DOLORES CANNON
Deel 8
Deel 8
De vorige keer was
Suzanne aan het woord, via de MUFON conferentie, en sprak Dolores met een alien
(ET) via Suzanne. Er werden dingen
gezegd over ruimtevluchten uit de vroegere tijd van de mensen en dat er toen veel
astronauten verloren raakten.
Ja, je moet toch even weten hoe ons dingen worden onthouden die door mensen
werden uitgevoerd. Daarom ga ik hiermee door. Dit komt dus uit het boek “Custodians”
van Dolores Cannon, en de opname was van
1987.(Lang geleden, hoor. En weet dat is nu anders.)
Dolores: We dachten
dat alleen de grote landen, zoals de VS en Rusland (deze ruimtevluchten
maakten). Je bedoelt dat die andere
landen ook ruimteprogramma’s hebben en plaatsen waar vandaan ze die
ruimtevoertuigen kunnen lanceren?
Suzanne in trance: Ze experimenteerden ja, in een of andere
tijd. Veel landen zijn er niet mee
doorgegaan vanwege hun verliezen en hun angst voor ongewenste publieke gevolgen.
D: Dus, ze hebben
ruimtestations in die verschillende landen?
S: In hun militaire installaties, ja.
D: Maar, als sommige
mensen verloren waren gegaan, denk ik dat we dat zouden geweten hebben?
S: Nee, vanwege hun angst om ermee te moeten stoppen. En vaak
wisten ze niet waar die mensen waren. Ze wisten ook niet of ze nog in leven
waren.
D: Hebben de mensen
die teruggebracht werden dat niet aan de mensen
verteld?
S: Nee, omdat ze zich dat niet herinneren.
D: Ze herinneren zich
de vlucht niet en het door aliens terug gebracht worden, niet?
S: Nee, zo was het afgesproken, als ze terug gebracht
werden, zou alle kennis veilig zijn doordat hun herinneringen zouden worden verstoord.
D: Werd het verstoord
door aliens?
S: Ja. Er werd gevoeld dat de mensen op deze planeet niet
hoog genoeg geëvolueerd waren om te weten waar sommige van die planeten zich
bevinden en over technologie. Wij willen ook geen ongewenst bezoek in deze
tijd.
D: Maar je zei dat de
regeringsambtenaren hiervan wisten. Deel van die overeenkomst was om te weten
wat er met de astronauten was gebeurd?
S: Ja, hen werd verteld dat wij hen hadden en dat we hen wel
of niet zouden terugbrengen. Dat lag aan hun kennis, aan wat zij wisten.
D: Dan hielden de
aliens onze ruimtevluchten bij?
S: Absoluut.
D: En je zei dat die
onderhandelingen en afspraken zelfs nu nog doorgaan?
S: Heel zeker.
D: Krijgen de aliens
daar iets voor terug?
S: Wij hebben toegang tot natuurlijke materialen die wij
nodig hebben, die hier algemeen zijn, maar die niet zo makkelijk op andere
planeten gevonden worden. En… soms nemen we mensen mee om te bestuderen.
D: Hoe komen jullie
aan die mensen?
S: Door
onderhandelingen met regeringen. Ze staan ons enkele toe.
D: Vertellen ze jullie
wie je moet nemen? S: Ja. D: Waarom moeten ze daar besluiten over
nemen? Konden jullie niet gewoon pakken die je wilde hebben?
S: Oh, ja, maar we zijn bereid om te nemen die zij
uitkiezen.
D: Ik vraag me af hoe
ze beslissen welke mensen er moeten
worden meegenomen.
S: Dat waren eerst ongewenste mensen, en we besloten dat we
daar genoeg van hadden.
D: Welk soort mensen
worden als ongewenst gezien?
S: Militair personeel dat niet deed wat er van hen werd
verwacht, of mensen met discipline problemen. Dit bracht ons ook velden van
zorg, dus we nemen deze individuen niet langer meer. Nu gaan met ons mee welke
vrijwillig hun diensten aanbieden voor een beperkte hoeveelheid tijd. Die tijd
wordt overeen gekomen voordat ze worden meegenomen.
D: Bedoel je dat degenen
die jullie “ongewensten” noemen, dat die disciplinaire problemen gaven?
S: Ja. Zij waren niet heel erg bereid.
D: En, degenen die nu
als vrijwilliger meegaan, is dat allemaal militair personeel?
S: Nee. Sommigen
komen uit het medische gebied, sommigen komen uit de wetenschappelijke
gemeenschap die ook willen leren en experimenteren. Maar, ze weten volledig als
vrijwilliger, dat als ze terugkeren, alle kennis bij ons moet blijven.
D: Dan, als ze
terugkeren, dan herinneren ze zich niks?
S: Nee. D: Kunnen ze die lange tijd verklaren waarin ze weg waren?
S: In het algemeen wordt verteld dat ze een sabbatical tijd
hadden.
D: Stoort het hen niet
dat ze geen rekenschap kunnen afleggen voor die tijd, in hun eigen denken, als
ze terug komen?
S: Soms is dat zo. Maar, ze rekenen op het feit dat ze het
zich wel zullen herinneren, binnen de volgende 20 jaren.
D: Net zo iets als een
tijdsontheffing? S: Ja. D: Nou,
de “ongewensten”, zij die werden meegenomen, werden die ook teruggebracht?
S: Sommigen wel, anderen niet.
D: Ik vroeg me dat af vanwege
hun families. Als ze plotseling verdwenen hoe moesten ze daar rekenschap van
afleggen?
S: De meesten hadden geen families, of waren er al van
vervreemd.
D: Daarom werden ze
gekozen? S: Ja. D:
Maar degenen die nu gaan zijn vrijwilligers. Die worden niet tegen hun wil
meegenomen.
S: Dat is correct.
D: Ik denk dat dit
belangrijk is. Maar het gaat nog steeds
in samenwerking met de regering? S:
Ja. D: Er wordt gesproken over ondergrondse bases,
specifiek sommige in de VS. Weten jullie daar iets van?
S: Er zijn veel bases, ondergronds en boven de grond, waar
jullie niets van weten.
D: Mij is verteld dat
op sommige van die bases de aliens samenwerken met de regering.
S: Dat is correct. We proberen onze inspanningen te
netwerken en om open te zijn met onze kennis, als het voor de juiste bedoeling
wordt geleverd. Tot aan deze tijd is het heel geheim gehouden, omdat de
regering gevoeld heeft dat de bevolking nog niet voorbereid was om de
werkelijkheid van zo’n netwerking te
accepteren. In de volgende twee, misschien drie decades, zal dit allemaal
algemeen weten worden.
D: Kun je vertellen
waar ze voornamelijk samen aan werken op deze bases?
S: Ruimtereizen, energiesystemen, medische technologie.
Voedsel opslag en voorbereiding, het maken van supplementen.
D: Dat zijn allemaal
goede zaken. Ik denk dat het publieke weten dat niet erg zou vinden. Zijn het mensen uit de medische en wetenschappelijke wereld die nu
vrijwillig informatie krijgen toegevoerd of brengen zij informatie naar de
aliens?
S: Beide.
D: Twee kanten uit. Er
zijn ook geruchten dat in sommige ondergrondse bases genetische experimenten
worden utgevormd.
S: Ja, door de medische gemeenschap en ook door andere
wezens. Dit is altijd van belang geweest voor andere levensvormen.
D: Zijn het regeringen
die deze experimenten het meest uitvoeren? Wiens idee is dit?
S: Eerst was het van de aliens. De ruimtewezens hebben
altijd interesse gehad in dit veld, omdat zij er al zo lang bij betrokken
waren. Het menselijke ras is slechts bezig met de ontwikkeling van een super
menselijk wezen. En dit gaat niet altijd samen met de bedoeling van de
ruimtewezens.
D: Is dat waarom de
regering instemde met die experimenten? Dat ze proberen een super ras te
creëren?
S: Niet helemaal. Het is slechts een aspect.
D: Nou, wat zou dan de
bedoeling zijn van onze regering om betrokken te raken bij genetische
experimenten?
S: Enige hoop om antwoorden te krijgen op genetische
probleem gebieden. Waarom ze gebeuren, hoe ze te voorkomen. En als ze eenmaal
gebeuren, of dat kan worden veranderd.
D: Dat is een goed
idee. Wat dan met die schepping van een super ras? Vordert dat?
S: Velen zouden willen het te zien vorderen. Maar, het is
niet zo goed gegaan, door de angst die velen hebben die er bij betrokken zijn
op deze Aarde, dat dit uit de hand kan gaan lopen. Hun focus op dit moment zit
het meest op genetische zwakte en hoe je dat moet elimineren.
D: Is dat de grote
zorg van de aliens?
S: Nee. Zij willen
graag hogere rijken produceren van wezens,
die in staat zijn om diverse dingen te bereiken.
D: Het schijnt dat een
superras van mensen geen emoties heeft, of begrijp ik dat wel juist?
S: Emoties zijn het meest een menselijke trek, die niet
relevant is op andere planeten. Dit is een studiegebied voor ons.
D: Dan zijn de aliens
het meest geïnteresseerd in het ontwikkelen van een nieuw soort van de
menselijke soort? Je zei een hoger
soort, niet noodzakelijk een superras.
S: Dat is correct.
D: Er wordt gesproken
over ondergrondse bases dat ze monsters creëren; heel vreselijke hybriden of
afwijkingen. Weet je daar iets over?
S: Soms gebeuren er dingen en wat is vreselijk? -- om jouw
term te gebruiken, wat een iemand mooier vindt dan een ander. Als je begint
soorten te combineren bij genetische experimenten zul je altijd variaties
krijgen.
D: Het idee is voor
ons best walgelijk. Maar hebben die verschillende soorten een ziel, een spirit,
iets wat we kennen?
S: Sommigen hebben
dat, anderen niet. Dat hangt af van waar ze komen. Als het genetische mutanten
zijn, robotten van natuur, dan hebben ze geen spirit. Die zijn strikt genetisch
gecreëerd. Als hun bron, aan de andere kant, een spirit van nature was, om mee
te beginnen, dan zal het resultaat hiervan een spirit functie hebben.
D: En het intellect
dan? Schept dit een ander werker-ras of
zijn die intelligent zoals mensen?
S: Opnieuw, er zijn heel veel soorten hiermee aan het
experimenteren. Sommigen zijn robot van nature,die hebben geen intellect. En
sommigen zijn heel hoog in het intellectuele tot aan verwerkelijking.
D: Wat zal er
uiteindelijk gebeuren met die schepselen of met die verschillende soorten die
geschapen worden?
S: Sommigen zijn al weggehaald naar andere planeten gebracht,
die meer open staan voor de aard van deze dingen.
D: Zullen enkelen
ervan ooit op Aarde worden gezet? S: Nee. D: dan weet de regering van de bedoelingen van die experimenten? S: Ja. D:
Dus de regering, doktoren en wetenschappers werken hier ook mee samen?
S: Sommigen doen dat. Niet iedereen. Enkele gekozenen.
S: En dit is een van
de dingen waarmee de aliens hebben onderhandeld, om de regering de kennis laten
te verkrijgen van die experimenten en als teruggave krijgen de aliens de
natuurlijke materialen die zij nodig hebben?
S: Correct.
D: Het is verbijsterend hoe de regering dit allemaal geheim kan
houden voor de mensen.
S: Het is heel goed verborgen gehouden en in het verleden
werd er begrepen dat maar een paar van die onderhandelingen deze kennis zouden
hebben.
D: Wat dan met de president van ons land, de Verenigde
Staten? Weet hij van die dingen?
S: Sommigen weten het, anderen niet. Dat hangt af van hun
persoonlijkheid.
D: Ik vroeg me af hoe
ze die bases verborgen konden houden met militair personeel, zonder dat de
president weet heeft van hen en hun functies.
S: Soms is een president de laatste om iets te weten.
D: Dan worden de bases
bewaakt en het militaire personeel en het geld komt dan uit andere budgets of
zoiets.
S: Dat is correct.
D: Ik neem aan dat ze
heel goed bewaakt worden. Is dat zo?
S: Op een manier. Ze worden niet bewaakt zoals jij denkt. Er
zijn geen geweren of raketten. Ze worden op andere wijzen bewaakt.
D: Nou, wij hebben van
een gehoord in Nevada die veel bewapende wachten heeft, militair personeel en
niemand krijgt toestemming daar dichtbij te komen. Is dat een van die plekken?
( Dolores: ik dacht aan de beruchte Area 51)
S: Nee, dat is iets anders. Dat is een strikt militaire
operatie .
D: De aliens zijn daar niet bij betrokken? S: Nee. Dan lijkt het dat het hebben van militair
personeel en bewakers de aandacht zouden trekken? Is dat wat je bedoelt?
S: Ja, maar wij zijn niet betrokken bij militaire
ondernemingen.
D: Ons werd verteld
dat er militaire wapens zijn, zoals de stealth bomber, dat allemaal van alien
technologie komt. Dat dit aan ons werd gegeven. Is dat waar?
S: Deels. De technologie werd voornamelijk gegeven om te
reizen. Het was niet bedoeld om gebruikt te worden als militair voertuig.
D: Ik snap het. Kun je
zien wat het militaire experiment is op de basis in Nevada dat veroorzaakte om het
zo streng te bewaken?
S: Het militaire experiment is om de snelheid van reizen te
ontwikkelen voor militair transport. En ook zijn wapens en de mogelijkheid om
zich af te schermen tegen vijandelijke strijders.
D: Vijandelijke wat?
S: Vijandig personeel.
D: Maar nu, in deze
tijd denken we dat we geen vijanden hebben om ons tegen te verdedigen. Waarom
zou er dan nog een reden zijn om door te gaan met militaire experimenten?
S: Er zijn altijd mensen in controle die macht over andere
rassen en mensen willen. En om dit te beëindigen zijn ze zo verknocht aan de
ontwikkeling van mechanismen die dit mogelijk maken.
D: Weet de president
van deze militaire basis in Nevada? (George Bush in 1987)
S: Ja, dat weet hij.
D: Dus, als er iets
gebeurt in de militaire defensie dan weet hij ervan?
S: Dat is correct.
Dolores: Toen dit boek werd geschreven, was Area 51 rustig
en heimelijk gesloten. Was dat vanwege alle niet gewilde aandacht van publiek
en media?
D: Het schijnt dat er
veel dingen aan het gebeuren zijn waar de gewone mens niks van weet. Is het wel
goed van mij om de mensen te vertellen wat je ons vandaag hebt verteld?
S: Dat zal in orde zijn, omdat het in de volgende 30 jaren
algemeen bekend zal zijn. (dachten ze toen nog…we weten het nog
niet officieel…winny)Er wordt gehoopt dat er een alliantie kan worden gevormd
met mensen van deze planeet, dus dat we als vrienden kunnen komen en gaan. –
Mijn voertuig(= Suzanne) is bijna zover om de transmissie te stoppen. Ik merk
dat er meer mensen vragen hebben. Maar het moet heel snel gebeuren. Zij raakt
vermoeid.
D: All right. We
willen niets doen dat voor haar onaangenaam is – Iemand wil weten of er iets
anders is dan de Aarde die menselijke soort wezens heeft, die jullie gevonden
hebben?
S: Ik beschreef die aan je bij onze laatste sessie.
Vloeibare levensvormen. Vloeibare vloeistof die zweeft. Zoals een kameleon. Die
veel vormen kan aannemen. Hoog ontwikkelde wezens. Kan in veel planetaire
beschavingen opgaan door zichzelf als wezens te laten verschijnen die hier
aanwezig zijn. Ze kunnen een menselijk vorm aannemen, kan de ruimtebroeder vorm
nemen, kan vele vormen aannemen. Dat is het meest dichtbij en de menselijke
soortvorm waarvan ik denk dat jullie dienog zullen ontmoeten op deze planeet.
D: En wat dan met
andere planeten? Zijn er andere menselijke soorten op andere planeten die
jullie hebben gevonden?
S: Er is nog een andere planeet met zo’n menselijke vorm,
maar die is niet zo ontwikkeld. Door de omgeving daar. Het heeft meer tijd
nodig voor hen om te evolueren. Het zijn dezelfde menselijke kenmerken, maar
hun aard is anders dan van de wezens hier.
D: Ik denk dat er nog
maar een paar vragen zijn. Komen er nog andere wezens, of bijbehorende
toestellen vanuit planeet Aarde of reizen die erin?
S: Dat is juist. Er is een gebied dat deels onder jullie
Mexicaanse golfkust ligt die in deze
tijd wordt bewoond door Atlantische afkomst. Er is ook een gebied onder jullie
Antarctische (Zuidpool) cirkel, die door degenen wordt bewoond die
interdimensionaal van aard zijn.
D: Is de planeet aan
de binnenzijde zoals onze wetenschappers
dat zien?
S: Er is een vaste kern met een zwevende mantel. Maar, dit
is een voortdurende vaste mantel.
D: Is de Aarde hol?
S: Dat is niet juist.
D: zijn er grotere
gebieden in de Aarde wel hol, geschikt voor een grotere beschaving om die te
ondersteunen?
S: Ja, alhoewel niet zo groot als het totale Aarde volume.
Groot in de zin van ruimte vergelijken met jullie afstanden. Groot genoeg om
een beschaving te ondersteunen.
D: In de gebieden die
je opnoemde?
S: Ja. Er zijn nog meer. Maar deze zijn groot in de zin van
dat ze, in deze tijd, een meer prominente deel in jullie omwenteling
spelen.
D: Zei je net dat het
voertuig vermoeid wordt?
S: Ja. Ik kan van dienst zijn als ik wordt opgeroepen. Ik
ben gekomen om gegevens door te communiceren om te helpen bij de ontwikkeling
van de mens. Om onopgeloste vragen op te
lossen die de mens kan hebben. Dit zal niet iemand worden opgelegd. Als je meer
informatie wilt kun je me roepen. Ik zal je helpen en informatie naar je
communiceren. Telepathisch, indien nodig om je met jouw ontwikkeling te
helpen.
D: All right. Dat
waardeer ik. En ik ga het aan andere mensen doorgeven, en dat wordt alleen maar
gedaan voor goede, positieve redenen.
__________________________________________
Winny: Dolores Cannon
werd beschuldigd dat ze de verhalen uit haar boeken fantaseerde. Ze heeft al
heel veel boeken geschreven. Om haar verhaal uit te leggen, geef ik een deel
uit het boek deel Twee van Convoluted Universes (uitgegeven in 2005):
Ze zegt: Ik geef voortdurend lezingen over de hele wereld
over het onderwerp van mijn boeken.
Het belangrijkste onderwerp van mijn werk is therapie en om
mensen te herstellen van of om hun problemen op te helpen lossen. Maar het
meest opwindende en vervullende deel van mijn werk, de jus erover, de glazuur
van de cake, is om geschiedenis te ontdekken. En om informatie en nieuwe
theorieën mee naar onze tijd terug te nemen. Het is echt een begraven schat
ontdekken. Ze zeggen, er is niets werkelijk nieuw. Wij herontdekken alleen maar
kennis die we eenmaal allemaal hadden in vorige levens maar die we zijn
vergeten in al die eonen tijden. Maar in mijn werk heb ik ontdekt dat het nooit
echt werd vergeten, omdat het werd opgeslagen
in de computeropslag van het onderbewuste weten. Het wachtte alleen maar
op de juiste tijd om weer opnieuw naar voren gebracht te worden. En dit is wat
ik geprobeerd heb te doen door mijn werk met hypnose.
Ik begon altijd mijn lezingen met een korte persoonlijke
achtergrond, zodat het gehoor zal begrijpen hoe ik mijn informatie heb
verkregen. Ik werd beschuldigd dat ik mijn gevallen zelf had verzonnen, om een
prachtige science fiction schrijfster te zijn. Voor mij zou dat net zo’n grote
prestatie zijn geweest om het materiaal zelf te hebben uitgevonden dat ik
schrijf, in plaats van dat ik alleen de feiten rapporteer die in diepe trance
tot stand zijn gekomen. Ik heb werkelijk een pad ontdekt om de
spreekwoordelijke doos van Pandora te openen. Het materiaal komt uit de
personen hun onderbewuste denken/weten. Alles dat ik hoef te doen is dit te
organiseren en dan in boeken te zetten. En dat is geen klein werkje.
Mijn wortels in de hypnose gaan terug tot in 1960, dus ben
ik nu al veertig(vijftig dus nu) betrokken in dit veld van mijn werk. In die
eerste dagen van mijn hypnosewerk was het inductie proces heel tijd slurpend en
langdradig. Het ging erom om wat ik noem “kijk naar het glinsterend
(horloge/ketting) ding “ dat dan heen en
weer slingerde voor de persoon terwijl de hypnotiseur verder gaat met de
inductie. En dat lange, versleten proces hield dan ook de ontspanning in van
alle delen van het lichaam. Zo was het
eerst dus.
Toen werden er diverse testen uitgevoerd om de diepte van de
trance te meten voordat de hypnotiseur verder kon gaan. . Sommige van die
procedures worden ook heden nog gedaan en worden ook nog aangeleerd. Alhoewel die het meest gezien worden in films
of op de tv vanwege het dramatische effect. De meeste hypnotiseurs zijn verder gegaan naar
veel snellere methodes. Zo ontwikkelde ik mijn eigen techniek door het
verwijderen van die delen van de inductie die alleen maar tijd namen en onnodig
waren. Moderne technieken betrekken het
gebruik van de stem erbij met beelden en visualisatie.
Ik werd in 1968 daar voor het eerst bij betrokken door regressie
van een vrouw via reïncarnatie en vorige levens. Mijn echtgenoot, Johnny had
meer dan 20 jaren een loopbaan in de US. Navy gehad en was net van zijn dienst
teruggekeerd uit Viet Nam. We waren gestationeerd in Texas en probeerden onze
levens terug te brengen na een vier jarige scheiding die door de oorlog was
veroorzaakt. Mijn echtgenoot (die de voornaamste hypnotiseur was) en ik werkten
met een jonge vrouw die problemen had met nerveus eten. Ze had een
overgewicht en had nier problemen, dus
haar dokter stelde haar voor dat hypnose haar misschien kon helpen. Tot aan
deze tijd hadden we alleen conventionele hypnose gedaan en ons gericht op
gewoontes; we werkten meestal met mensen die wilden stoppen met roken, of
gewicht wilden verliezen, enz.
In onze meest wilde dromen hadden we nooit gedacht dat we
meer dan dat konden bereiken. Terwijl we met deze vrouw werkten, brachten we haar
in regressie terug naar dit leven en zochten naar betekenisvolle gebeurtenissen
toen zij plotseling in een vorig leven sprong en als bakvis in de daverende twintiger jaren in
Chicago. Dat we verbaasd waren, was nog zacht gezegd. We zagen hoe zij zich
transformeerde in een heel andere persoonlijkheid met andere stembuigingen en
lichaamsbewegingen. Zij werd voor onze ogen letterlijk een ander persoon. Dit
was onze eerste blootstelling aan reïncarnatie. Het hele verhaal werd in een
ander boek vermeld. Dit was het eerste boek dat ik ooit schreef en dat werd
nooit gepubliceerd. …
Toen wij met deze vrouw werkten, wilden we nieuwsgierig meer
weten over dat reïncarnatie fenomeen. We willen uitvinden waar de hypnose ons naartoe
zou brengen. We brachten haar in regressie door vijf verschillende en aparte
levens heen, naar toen ze werd geschapen door God.
Alle sessies werden opgenomen op de draagbare spoel van een spoel
tape recorder uit die tijd. Die werd
‘portable’ genoemd alhoewel die buitengewoon zwaar was en grote acht ‘inch
tapes’ gebruikte.
In die dagen waren er geen instructie boeken om een
hypnotiseur te leiden zou er iets dergelijks gebeuren. (dan vertelt ze uit welk
boek ze wel las……)
Dus hadden we niets om ons te helpen toen we met deze dame in
de tijd teruggingen, en we zagen haar letterlijk een andere persoonlijkheden
worden toen we door elke tijdsperiode heen gingen. We vonden al doende onze
eigen regels uit en de resultaten waren opmerkelijk. Bij die experimenten brachten we naar haar voren de toekomst in,
want niemand had ons verteld dat dit niet kon gedaan worden. Zij zag ons wonen
in een landelijke setting en wij hadden kleinkinderen. We vertelden aan niemand
de identiteit van deze vrouw waar we mee werkten. En toch kwamen diverse marine vrienden die
erover hoorden en ze kwamen naar ons huis om het laatste hoofdstuk te horen. Dit
experiment veranderde voor altijd onze levens en ons denken.
1968 was een zeer betekenisvol jaar in mijn leven, want alles
veranderde voor altijd. Mijn leven zou nooit meer naar het normale terugkeren.
Mijn echtgenoot Johnny werd bijna gedood in een verschrikkelijk auto ongeluk op
een avond toen hij op weg was naar de marine basis. Hij werd frontaal geraakt
door een dronken chauffeur en gemangeld in het wrak van onze Volkswagen bus. De
doktoren zeiden dat het een wonder was dat hij nog leefde want zijn
verwondingen waren zo groot dat hij die nacht zou zijn gestorven. Een reden dat
zijn leven werd gespaard was dat er een corpslid die net uit Viet Nam was
teruggekeerd in een auto achter die van Johnny reed. Hij was gewend aan het
behandelen van noodwonden op het slagveld
en dus was hij in staat om Johnny te behandelen voordat hij doodbloedde
op de snelweg. Op dat ogenblik kwam de
bemanning van de noodhulp uit de basis aan en dat corpslid had de bloeding
beheerst, maar Johnny zat nog steeds in het wrak van de auto. Dat kostte
buitengewoon veel werk voor de brandweer om hem te bevrijden. Toen werd hij
getransporteerd per helikopter naar het marine hospitaal in Corpus Christi.
Toen ik aankwam op de Intensive Care kwamen vijf doktoren
achter elkaar een voor een binnen en gaven me diverse redenen op waarom hij
zeker de nacht niet zou overleven. Zij waren perplex toen ik niet ondersteboven
was. Ik vertelde hen dat ze fout zaten.
Hij zou niet sterven. Maar natuurlijk kon ik hen niet vertellen hoe ik
dit wist. Hoe kon hij sterven als hij in de toekomst gezien was met
kleinkinderen? Ik wist dat dit waar was. Ik geloofde in wat wij gedaan hadden
en wat wij ontdekt hadden. Als ik dit ging geloven, moest ik alles
geloven. Dit geloven hielp mij mijn geestelijke gezondheid bewaren in een
vreselijke tijd.
Ik realiseerde me dat in die tijd niet, maar het
geloofstelsel van veel mensen op de basis werd ook getest. Sommigen zeiden dat
het ongeluk een straf was van God omdat we ergens in groeven dat gezien werd
als werken met de duivel: het onderzoeken van reïncarnatie. Wij gluurden rond
hoeken in het duister, deden deuren open die beter gesloten moesten blijven. Ik
kon dat niet geloven, want in ons werk met die vrouw werd ons een God getoond
die liefdevol was en vriendelijk, niet wraakzuchtig. Ik kon de redenering achter
wat er was gebeurd niet bevatten, toen mijn wereld ondersteboven werd gekeerd,
maar ik wist absoluut zeker dat onze nieuwsgierigheid en zoektocht naar kennis
in het onbekende geen straf was.
Hoe ironisch was het voor Johnny om de oorlog te overleven
en om dan slechts dood te gaan door onachtzaamheid van een dronken bestuurder.
En dit zou ook niet gebeuren. De doktoren noemden hem de “wonderman” want tegen
alles in en alle logica tartend, overleefde hij. Dit was het begin van de
nachtmerrie die nog vele jaren zou duren.
Na maanden in de Intensive Care en een jaar in het
ziekenhuis te hebben doorgebracht in een body cast (? harnas ) werd hij uit de
Navy ontslagen als een invalide veteraan. Toen besloten wij om naar de heuvels
van Arkansas te verhuizen waar we dachten te kunnen leven met een pensioen en
om onze vier kinderen te ondersteunen. In die tijd was het nodig maar later was
ik blij om dit toevluchtsoord te hebben
in de heuvels als mijn terugtrek plek. Johnny bracht nog vijfentwintig jaren
door, begrensd door een rolstoel. Als een gedeeltelijk geamputeerde kon hij
buiten met krukken lopen en reed hij met
een door een hand-beheerste auto. In die tijd was ik compleet gefocust op mijn
echtgenoot en onze vier kinderen.
Mijn avontuur in de reïncarnatie moest op de achterbank
blijven liggen omdat ik mij aanpaste aan mijn nieuwe leven. Mijn interesse in
hypnose werd niet eerder meer aangewakkerd totdat de kinderen begonnen het huis
te verlaten, gingen trouwen of naar college gingen. Toen sloeg het ‘lege nest
syndroom’ toe en moest ik de vraag onder ogen zien wat te doen met de rest van
mijn leven. Ik besloot om iets heel
ongewoons te doen, niet wat een “normale” vrouw zou doen in deze omstandigheid. Ik besloot om terug te keren naar hypnose,
ook al had ik er geen idee van waar ik mijn cliënten zou vinden in de heuvels
van Arkansas. Ik wist alleen dat dit was wat ik wilde gaan doen. Maar ik hield
niet van die ouderwetse, langdradige
inductie methoden die populair waren in de zestiger jaren. Ik wist dat
er makkelijker en snellere technieken waren. Dus bestudeerde ik de nieuwere
methoden en ik ontdekte dat de
transstaat kon worden geïnduceerd door beelden en visualisatie. Ik wilde me
niet langer richten op de gewone hypnose om de persoon te laten breken met een
gewoonte: stop met roken, gewicht verliezen, enz. Mijn interesse werd naar
reïncarnatie ontstoken en daar wilde ik me op richten. In de late zeventiger en vroege tachtiger
jaren waren er nog steeds weinig boeken gedrukt om de hypnotiseur te helpen in
het veld van vorige levens regressie therapie.
Dus moest ik mijn eigen techniek uitvinden. Ik ontdekte
spoedig dat het meeste dat wordt geleerd in de traditionele hypnose, onnodig
is. Dus begon ik enkele van die stappen weg te halen en bracht er snellere
methodes in. Zolang als de persoon geen schade wordt gebracht denk ik dat de
hypnotiseur kan experimenteren om te
ontdekken wat werkt en wat niet. Uiteindelijk moet in het begin ergens, iemand
ontdekken hoe je de meest effectieve staat van trance kunt bereiken. Ik wist
dat ik op gloednieuwe grond stond en een nieuw territorium binnenging. Nu, na bijna dertig jaren (meer dan veertig
nu. w.) slijpen en volmaakt maken van mijn techniek, heb ik mijn eigen methode
ontwikkeld. Ik wil graag werken in de somnambulistische trance staat
(slaapwandel of slaap staat. w.) (D: wat de diepst mogelijke trance staat is)
want ik denk dat daar alle antwoorden zitten. Veel hypnotiseurs zullen daar
niet werken, want ze zeggen ‘dat daar vreemde dingen gebeuren’. Iemand die mijn
boeken heeft gelezen weet dat vreemde dingen daar echt gebeuren. De meeste
hypnotiseurs zijn getraind om de cliënt
in een lichtere staat van trance te houden. Op dat niveau is het bewuste denken
nog heel actief en bemoeit zich er vaak
mee of gooit er wat tussenin. Enige informatie kan op dat niveau wel worden
verkregen, maar niet de complete samenwerking van het onderbewuste denken dat
alleen gebeurt op het niveau van somnambulisme waar de bemoeienis van het
bewuste denken is verwijderd. De persoon herinnert zich normaal niets en denkt
dat ze louter in slaap is gevallen. Het normale is dat maar een van de twintig
of dertig mensen automatisch en spontaan in de somnambulistische staat van
trance gaat. Maar in de techniek die ik ontwikkelde is het tegengestelde
waar: een van de twintig of dertig zal
er niet in gaan. Dus is het een heel effectieve methode van
verwijdering van het bewuste denken en om het onderbewustzijn de antwoorden te
laten vinden. Dit is de methode die ik nu leer in mijn hypnotherapie klassen en
mijn studenten rapporteren dezelfde verbazende resultaten.
Toen ik serieus begon met mijn therapie in de late jaren van
1970. ontdekte ik al spoedig een patroon. Dit gebeurde voordat ik mijn methode
ontdekte om met het onderbewuste denken contact te maken. Hierna werd het
patroon zelfs duidelijker. Ik ontdekte dat de meeste problemen die mensen
hebben: stoffelijke, mentale, allergieën, fobieën of in relaties enz. terug
konden worden opgespoord naar gebeurtenissen die oorspronkelijk stamden niet uit
het huidige leven, maar vanuit vorige levens. Veel van mijn cliënten hadden jaren doorgebracht van dokter naar
dokter gaand in het medische en in het psychiatrische veld en ze kregen maar
weinig succes om antwoorden te vinden voor hun hardnekkige problemen. Dit kwam
omdat de doktoren zich slechts richten op de duidelijke stoffelijke symptomen
en gebeurtenissen die in het huidige leven waren gebeurd. Soms kan een probleem opgespeurd worden naar gebeurtenissen die in de jeugd waren
ontstaan, maar in het grootste deel van de gevallen waar ik mee heb gewerkt,
ligt het antwoord verder in het verleden begraven.
Ik denk dat vorige levens op een andere frequentie of in een
andere vibratie bestaan. Als we regressie maken naar die levens veranderen we
de frequenties om ze te zien en te beleven, net zoals het veranderen van
kanalen op een radio of tv toestel. Soms zijn die andere frequenties te
dichtbij of overlappen de huidige en veroorzaken statische- of ziekte gevallen.
In mijn techniek heb ik de beste resultaten door met (D: wat
ik noem) het onderbewuste denken contact te leggen. Op een cruciaal moment in
de sessie nadat het subject/persoon het vorige leven heeft gevonden dat het
antwoord heeft op de problemen van dit leven, vraag ik om met het onderbewustzijn
te spreken van die persoon. Dit antwoordt altijd en geeft de gewenste
informatie.
In de traditionele hypnose wordt de hypnotiseur geleerd hoe
antwoorden te verkrijgen van het onderbewustzijn door het gebruik van
handsignalen. Dan vragen ze de persoon om een vinger op te heffen voor een “ja”
en een andere voor een “nee”. Voor mij
is dit buitengewoon langzaam en zeer beperkend. Waarom deze methode gebruiken
als je direct tegen het onderbewustzijn kunt spreken en als dat jou verbaal antwoord
kan geven? Met mijn methode kun je
converseren en er een tweezijdige conversatie mee krijgen en kun je antwoord
vinden op absoluut alles dat je wilt vragen.
Mijn definitie van het onderbewustzijn is: het deel van de
geest dat zorgt voor het lichaam. Het reguleert alle systemen van het lichaam.
Je hoeft je hart niet te vertellen om te slaan of om tegen jezelf te zeggen
adem te halen. Ik identificeer dit als de taak van het onderbewustzijn, omdat
het constant bekijkt, monitoort, en het weet alles dat in het lichaam van de
persoon gebeurt. Daarom kunnen we antwoorden krijgen op gezondheidskwesties als
we die methode gebruiken. Ik heb ontdekt dat elk stoffelijk symptoom,
kwaal of ziekte een boodschap is van het onderbewustzijn. Het probeert wanhopig
om onze aandacht te vangen op de een of andere manier. Het probeert ons iets te
vertellen en zal daar mee doorgaan totdat we het ten slotte begrijpen. Als we er
geen aandacht aan geven zal de ziekte of het probleem doorgaan erger te worden
totdat we geen alternatief meer hebben, of totdat het te laat is om de situatie
om te keren. .Ik weet dat dit waar is omdat dezelfde symptomen in veel van de
levens van mensen met gerelateerde problemen zaten. Ik wil alleen maar dat het
onderbewustzijn een minder pijnlijke manier kon vinden om de boodschap door te
geven. Ik zeg vaak: “zou het niet makkelijker zijn om ze een briefje te geven?”
Het onderbewustzijn denkt dat het de boodschap op een directe manier doorgeeft,
dat de persoon kan begrijpen, maar dit is vaak het geval niet. We zijn TE
gefocust op ons dagelijkse leven om ons af te vragen waarom we hardnekkige
rugpijnen of hoofdpijnen hebben, enz. als we dan een sessie hebben en de reden
ontdekken voor het ongemak (en vaak kunnen de redenen zo buitengewoon zijn dat
ik niet denk dat iemand die verbinding bewust kan leggen). Dan is de boodschap
afgeleverd en stopt het ongemak……………
De meeste hypnotiseurs zien de waardeer niet van in om
iemand naar een vorig leven mee terug te nemen. Maar dit is de reden waarom ik
mijn techniek heb ontwikkeld. Ik neem de persoon mee naar het leven dat het
allermeest hoort bij de problemen van hun huidige leven. Ik leid nooit. Ik laat
het onderbewustzijn de persoon meenemen naar het leven waarvan het ziet wat het
meest belangrijke is op de tijd van de sessie. Ik ben altijd verrast of het
leven nu vervelend of werelds is (die 90% van hen zijn. D.) , of ze nu in
antieke of in moderne beschavingen waren, of te maken hadden met aliens en
leven op andere planeten of dimensies. Het onderbewustzijn maakt de verbinding
en het wordt dan altijd een die ik of de cliënt nooit bewust zou hebben gemaakt.
Maar het heeft volmaakte zin als het vanuit dit perspectief werd gezien.
Als ik contact maak met het onderbewustzijn, verbaast het me
altijd omdat het duidelijk wordt dat ik niet tegen de persoonlijkheid van de cliënt
spreek, maar tegen een aparte entiteit of deel van henzelf. Ik kan altijd
zeggen of het onderbewustzijn wordt bereikt en de vragen beantwoordt. Dit
spreekt over de cliënt altijd in de derde persoon (hij of zij). Het is niet
emotioneel en lijkt verwijderd of los te staan van de problemen, bijna als een
objectieve waarnemer. Het zal de persoon ‘kastijden’ omdat ze niet geluisterd
hebben. Soms is de eerste opmerking: “Nou, eindelijk heb ik een kans om te
spreken. Ik heb al jaren geprobeerd om tegen (zeg maar Jane of Bob) te spreken
maar ze willen niet luisteren.” Het onderbewustzijn kan zo objectief zijn dat
het soms wreed lijkt. Het geeft geen
stompen maar vertelt wel de waarheid over de situatie zoals deze het ziet. Als
het klaar is met donderen naar de persoon om het punt naar voren te brengen,
vertelt het hen ook hoeveel zij geliefd zijn en hoe trots ze zijn op hen op de
vorderingen die ze hebben gemaakt. Vaak spreekt het over zichzelf in meervoud, als
‘wij’ alsof het geen enkele entiteit is, maar diverse zijn.. ……
Ik weet nu dat ik dit heb beperkt, en gesimplificeerd. Het
is eigenlijk zoals communiceren met een computer terminal, die verbonden is aan
een reuze database. Ik schijn altijd te spreken met hetzelfde deel, (D: of
entiteit, of wat het ook is) een deel dat ik nu heb ontdekt dat alwetend is.
Het heeft niet alleen de antwoorden die de cliënt zoekt, het heeft antwoorden
over alles wat ik wil vragen. Een
alwetend deel van iets dat toegang heeft tot alle informatie. Sommige mensen
zouden dit deel “Het Totale Zelf” willen noemen, het “Hoger Zelf”, de
“Overziel”, Jung’s “Collectieve Onbewuste”, of “God”. Dit kan allemaal horen bij de zelfde zaak. Ik
weet alleen dat ik in mijn werk heb gevonden wat antwoordt op de naam van
“onderbewustzijn”…..
Dus reis met mij terwijl ik meer exploreer. Ik weet dat ik
niet alle antwoorden heb, maar ik heb alleen wat meer op de oppervlakte gekrabd.
Blijf zelf zoeken en vragen stellen. Dat is de enige manier waarop de antwoorden
zullen worden gevonden. Denk aan het gezegde: “Een parachute is net als het
denken. Hij werkt alleen als hij open is.”….
Vertaling: Winny
No comments:
Post a Comment