Dolores Cannon - Deel 1

DOLORES CANNON

Een Nieuw Hoofdstuk van Ontwikkeling

Een Verdere Ontwikkeling Voor Ons Allen

deel 1   

Graag wil ik het begin vertalen en een verdere richting van ontwikkeling doorgeven die Dolores Cannon is gegaan.

Rond 1979 begon Dolores Cannon met regressie en vorige levens-therapie met haar nieuwe ontdekkingen.  Die zijn mind-blowing of geestverruimend voor ons allemaal. Inmiddels heeft zij al zo’n 17 boeken geschreven en ik las er enkele van. Ik kreeg geen antwoord op mijn vraag aan haar, of ik die mag vertalen.

Ik begin gewoon met haar eerste ontdekkingen. En daarna stop ik ermee.

Als regressie therapeute onderzocht ze in die tijd waarom mensen, haar patiënten, klachten hadden in dit leven en ze hielp hen ervan af door te laten zien, waar deze klachten, uit welk leven, vandaan kwamen. Tot zover regressie werk wat wij allemaal kennen.  Maar in 1985 veranderde dat. Ze had al meerdere boeken geschreven en het boek CUSTODIANS, werd voor het eerste uitgegeven in 1999.

Ze schrijft op pagina 1 in haar boek CUSTODIANS:  “Mijn onverzadigbare nieuwsgierigheid, mijn hunkerende wens naar onderzoek, en het vurig verlangen naar kennis joegen me op en droegen me verder in een constante zoektocht. Ik hield me niet bezig met hypnose voor dagelijkse situaties, behalve als die gebruikt konden worden om iemands problemen in het leven op te lossen….

Ik gebruikte slechts de standaardvorm van hypnose, die omgaat met het begrijpen of beheersen van gewoontes (zoals roken en teveel eten enz., zegt ze) …

“De techniek die ik automatisch ontwikkelde, plaatste het subject/de patiënt in een vorige levenssituatie. Dus concentreerde ik me niet op hun huidige leven.

Dit alles veranderde toen ik onopzettelijk werd geïntroduceerd bij het fenomeen UFO ontvoeringen. Mijn avonturen namen een totaal andere en onverwachte wending en richting.  Er gingen deuren voor me open. En ik mocht glimpen van een wereld zien waarvan anderen dachten dat die verborgen moest blijven in de donkere duisternis van  het onbekende. Sommige mensen zeggen dat het beter is om niet te proeven van dingen waarvan onze menselijke geest waarschijnlijk niet in staat is die te begrijpen. Maar omdat kennis en begrip daar zijn, wist ik dat ik dit moest onderzoeken en mijn onuitputtelijke vragen moest stellen. Iedere nieuwe richting van onderzoek vertegenwoordigt altijd een uitdaging voor me die ik niet kan negeren.

Maar mijn hele in dit veld binnengaan week af van mijn normale koers en deze had de verandering nodig van mijn techniek en de aanpassing naar nieuwe omstandigheden:

Ze zegt: “Ik had wel belangstelling voor vliegende schotels maar ik had er nooit aan gedacht om een actief aandeel te hebben in dat onderzoek en uiteindelijk draaide het er op uit dat ik direct communiceerde met aliens (vreemde rassen) uit een andere sfeer van bestaan.

Ze werd in 1985 door iemand uitgenodigd om een Staatsvergadering bij te wonen  met leden van de MUFON (Mutual Ufo Netwerk) in Arkansas, in het huis van haar vriendin.  Ze dacht dat het interessant was om dit bij te wonen, temeer dat dit in haar buurt was. Er waren rond de 30 personen aanwezig.

“Op die vergadering ontdekte ik dat MUFON de grootste en meest gerespecteerde organisatie van het UFO onderzoek was en welke leden over de hele wereld had.

Omdat ze dacht dat de meeste leden wel wetenschappelijk zouden zijn, wilde ze niet vertellen wat haar beroep was, want door velen werd nog gezien dat het heel absurd was wat zij deed: mensen naar vorige levens terugbrengen.

Maar nog niet aan het slot van deze vergadering vertelde ze al  dat ze hypnotherapeut was en de directeur van MUFON, Walt, zei dat dit misschien een heel goed instrument was om meer te weten te komen over wat er was voorgevallen bij een dame die zei dat ze was ontvoerd en verder niks meer wist.

Walt vroeg haar of zij deze zitting wilde leiden. Dolores was er wel ongerust over, want ze wist niet of ze dit wel kon en of de dame niet zou gaan fantaseren.

En zei ze: “Ik was ook stilletjes bezorgd omdat dit geval  iets buiten mijn normale praktijk lag. Ik was er niet zeker van hoe ik moest verder gaan. Mijn methodes brengen iemand automatisch terug naar een vorig leven. Ik moest dit dus veranderen en mijn werkgewoontes aanpassen om haar niet naar het verleden te laten gaan maar zich te laten concentreren op gebeurtenissen in dit leven. Daar ik veel variaties heb gebruikt in mijn techniek, wist ik wel dat ik een methode kon vinden die zou werken…..
Ook zou er een kamer vol getuigen bij zijn, de condities zouden niet echt goed zijn voor een experiment. En weer ging ik naar een onbekend gebied waar de resultaten om vele redenen onzeker zouden zijn.

Verbazend genoeg werkte die omlegging in mijn techniek heel effectief en we kregen heel veel informatie. Degenen die aanwezig waren wisten niet dat dit mijn eerste keer was om zo’n soort geval uit te proberen, omdat de sessie zo gesmeerd verliep. Voor mij was het een keerpunt die de deur opende naar het UFO onderzoek. Dit was mijn eerste introductie naar de kleine grijze wezens die ’s nachts mensen uit hun eigen huis haalden, die proeven uitvoerden aan boord van ruimtetoestellen en naar sterrenkaarten en ontmoetingen die terugvoerden tot in de kindertijd.

Het was ook mijn eerste blootstelling aan vrees en trauma die door het subject werden gevoeld. Deze gevoelens waren zo overheersend dat emoties het verkrijgen van informatie blokkeerden. Deze jonge vrouw kon alleen maar rapporteren wat ze zag en hoorde. Ze kon geen antwoorden geven op de vragen die ik haar stelde. Dit alles deed mijn interesse omhoog komen. Ik wist dat ik een methode kon ontwikkelen om die emotionele staat te omzeilen en om het onderbewustzijn de antwoorden te laten geven. Die methode had in andere gevallen gewerkt, omdat het onderbewustzijn alle informatie bevat. Ik zag geen reden waarom dat hier ook niet kon werken, als ik eenmaal een methode bedacht.

Het was al na middernacht toen ik de vergadering verliet om naar huis terug te keren. Ik vond het niet leuk om naar huis te rijden op mijn verlaten landelijke snelweg op die tijd van de nacht na dit soort ervaring. Alle nieuwe en vreemde informatie stroomde terug in mijn denken. Ik voelde me heel erg wantrouwend en voorzichtig keek ik herhaaldelijk naar de hemel tijdens die eenzame rit. Betekende deze regressie dat er echt wezens daar buiten waren die contact hadden met mensen?  Wat als ze wisten dat ik net deze sessie gedaan had? Misschien stonden ze me op datzelfde moment te bekijken. Die gedachten schiepen een hele ongemakkelijke reis. Het was ongeveer een uur in de morgen toen ik opgelucht mijn oprit inreed. Ik wist dat ik dit veld verder wilde onderzoeken, maar ik wist ook dat ik met mijn eigen zeer menselijke gevoelens moest klaar komen betreffende wezens uit de ruimte die zich met mensen bezig hielden.  Natuurlijk riep dit vrees in me op. We hebben al jarenlang vóór -afbeeldingen gekregen door naar horror films te kijken die vreemde en schrikbarende aliens lieten zien die de wereld overnamen. Deze schepselen waren altijd als een bedreiging voorgesteld, maar nooit als helpers. Hoe kon ik deze gevoelens weghouden van de persoon waar ik mee werkte. Ik was me zeer bewust dat als een subject in een hypnotisch trance zit, ze zich van alles veel meer acuut gewaar is, inclusief het denken van de hypnotiseur.

Dit geval opende de deur voor het werken met andere gevallen van gelijksoortige aard. Het was het typische ontvoeringsscenario dat al zo vaak werd herhaald dat het nu een gewoonte werd. Toen ik hiermee werkte zag ik een patroon opduiken, en toen dit patroon herhaaldelijk gebeurde, wist ik spoedig of ik met een echt geval werkte of met fantasie. Het subject zag altijd de kleine grijze wezens met grote ogen en dan werden diverse soorten medische testen uitgevoerd. Soms was er nog een ander, meer menselijk type in de kamer tijdens die testen. Vaak, werden er vreemde insectachtige soorten gezien. Er was altijd een gekromde ruimte, een tafel, helder licht dat boven de tafel was en het gebruik van onherkenbare instrumenten. Vaak waren er ook nog computerachtige machines ergens in die ruimte. En vaak werd de persoon een sterrenkaart getoond, of een boek voordat ze het ruimtetoestel  verlieten. Hen werd altijd verteld dat ze het boek zouden begrijpen en zich dat zouden herinneren als de tijd ervoor rijp was. Veel gevallen hadden hun eerste contact al in de kindertijd gehad; de leeftijd van tien jaar scheen een cruciale periode. Ik vond zelfs enkele gevallen die al door drie generaties heen terug gingen.

De moeder en de grootmoeder van het subject rapporteerden schoorvoetend gelijksoortige bezoeken en gebeurtenissen te hebben gehad. Dit gaf mij de indruk van een laboratorium experiment waar diverse generaties bestudeerd worden en gemonitoord worden in een lange tijdsperiode.

In die tijd werkte ik met Phil en ontving ik informatie die mijn boek  KEEPERS OF THE GARDEN werd. (Oppassers Van De Tuin). Sommige van de stukken begonnen te passen. Dat boek besprak de Antieke Astronauten theorie van het inzaaien van planeet Aarde door aliens uit de ruimte. Ik ontdekte dat ze ons hadden gadegeslagen sedert het begin van de Aarde. Wat kon er natuurlijker zijn dan dat de aliens ons nog steeds controleerden en naar onze ontwikkeling keken. Voor mij was dit de reden voor de testen en de onderzoeken, maar het moest heimelijk gebeuren zodat het leven van die persoon niet zou worden verstoord. 
In KEEPERS OF THE GARDEN werd mij verteld dat de ideale situatie zou zijn dat de persoon geen enkele herinnering zou hebben en doorging met zijn normale routine. Maar ik ontdekte dat er gevallen waren van mensen die zich traumatische en pijnlijke gebeurtenissen herinnerden, via dromen nog meer dan bewust. Mij werd verteld dat de chemische spullen en de vervuiling in onze atmosfeer,  medicijnen, drugs en alcohol in het lichaam van de persoon de chemie van hun hersenen kon beïnvloeden. Dit zou veroorzaken dat ze stukjes en beetjes en flitsen van de ervaring terugkregen, maar ze herinnerden het zich op een verwrongen manier die gekleurd was door emoties. Ze herinnerden zich niet het eigenlijke gebeuren. Hun bewuste denken veranderde het gebeuren in een emotioneel geladen herinnering. Mijn taak zou zijn om voorbij die bewuste emoties te komen en om direct met het onderbewustzijn te praten zoals ik dat in mijn andere werk had gedaan, omdat ik uit ervaring wist dat de antwoorden daar verborgen liggen. Zonder de invloed van het emotionele bewuste denken dat aan de kant werd gezet, kon de waarheid van het gebeuren aan de oppervlakte komen.

WAAROM?

Veel onderzoekers bestuderen alleen sightings (zichtbare beelden van UFO’s) en stoffelijke sporen zoals landingen en stoppen daar dan. Andere onderzoekers bestuderen alleen ontvoeringen en stoppen daarna. Ik begon hiermee en ben daar aan voorbij gegaan. Ik heb glimpen ontdekt van een veel groter plaatje dat nu pas aan de oppervlakte begint te komen: een plaatje dat onze menselijk geest nauwelijks kan bevatten. Het kon het grootste plaatje zijn dat ooit aan de mensheid getoond kon worden: het verhaal van wie wij zijn, waar we vandaan komen, en waar we naar toe gaan. Zijn we klaar om zelf de geheimen  van het verhaal te ontdekken?

Er wordt algemeen overeen gekomen door diverse schrijvers en onderzoekers van dit UFO fenomeen dat er aliens betrokken zijn in sommige soorten genetische manipulatie, met of zonder onze toestemming. Het lijkt ook zo te zijn dat ze totaal niet uit een egoïstisch klinisch motief handelen, maar de orders uitvoeren van een hogere autoriteit. Meer zoals het personeel van een hospitaal dat vaak onpersoonlijk lijkt als ze hun diverse testen en onderzoeken doen.

Hoe vaak hebben we diezelfde onverschilligheid niet gezien als we de reden wilden weten voor ziekenhuistesten. Als onze kinderen diezelfde angst lieten zien en nieuwsgierig waren, zeiden we: stil maar, de dokter moet iets weten en dat kun je nog niet begrijpen, wees maar stil en doe wat de dokter je vertelt, het doet helemaal geen pijn.... 

De aliens lieten dezelfde houding zien, alsof ze met een kind hadden te maken of iemand die een minder grote intelligentie had die het toch niet zou begrijpen, ook al werd het hem uitgelegd. Degene die ontvoerd werd, de abductee, reageert op dezelfde wijze als onze kinderen doen, door te zeggen dat de aliens geen recht hebben om hen op deze manier te behandelen. Ze zeggen dat de aliens geen respect voor hen hebben en dat het hen niet kan schelen om uit te leggen wat er echt aan het gebeuren is….

Er is niet genoeg tijd voor en geen interesse om met ieder individu te communiceren….

Ik denk dus dat de houding van de aliens  noodzakelijkerwijs geen disrespect is voor ons als aparte persoonlijkheid, maar misschien net zo een zelfde klinische houding is van overwerk en een door routine overladenheid.

Veel onderzoekers hebben ook geworsteld met de redenen achter die testen en onderzoeken. Diverse verschillende ideeën en uitleg werden naar voren gebracht en diverse meer zullen er nog in de toekomst komen. Ieder mens die bij dit ongebruikelijke veld betrokken is zal hun eigen theorieën formuleren over wat er gebeurt, gebaseerd op hun levenservaringen, hun manier van denken en hun verwachtingen.

Velen denken dat de genen manipulatie of het fabriceren met diverse doelen gebeurt. Sommigen denken dat ons ras een superieur ras is dat bijna zijn volmaaktheid heeft bereikt en dat aliens misschien uit een onvolmaakt of stervend ras komen. Misschien hebben ze op een of andere wijze de mogelijkheid verloren om zichzelf te reproduceren en daarom ons sperma en onze eitjes nodig hebben om hun eigen stervend ras te helpen vereeuwigen. Ze hopen die te voltooien door onderling te kruisen, als het niet stoffelijk is dan klinisch, en om menselijke-aliens te produceren.  Dit idee wordt door menselijke wezens als ‘horror’ gezien en dus zien we iemand met dit doel in gedachten ook als horrible, verschrikkelijk.

Maar, mijn theorieën zijn anders. Ik denk niet dat ze dit voor hun eigen doelstellingen doen maar voor de onze. Natuurlijk, we hebben gezien dat er diverse soorten entiteiten hierbij betrokken zijn, en daar kunnen  enkele negatieve types tussen zitten die dit voor eigen winst doen. Maar ik denk dat die in de minderheid zijn, overlopers of dwarsliggers van de UFO groepen. Zoals ik in mijn boek KEEPERS OF THE GARDEN  uitlegde is hier een hogere macht aan het werk die een plan bestuurt dat voor onze wereld was gemaakt en dat was al eonen eerder voordat de eerste mens op onze planeet verscheen. Dit meesterplan was ontvangen en werd uitgewerkt door methoden die ver buiten ons bevattingsvermogen liggen. De wezens werden aangewezen om de diverse stappen in dit project uit te voeren. Ieder was verantwoordelijk voor zijn eigen stukje en had werkelijk niks te zeggen over de voltooiing van het hele project. Het gehele zicht hierop was waarschijnlijk zelfs buiten hun eigen bevatting. Terwijl zij leven op onze planeet produceerden, dit koesterden en besnoeiden in eonen van tijd, was het alleen maar een baan, een opdracht. Ze konden zelfs gelijksoortige opdrachten hebben op diverse andere planeten met diverse fasen van groei…..

…..”Tijd maakte niet uit, alleen het uiteindelijke doel: de schepping van een soort van superieure stoffelijke en mentale voltooiing. Zo’n project kon niet in een nacht gedaan worden en er was altijd de mogelijkheid van zo’n heel nauwkeurig plan dat het verkeerd liep. Het zou onmogelijk zijn geweest om op iedere mogelijke omstandigheid vooruit te lopen.

De vlieg in de zalf vond plaats toen er een meteoor crashte in de Aarde en organismes introduceerde die vreemd waren voor onze planeet. In hun eigen omgeving waren ze onschadelijk geweest, maar toen ze geïntroduceerd werden in de oorspronkelijke atmosfeer van de Aarde, verveelvoudigden en muteerden ze met een vluchtige/wisselvallige bedreiging voor het zaailing menselijke ras. Dit schiep de introductie van ziekte in het menselijke lichaam. Het ideale plan was om een volmaakt, ziekte-vrij functionerend lichaam te scheppen met een lange levenstijd. Er was veel spijt dat deze niet voorziene ontwikkeling werd ontdekt en er werd een vergadering gehouden op het hoogste niveau van de raad om te besluiten wat te doen. Er was veel verdriet en spijt omdat het grote experiment mislukte. Maar er werd besloten dat omdat er zoveel werk al was gedaan, het beter zou zijn om het hele experiment niet aan de kant te gooien. Er werd besloten om de schade te verminderen er werden concessies gedaan en men ging verder met wat er over bleef om mee te werken.

In de vroege dagen, terwijl de mens zich ontwikkelde, was er constante zorg, snoei en manipulatie van de soorten. De gen manipulatie en het fabriceren is deel geweest van onze soorten sedert het eerste begin. Het is niet iets nieuws. Daarom zijn we hier ten slotte en wonen niet in een grot en scharrelen we niet ons eten in de wildernis op. De aliens hebben zorgvuldig de ontwikkeling van onze hersenen grootgebracht en beïnvloed en langzamerhand de verbazende psychische krachten en intuïtieve vermogens geïntroduceerd die er gewoonlijk tussen zitten. Terwijl de mens zich verder weg-ontwikkelde van de dierlijke fase en in staat werd om zijn eigen leven en zaken te behandelen, was het de aliens niet toegestaan om nog zoveel invloed te hebben. Er werd benadrukt dat dit de planeet is van de vrije wil en er is een strikte universele wet dat de vrije wil moet worden gerespecteerd.

De taak van tuinman werd die van de voogd/bewaker/custodian. De mens werd veel middelen en kennis gegeven om zijn leven makkelijker te maken. En toen moest de nieuwe soort op zijn eigen wijze verder gaan. Als ze fouten zouden maken en hun kennis misbruikten, dan was dat hun recht om dat te doen, zo lang ze maar niet de rechten van anderen buiten hun eigen planeet schonden. De aliens stonden onder een strikte wet om zich er niet mee te bemoeien. Maar natuurlijk ging de studie van de soort verder. Het experiment moest van tijd tot tijd worden gecheckt om te zien hoe het zich ontwikkelde en zich aanpaste aan zijn omgeving. Er werden correcties gemaakt op de juiste tijd door gen manipulatie. Als dit zo is geweest sedert het begin van de tijd, waarom kan het dan nog steeds niet net zo gebeuren?  Als zij handelen onder de autoriteit van een hogere macht die we nog niet eens kunnen beginnen te begrijpen, wie zijn wij dan om te zeggen dat ze geen recht hebben om dit te doen?”

Winny: ik laat dit hier even los en ga verder naar een volgend stuk  van haar boek.

Verdichte of verstoorde tijd

Dolores:

Veel onderzoekers hebben gevallen van missende tijd onderzocht, waar diverse uren onverklaarbaar verdwenen zonder dat die persoon dat tijdsgat besefte. Ik zal dat later wat meer in dit boek bespreken. Maar ik heb een concept ontdekt dat ik nog vreemder vindt: gevallen van verdichte tijd. Dat is dan als er gebeurtenissen plaats vinden in veel minder tijd dan die normaal zouden kosten. Natuurlijk zijn beide fenomenen voorbeelden van tijd die mysterieus verstoord zijn vanuit het gezichtspunt van de deelnemer.

Wij worden belemmerd door in ons eigen concept van lineaire tijd gevangen te zitten. Er wordt gezegd dat wij misschien de enige planeet in het universum zijn die een manier heeft uitgevonden om iets te meten dat niet eens bestaat. Mij is heel vaak verteld in mijn werk dat tijd alleen een illusie is, een uitvinding van de mens. De aliens hebben dit concept niet en zij hebben me verteld dat de mens nooit in de ruimte zal reizen totdat hij dat onjuiste idee van tijd overstijgt. Dit is een van de vele problemen die de mens gevangen houdt op Aarde.

Ook al kunnen we dit vanuit een psychologisch gezichtspunt begrijpen, het is moeilijk, zo niet onmogelijk voor ons menselijke denken om dit te accepteren.

We zitten intens verstrengeld in de tijd met ons leven samengesteld uit en gemeten in minuten, uren, dagen, weken, maanden en jaren. Ik zie geen enkele manier om uit dit concept te ontsnappen en dan nog steeds kunnen functioneren in onze normale werkwereld. Wij denken dat dingen van punt A naar punt B moeten gaan op een ordelijke manier binnen een bepaalde hoeveelheid tijd.

Ons focus is hier heel nauw/eng.

Als wij op een planeet zouden leven die rondom zijn zon ging op een andere manier, hoe zouden we dan tijd meten? Stel je voor dat er altijd zonlicht zou zijn, of altijd duisternis. Stel je voor dat de planeet twee zonnen had. Zouden ze de tijd dan op een andere manier meten? Of zouden ze dan besluiten dat er geen noodzaak was voor zo’n ongemak? Wat dan met wezens die met  ruimteschepen reizen in lange tijdsperioden? Door de ruimte springen zonder referentie punten om dag en nacht te onderscheiden en geen reden hebben om seizoenen en jaren af te bakenen. Geen wonder dat zij onze opzet van tijd niet begrijpen en er vaak niets mee kunnen doen.

Zulke beperkingen niet meer hebbend, werden ze vrij om andere dimensies te ontdekken en andere lagen van bestaan die voor ons zijn verborgen door onze rigide tijdstructuur. Doordat ze die ontdekking hadden gedaan, vonden ze manieren om te alles dat ze wilden vervoeren te dématerialiseren en te her-materialiseren.  Ze kunnen door scheuren en spelonken glippen en glijden naar andere dimensies net zo makkelijk als door een deur gaan.

Natuurlijk zij hebben dit misschien al lang gedaan voordat onze voorouders in grotten woonden en we hebben dus veel in te halen. Maar we zullen nooit die scheuren vinden totdat we de oogkleppen afzetten die ons vertellen dat het onmogelijk is. …………….

In het verleden is onze menselijke geest gewend moeten worden aan aliens die in UFO’s reizen op wijzen die we kunnen begrijpen.

Wij zijn al jaren lang met de lepel groot gebracht en maar net zoveel informatie gegeven waar we in die tijd mee konden omgaan. Toen we ons aan ieder deel van dit concept aanpasten en het idee ons niet langer meer bang maakte, kregen we meer gecompliceerde stukjes van de puzzel. Maar het is nog veel te groot voor het totale plaatje……….

Wij zeggen dat deze wezens en toestellen zich niet gedragen volgens de wet van de fysica, zoals wij die kennen. We zeggen dat ze dingen doen die “onnatuurlijke” zijn. Dit is het grootste scepticisme over hun bestaan. Mensen zeggen dat de feiten die door hen worden uitgevoerd onmogelijk zijn.

Ik denk dat we zullen ontdekken dat ze geen onnatuurlijk fenomeen zijn, maar een natuurlijk fenomeen. Zij zouden aan een nieuwe wet van fysica kunnen gehoorzamen die wij nog niet hebben ontdekt of zelfs over hebben nagedacht.  Het is alleen nieuw voor ons omdat die niet in ons frame van werkelijkheid past. Maar voor hen is die heel natuurlijk.

Volgens informatie die ik heb gekregen zijn de UFO toestellen in staat om uit het beeld of uit radar schermen te verdwijnen enz., omdat zij plotseling hun trillingstempo veranderen. Als je ziet hoe de bladen van een draaiende fan of een propeller verdwijnen terwijl de snelheid van draaiing toeneemt, dan heb je een ruw idee van hoe dit werkt.

Wij die in de stoffelijkheid leven op Aarde vibreren op een lagere vibratie.

Dit wordt verder uitgelegd in mijn boek CONVOLUTED UNIVERSE.

Veel van deze wezens leven niet op andere planeten maar in andere dimensies. In die andere dimensies zijn vele andere werelden (sommige stoffelijk, andere weer niet) die soms naast die van ons bestaan, maar die op een hogere maatstaf vibreren. Vaak zijn we totaal niet bewust van elkaars wereld. De meer ontwikkelden van die andere werelden zijn zich van ons bewust geworden  en komen vaak hier om te observeren. Om dit te doen moeten ze hun vibratietempo verlagen. Er werd beschreven dat dit pijnlijk is om te doen en om een lagere maatstaf enige tijd te handhaven. Het kan dus een tegengesteld effect hebben op mensen die deze dimensies binnengaan. Ons snelheid van vibratie moet dan versneld  en verlangzaamd worden als we terugkeren……………..

Missende tijd episodes zijn niet altijd wat ze lijken te zijn.

Er wordt aangenomen dat de persoon die direct werd betrokken bij aliens of met UFO’s als er een verlies van tijd is, specifiek als er tegelijkertijd een licht (of toestel) werd gezien.

Ik heb ontdekt dat dit niet altijd het geval is. In veel gevallen blokkeerde iemand een onplezierige of traumatische ervaring in hun denken en dat had niks met aliens te maken. Deze informatie kan zuiver verkregen worden als de trance diep genoeg is om met de onderbewuste geest direct in contact te treden. Dit bevat alle herinneringen en zal rapporteren wat er werkelijk gebeurde., zonder de emotionele kleuring van het bewuste denken die tussenbeide komt.

In een van mijn gevallen had de man wel degelijk missende tijd, dat in 1972 gebeurde, en dat had hem altijd bezwaard. Het was in Massachusetts. Hij, Tom, was naar een zakenoverleg geweest in het huis van een cliënt. Er waren andere mensen aanwezig en men had een heel heerlijk diner genoten. Toen de avond verliep werd het nogal laat en een van de vrouwen nodigde hem uit om de nacht in haar appartement door te brengen in plaats van terug te keren naar zijn eigen huis dat verder weg gelegen was in een andere stad.

Toen de dame die avond reed, herinnerde Tom zich dat hij een helder licht had gezien boven enkele bomen. Dit scheen haar nerveus te maken. Hij herinnerde zich niets anders meer totdat hij de volgende morgen in haar appartement ontwaakte. Hij had geen drugs noch alcohol gedronken en hij kon nooit meer de missende tijd verklaren.

Niet lang daarna verhuisde de dame en hij wist niet waar ze naar toe ging. Hij herinnerde haar als een vreemde vrouw; zij was niet vriendelijk of heel communicatief.

Onder hypnose ging hij terug naar de scene, herinnerde zich de exacte datum van het gebeuren, en beschreef het heerlijke maal. Hij gaf veel details dat zijn bewuste denken had vergeten. Veel was niet relevant voor waar we naar op zoek waren, maar het liet wel zien dat alle informatie aanwezig was en kennelijk beschikbaar was.

De naam van de vrouw was Stella en hij zei dat haar auto een nieuwe Pontiac Firebird was uit 1972. Het was bijna middernacht toen ze op de landweg reden naar haar appartement en hij gaf hun ijdele conversatie weer. Toen zag hij wat hij dacht dat een vuurbal was, of een meteoor, in de hoek van zijn oog. Ze keken ernaar terwijl het licht aan de hemel helderder werd en hen scheen te naderen.

De motor van de auto sloeg af en de auto stopte midden op de weg. Stella was bang maar Tom reageerde op een andere eigenaardige manier. Hij voelde zich opeens zeer vermoeid en viel in slaap. Dit was absoluut geen normale reactie. Ik wist dat zijn onderbewustzijn wakker was gebleven en dat ik in staat was om dit vragen te stellen.

Zijn onderbewustzijn vertelde dat hij en Stella allebei in slaap waren en er was een schitterend licht om de auto heen, dat door alle ramen naar binnen kwam. Toen gingen de autodeuren open en hun slapende lichamen werden uit de auto gehaald. Ik vroeg wie hen eruit haalde. 

“Ze lijken op mensen. Een man heeft bruin haar, en de andere blondachtig. Ze halen ons gewoon uit de auto en ze onderzoeken de binnenkant van de auto. Dan kijken ze naar ons. Ze hebben een ding dat ze over ons heen houden. En ze stoppen ons weer terug in de auto. Hij zei dat ze zijn bewusteloze lichaam rechtop hielden en een instrument op en neer over zijn lichaam heen lieten gaan. Dat maakte een klikkend geluid toen ze dit bewogen. Ik nam aan dat hij zwaar zou zijn om hem op die manier te tillen. Hij zei dat hij dat waarschijnlijk wel was, maar dat zij dit schenen te doen met weinig inspanning.

Ik vroeg naar een beschrijving van het instrument. “Het lijkt dun als een televisie antenne ongeveer 13 of 14 inches lang met opgerold draad erom heen. En het flitste kleuren, bijna neon groen licht tot een rijk purperen blauw. De kleuren zijn om het instrument heen als het over een persoon heen gaat en ik kan een klikkend geluid horen. Ik weet trouwens niet waarvoor dit dient.”

Ze werden toen terug in de auto gezet. De motor werkte nu weer en ze reden de straat uit. De mannen en het licht waren weg. Stella zei: “Oh, ik moet een moment in slaap zijn gevallen. Ik moet echt moe zijn.” Tom voelde zich ook zo, alsof hij was weg gesluimerd. Stella keek toen op haar horloge en schrok toen ze de tijd zag: “Oh, mijn goedheid! Het is al half drie! Gingen we niet rond 12 uur weg? Nou, ik weet het niet. We moeten maar verder.”

Tom was nog slaperig en viel in de hem toegewezen kamer onmiddellijk in slaap; hij bleef slapen totdat de telefoon hem de volgende morgen wakker maakte.

Ik vroeg aan zijn onderbewustzijn of dat de reden kende voor het onderzoek met het vreemd uitziende instrument. Het antwoordde: “Ja, ik weet waarom. Dat was om Stella. Zij werkt voor een firma ten zuiden van Boston die militaire geheimen voorbereidt voor de oorlog in Vietnam. En zij heeft toegang tot allerlei verschillende soorten informatie. Ik denk dat zij echt die informatie van haar wilden, het ging niet zo om mij. Ik was gewoon toevallig op die tijd daar, toen zij contact legden met haar. Zij hielden haar in de gaten en zij was waarschijnlijk talloze keren eerder in haar verleden bezocht. Ik wist dat er iets fout zat, omdat zij altijd maar zenuwachtig was. Zij is wantrouwend en maakt niet makkelijk vrienden. Zij is ook vaak verhuisd. Hiervoor woonde ze in Massachusetts, ze woonde in Californië, daarvoor op Hawaii en daarvoor in Japan. Zij heeft over de hele wereld gereisd.

Dolores: Deden ze bij haar hetzelfde met dat instrument?

Tom: Ik kon niet zien wat ze bij haar deden, omdat ze toen met dat ding bij mij bezig waren. Maar ik weet dat ze iets anders deden. Ze hebben een soort contact met haar.

D: Wat was de bedoeling van dat instrument?

T: Het leek op een cat-scan soort instrument dat wij nu ook hebben. Het onderzocht mijn vitale functies. Het mat ook mijn hersengolven. Zij beïnvloeden mensen door hersengolven. Maar deze mensen waren niet slecht. Ze waren niet koud of niet-emotioneel. Ze bekeken haar omdat ze bang waren dat ze misschien in iets was verwikkeld. Het is een soort spionage. Dat is een van de redenen om haar in de gaten te houden, omdat zij heel veel informatie heeft. Stella heeft een graad in radio-bacteriologie en een PHD (Doctor of Philosophy) in elektrische ingenieur zijn..   .. Zij is een heel intelligente vrouw.

D: Probeerden zij om informatie uit haar te krijgen, op die manier?

T: Nee. Ze weten alles al dat zij weet, omdat ze haar gedachten kunnen lezen. Maar zij is belangrijk voor hen om een of andere reden. Ik weet dat niet.

D: Waarom zouden ze bezorgd zijn of ze was verwikkeld in spionage? Welk verschil zou dat voor hen maken?

T: Zij had dat probleem. Zij was benaderd door mensen die de landen van het Sovjet blok vertegenwoordigden. Ze zouden haar 100.000 dollars geven, maar ze ging nooit op hun aanbod in, ze verhuisde.

D: Zijn deze wezens bezorgd dat ze in een of ander soort spionage zou betrokken zou raken? Als dat is wat je bedoelt?

T: Nee. Ze waren daar niet bezorgd over, of over iets zoals dat. Ze is een van de mensen die ze monitoren, dat is alles. En zij heeft toegang tot allerlei verschillende soorten wetenschappelijke verhandelingen en dingen van dat soort. Daarom wordt ze in de gaten gehouden.

D: De informatie die je me vertelt over haar, is dat iets dat je al wist of is het iets dat je nu pas ontdekt?

T: Nou, ik wist dat ze een of andere graad had. En ik wist dat ze werkte voor een firma buiten Boston. En dat het iets had te maken met elektrisch engineering.  Ik wist niet dat ze had te maken met spionage.

D: Dan is dit iets dat je nu pas uitvindt over haar, dat je in die tijd niet wist?

T: Ja. Ze maakt zich echt zorgen over dat monitoren en dit is waarom ze de hele wereld over gaat. Ze probeert om van hen weg te komen. Ze vertrok spoedig hierna. Ik denk dat ze vertrok uit Massachusetts omdat ik geen contact meer met haar zou kunnen maken.

D: Dus je zag haar niet meer terug?

T: Nee, ze moest weg…   (pauze… en toen verrassend) naar Houston. Stella werd naar Houston overgeplaatst. Daarom ging ze weg.

D: Okay. Heb je ooit een ervaring zoals deze gehad, na die datum, met een licht of zoiets?

T: Nee, nooit meer. Dat was de enige keer.

Dolores: Ik dacht dat dit interessant was omdat het een geval van missende tijd was waarbij het subject niet het onderwerp van de aandacht van de wezens was.  Er was hier nauwelijks ruimte voor fantasie als het subject daar een neiging toe had maar het incident richtte zich niet eens op hem. En ook is het interessant dat hij zei dat hij nooit meer nog zo’n geval had meegemaakt. Als hij zich dat verbeeldde dan kon hij hier heel makkelijk de boel hebben uitgebreid. 

                                             

Vertaling: Winny