op hen op de vorderingen die ze hebben gemaakt. Vaak spreekt het over zichzelf in meervoud, als ‘wij’ alsof het geen enkele entiteit is, maar diverse zijn.. ……

Ik weet nu dat ik dit heb beperkt, en gesimplificeerd. Het is eigenlijk zoals communiceren met een computer terminal, die verbonden is aan een reuze database. Ik schijn altijd te spreken met hetzelfde deel, (D: of entiteit, of wat het ook is) een deel dat ik nu heb ontdekt dat alwetend is. Het heeft niet alleen de antwoorden die de cliënt zoekt, het heeft antwoorden over alles wat ik wil vragen. Een alwetend deel van iets dat toegang heeft tot alle informatie. Sommige mensen zouden dit deel “Het Totale Zelf” willen noemen, het “Hoger Zelf”, de “Overziel”, Jung’s “Collectieve Onbewuste”, of “God”.  Dit kan allemaal horen bij de zelfde zaak. Ik weet alleen dat ik in mijn werk heb gevonden wat antwoordt op de naam van

“onderbewustzijn”…..

Dus reis met mij terwijl ik meer exploreer. Ik weet dat ik niet alle antwoorden heb, maar ik heb alleen wat meer op de oppervlakte gekrabd. Blijf zelf zoeken en vragen stellen. Dat is de enige manier waarop de antwoorden zullen worden gevonden. Denk aan het gezegde: “Een parachute is net als het denken. Hij werkt alleen als hij open is.”….  

Vertaling: Winny