DOLORES CANNON
Dingen zijn niet altijd wat ze lijken te zijn.
Deel 3
Dingen zijn niet altijd wat ze lijken te zijn.
Deel 3
Willy Schreiber was de eerste schrijver die de term “film herinneringen” gebruikte, in verband met UFO’s en aliens. Dit is een herinnering van een gebeuren of iets dat niet juist is. Soms werd het boven(over) iets heen geplaatst wat echt aan het gebeuren is en wat het denken anders interpreteert. Vaak wordt het geïnterpreteerd op een veiliger en vriendelijker manier, zodat de persoon niet bang wordt of getraumatiseerd raakt.
Toen ik hier van hoorde, dacht ik dat het een stuk was van het onderbewuste deel van het defensie systeem van het denken, diens methode om de psyche te beschermen voor iets dat het als schadelijk beschouwt om zich te herinneren, of om dat in zijn ware vorm te zien. Vaak houden deze film herinneringen dieren in. Ik heb diverse gevallen gehad waar dit bij scheen te gebeuren, waar een “bovenste laag”, zoals ik dat dan noem over de feitelijke scene werd gelegd. Om een of andere reden treden uilen prominent op bij dit fenomeen. In “Keepers of the Garden” schrok Phil laat op de avond toen er een uil over de highway naar beneden kwam
en toen over zijn auto schoot. Onder hypnose ontdekten we
dat het helemaal geen uil was, maar een alien voertuig dat hem dwong te stoppen.
Zijn onderbewustzijn had de scène vermomd
op een vriendelijker wijze zodat hij zich niet zou herinneren wat er
eigenlijk was gebeurd.
In het geval wat ik zal gaan vertellen, schijnen die
“bovenlaag”herinneringen ook betrokken te
zijn bij missende tijd. Ik had Brenda al diverse jaren gekend en zij was de
hoofdverbinding in mijn werk met
Nostradamus. We waren betrokken bij dat werk toen ik ook begon te werken als
een UFO onderzoeker door hypnose te gebruiken in vermoedelijke ontvoeringszaken..
Op een dag in januari 1989 toen ik naar haar huis ging voor
onze regelmatige sessie wilde ze me vertellen over een ongewoon incident dat in
maart 1988 was gebeurd. Zij vond het vreemd,
maar om een of andere reden had ze me dit niet eerder verteld. Ze dacht dat ik
er nu meer geïnteresseerd voor zou zijn omdat ik meer betrokken werd bij het
UFO fenomeen. Ze wist niet of ik verbonden was bij UFO’s of aliens maar er was
absoluut wel missende tijd en er was een uil bij betrokken.
Ze reed naar huis van haar werk in Fayetteville, een rit die
normaal een half uur kostte en ze was al
in het zicht van haar huis op het land, toen het geval zich voordeed. De zon
was al onder maar het was nog niet echt donker. Ze kwam om een bocht heen en
daar was een uil die precies in het midden van haar laan stond. Het was geen
normaal soort uil met een bruine kleur die gewoonlijk werd gezien in ons
gebied. Er stonden schitterende wit met zilveren highlights op zijn borst en
zijn ogen waren heel erg zwart. Het was absoluut prachtig en zij remde af zodat
ze hem niet zou raken. Ze naam aan dat dit het soort “sneeuwuil” was, die
normaal in koudere klimaten wordt gezien, zoals in Canada of in de noordelijke
staten. Een zoöloog zei me later dat het mogelijk is dat een sneeuwuil in
Arkansas gezien kan worden, in hartje winter, maar niet in de lente. Dit zou
een raar geval zijn als het een echte uil was.
Toen ze hem voor het eerst zag, stond zijn kop de andere
kant uit, maar hij draaide zijn hoofd om, om naar haar te kijken. Toen sloeg
hij met zijn vleugels en vloog recht naar de truck. De spanbreedte van zijn
vleugels was zo groot als de voorruit. Dat liet haar schrikken, en toen hij
over het dak van de truck scheerde, draaide Brenda zich om, om door het
achterraam te kijken. Maar daar was niks. Geen teken van een uil, geen teken
van een of andere vogel. Toen Brenda zich weer omdraaide was ze geschokt te zien dat het buiten al donker
was. Het ging door haar hoofd dat het vast heel snel duister was geworden.
Totaal in de war moest ze haar koplampen aandoen om de laatste halve kilometer
naar haar huis te rijden.
Toen ze haar huis binnenkwam, keek ze naar de klok, uit gewoonte. In plaats van ongeveer 17: 30 u. zoals het had moeten zijn, maar was het bijna 19:00 uur. Wat was er gebeurd in die anderhalve uur? Ze wist heel zeker hoe laat ze van haar werk was gekomen.
Toen ze haar huis binnenkwam, keek ze naar de klok, uit gewoonte. In plaats van ongeveer 17: 30 u. zoals het had moeten zijn, maar was het bijna 19:00 uur. Wat was er gebeurd in die anderhalve uur? Ze wist heel zeker hoe laat ze van haar werk was gekomen.
Ze dacht dit is een bijzonder incident en ze had gehoord dat
als er iets raars is dat gebeurt, dat er iets uit je bewuste herinnering
geblokkeerd kan zijn.
Ik vroeg haar of er nog meer anders was.
De hoofdzaak was dat zij zich herinnerde dat ze enkele dagen daarna een vreemd effect had gehad op elektrische apparatuur. Dit was soms eerder gebeurd bij haar, in het verleden. Ze kan geen horloge dragen vanwege haar elektrische veld, of wat het ook is. Maar de sensaties waren nog nooit zo intens of duurden nooit zo lang. Deze keer functioneerde alles dat elektrisch was, verkeerd. Enkele dagen ging haar tv in of out focus als ze zich bewoog. Op het werk bleef de computer flipperen en klokken en de calculator deden vreemde dingen die ze niet moesten doen. Ze dacht dat haar elektrisch veld sterker uitwisselde dan gewoonlijk met de apparatuur en ze was veel gevoeliger voor geluid. Haar natuurlijk horen ging naar de bovenste grenzen van het normale horen. Zij kan hogere frequenties horen en enkele dagen bleef ze specifiek sensitief voor deze hogere frequenties die de meeste mensen niet kunnen horen. Ze zei dat de telefoon een van die gekke dingen was. Ze zei dat dit een hoog piepend bliepje gaf , vlak voordat deze begint te rinkelen en de meeste mensen horen dat niet. Dus zij nam de telefoon op voordat die begon te rinkelen. Dit was verwarrend voor haar baas die zei: “Alsjeblieft Brenda, ga zitten. Laat de telefoon rinkelen voordat jij hem opneemt.
De hoofdzaak was dat zij zich herinnerde dat ze enkele dagen daarna een vreemd effect had gehad op elektrische apparatuur. Dit was soms eerder gebeurd bij haar, in het verleden. Ze kan geen horloge dragen vanwege haar elektrische veld, of wat het ook is. Maar de sensaties waren nog nooit zo intens of duurden nooit zo lang. Deze keer functioneerde alles dat elektrisch was, verkeerd. Enkele dagen ging haar tv in of out focus als ze zich bewoog. Op het werk bleef de computer flipperen en klokken en de calculator deden vreemde dingen die ze niet moesten doen. Ze dacht dat haar elektrisch veld sterker uitwisselde dan gewoonlijk met de apparatuur en ze was veel gevoeliger voor geluid. Haar natuurlijk horen ging naar de bovenste grenzen van het normale horen. Zij kan hogere frequenties horen en enkele dagen bleef ze specifiek sensitief voor deze hogere frequenties die de meeste mensen niet kunnen horen. Ze zei dat de telefoon een van die gekke dingen was. Ze zei dat dit een hoog piepend bliepje gaf , vlak voordat deze begint te rinkelen en de meeste mensen horen dat niet. Dus zij nam de telefoon op voordat die begon te rinkelen. Dit was verwarrend voor haar baas die zei: “Alsjeblieft Brenda, ga zitten. Laat de telefoon rinkelen voordat jij hem opneemt.
Ze kon ook een hoog piepend geluid horen die bepaalde
veiligheidsystemen maken in winkels. Dit klonk zo luid voor haar dat het haar trommelvliezen pijn deed,
alhoewel niemand anders dit kon horen. Ze probeerde om uit het winkelcentrum te
blijven totdat die dingen weer normaal werden.
Als ze thuis een klok pakte om die op te winden, dan was dat
genoeg om de klok kapot te maken . Op het werk waren de klokken elektrisch en
zij mocht ze niet aanraken. Gewoon in
dezelfde ruimte zijn was al genoeg om hen gekke dingen te laten doen. Die klokken werden nooit meer helemaal
hersteld. De klok op de magnetron op het
werk, schiep ook een probleem. Het zond luide bliepjes uit als zij de nummers
begon in te stellen van de timer. Ze hoefde ze niet eens aan te raken, ze
hoefde er alleen maar naar toe te reiken. Die vreemde effecten bij elektrische
apparatuur gingen vier dagen daarna door en toen nam dat wat af.
We besloten om deze sessie te wijden aan het ontdekken van
er was gebeurd in die missende tijd, in plaats van onze regelmatige
experimenten met Nostradamus te doen. Ze dacht dat het haar niks zou uitmaken
of ze ontdekte of er iets onorthodox was gebeurd.
Toen we begonnen met de sessie nam ik haar mee naar het
laatste deel van maart 1988 en ze kwam onmiddellijk de scene binnen waarin ze
haar truck naar huis reed. Langs die weg
besprak ze het werk van die dag met zichzelf en dat ze zich zorgen maakte over
haar moeder die pas een auto ongeluk had gehad. Dat waren haar gedachten toen
ze reed. Ze was ook moe en verlangde naar huis, om een heet bad te nemen en
zich dan te ontspannen.
Ze was bijna thuis
toen ze om een bocht kwam en iets zag staan midden op haar laan.. Ze stopte de
truck zodat ze het niet zou overrijden. In haar bewuste herinnering van dat
gebeuren dacht ze dat ze alleen maar had afgeremd, maar ze zei nu dat ze totaal
stil was gaan staan. Nog een verrassing was dat wat ze op de weg zag geen
uil was.
D: Wat is er op de
weg?
B: Dat is moeilijk te zeggen. Ik denk dat als we in oude
tijden leefden ik zou zeggen dat ik het een engel zou noemen.
D: (verrast) Een
engel?
B: Een wezen uit een hoger plan dan? Ik zie een man staan
midden op mijn laan. Hij gloeit wit…
helemaal. En zijn kleren lijken ook wit te zijn.
D: Bedoel je dat de
gloed helemaal om zijn lichaam zit, zoals een aura om hem heen?
B: Zoiets. (Ze vond het moeilijk om het uit te leggen) Het
is een soort van zoals een zwart-wit plaatje dat aan een beetje teveel licht is
blootgesteld. Weet je, helemaal gekleurd en dat er wit uitstraalde.
D: Het is niet zoals
een gloed van een licht?
B: Nou,het is moeilijk te beschrijven, omdat het een soort
van zoiets als een aura is. En ook
zoiets als aan foto die aan teveel licht is blootgesteld, of dat allemaal en
dan ingerold.
D: En zijn kleren zijn
ook wit?
B: Ten minste, zo zien ze er voor mij uit. Het kan zijn dat
ik niet in staat ben om kleuren juist waar te nemen,
omdat hij zoveel licht om zich heen heeft. Zelfs zijn haren gloeien wit.
D: Kun je zien wat
voor soort kenmerken hij heeft?
B: Dat is moeilijk te zeggen omdat er zoveel licht is. Het
best dat ik kan zeggen is dat ze klassiek Grieks lijken zoals je ziet op
klassieke Griekse beelden. Heel gelijkmatig, met een glad voorhoofd en een
mooie rechte neus, en heel evenwichtige kenmerken.
D: Hoe groot is hij
ongeveer?
B: Een meter tachtig en nog wat. Een 1. 87m.
D: Dan is hij groot.
B: Hij is best een grote kerel, ja. Hij staat daar en kijkt
om zich heen. En dan kan ik stralen uit zijn ogen zien komen. Als hij naar mij
kijkt, dan kan ik die niet zien. maar als hij naar de zijkant kijkt, dan zie ik
stralen uit zijn ogen komen. Ik weet de bedoeling niet van die stralen. En hij
ziet mij. Ik ben gestopt zodat ik hem niet zou aanrijden. Ik wilde hem geen
schade berokkenen. En toen kwam hij naar de truck toe. Toen hij naar de
bestuurskant liep, maakte hij een beweging over de truck en toen veegde langs
de kap van de truck, en veegde het toen parallel naar de voorruit. Zijn hand
was ongeveer zes tot acht inches boven de truck toen hij dat deed. (15 tot 20
cm boven)
Dit was duidelijk wat
haar bewuste denken opnam als een uil die laag over de truck vloog. Het was
duidelijk dat de foute laag van de witte uil uit haar bewuste denken kwam,
omdat ze in trance geen aarzeling had om die als een persoon te identificeren.
Ze noemde geen uil
B: En ik draaide het raampje naar beneden om te zien of hij
een rit nodig had of zoiets.
Dat leek me een
vreemde reactie na het zien van zo’n ongewone persoon. Het zou normaal zijn
geweest als het op een stoffelijke mens had geleken, maar dat deed het niet. De
verwachte reactie zou zijn geweest om de motor aan te zetten en daar vandaan te
gaan. Het leek zeker ongewoon om het raampje naar beneden te draaien om tegen
dat gloeiende wezen te spreken. Duidelijk inspireerde het haar niet tot angst
en ze voelde geen gevaar. Ik vroeg haar of haar dat zorgen maakte.
B: Het was vreemd, maar ik was nieuwsgierig over wie hij was
en wat hij aan het doen was. En ik bedacht als hij kwaad wilde, had hij me allang
doodgemaakt. Ik bedacht dat omdat hij zo gloeide en met dat licht dat uit zijn
ogen kwam, had hij me al verpletterd van waar hij stond, dat kon hij
waarschijnlijk zo.
D: Dus, je bent niet
bang van hem?
B: Nou, ik was wel bezorgd misschien wat nerveus. Maar ik
was niet in paniek of zoiets. En ik vroeg hem of hij hulp nodig had, of hij een
rit ergens naar toe wilde. En hij zei: “Oh, bless you, child. Ik waardeer je
aanbod. Mijn vervoer is daar achter.” Hij wees naar een heuvel die naast de weg
lag.
D: Kon je iets zien?
B: Nee. Ik zag alleen die heuvel. Daar stonden besy veel
cederbomen aan deze kant. Door de manier waarop hij wees, kreeg ik het gevoel
dat als daar iets was, dan was het aan de achterkant van die heuvel, misschien
vlak over de top. Waar het dus in ieder geval buiten zicht was.
B: Ik vroeg hem “Wie bent u? Ik kan het niet helpen maar ik
merk dat uw verschijning anders is dan die van mij. Bent u een buitenaardse
bezoeker of komt u uit een hoger plan?” En hij zei dat hij van de raad van
ouderen was. Ik vroeg: “Wat is dat voor soort raad? Raden zijn er normaal om
een groep raad te geven of om een groep te houden.” En hij zei dat diverse
bezoekers naar diverse delen van de Aarde waren gegaan en tegenstrijdige
rapporten hadden gebracht over hoe ver de Aarde zich had ontwikkeld. Er is een groep die een open contact wil
hebben met de mensheid, en er is een andere groep die de mensheid in
onwetendheid wil laten zoals die nu
is. En daar hij deel is van de raad van
ouderen, besloten ze dat hij zelf zou komen om te zien hoe de dingen waren op
Aarde. Het is eerder een verborgen soort missie, een uitvinden van feiten-missie,
kun je het noemen. Dus ze hebben dan meer informatie nodig om hun beslissing op
te baseren, of ze de Aarde in onwetendheid zouden laten of om met de mensheid
contact te leggen en hen met licht, gezondheid en kennis in contact te brengen.
(Winny: Dit gebeurde in 1988. In 1992 kregen wij hier boodschappen van
Maria die vertelden dat als we nu niet zouden beginnen, dan zou de Aarde grote
veranderingen krijgen en zouden de mensen het overwegend niet redden…… We zijn
toen ook werkelijk begonnen mensen wakker te maken. Dit verhaal klopt dus ook
met ons verhaal.)
D: Is dat wat je
bedoelde met “onwetendheid”?
B: Nou, ook al vermoedt de mensheid het en sommigen willen
het graag en dromen dat er buitenaards leven bestaat, het grootste deel, voor
zover het regeringslui betreft, vinden dat zoiets niet bestaat. Dat bedoelen ze
met onwetendheid, door dat feit dus niet te accepteren. Ze hebben erover
gedacht om contact te leggen met de mensheid op een wijze waar ze mee om konden
gaan, dat dit ook zonder twijfel zou betekenen dat er buitenaardse
intelligentie is. En deze leven hun eigen leven tot aan de tijd dat de mensheid
hen voldoende inhaalt om in staat te zijn zich bij hen te voegen.
D: Deed hij deze
communicatie met jou door woorden uit te spreken?
B: Nee, niet echt. Ik denk dat je het een “telepathische
stem”kunt noemen. Ik kon hem heel duidelijk horen, alsof hij sprak maar zijn
mond bewoog niet. Ik neem aan dat hij zijn gedachten in mijn geest
projecteerde, maar ik kon dat wel waarnemen als een heel plezierig klinkende
stem.
D: En wat gebeurde er
toen?
B:Hij zei dat hij door moest gaan met wat hij aan het doen
was en dat ik naar huis moest gaan. Er was niets dat ik kon doen om hem te
helpen. Toen zwaaide hij zijn hand voor mijn ogen. En toen hij dat deed - ik
denk dat hij dat deed met zijn mentale krachten – kon ik hem niet langer meer
zien. En ik herinnerde me die ervaring ook niet meer zoals die was gebeurd.
D: Ik vraag me af
waarom hij daar midden op straat stond?
B: Ik heb dat nooit echt kunnen uitvinden. Ik kreeg de
indruk dat hij naar andere plaatsen ging en de mensheid observeerde en wat er
allemaal gebeurde. En ik had het gevoel dat hij nieuwsgierig was over wat er
zou gebeuren als hij de kans had om een gemiddeld mens tegen te komen op
straat. Of ik in paniek zou raken en probeerde weg te rennen, of dat ik bang
zou worden en hem probeerde schade te berokkenen, of zoiets.
D: Nou, er zouden
zeker mensen zijn geweest die dat zouden gedaan hebben.
B: Dat is waar. Maar ik denk dat je zegt dat hij een
algemeen voorbeeld had genomen. Hij verscheen aan diverse mensen, hier en daar
en liet hen dan die ervaring vergeten. Maar hij nam wel hun reacties op over
zijn verschijning. Om een idee te krijgen van hoe de mensheid in het algemeen
zou reageren bij het zekere weten dat er buitenaards leven was.
D: Toen hij aan de
zijkant van de truck was, kon je toen meer details van hem zien?
D: Nou, alles was erg wit en gloeiend. Zijn stijl van
kleding was eigenlijk losjes en comfortabel. Eerder zoiets als een kaftan met
een poncho erover of zoiets als dat. En hij had een riem om zijn middel
gebonden. Zijn kleding leek diverse zakken en tasjes te hebben, zodat hij
dingen met zich mee kon nemen. En het leek alsof hij stoffen schoenen aan zijn
voeten had, en alhoewel die stof wel een inch dik was, leek die flexibel en
zacht. Hij had vloeiende robes aan, maar twee of drie lagen, dus het leek dat
hij het warm had, voor de tijd van het
jaar. Het leek dat die gemaakt waren van fijn gesponnen wol of iets dergelijks.
D: Had hij haar?
B: Oh, ja. Het leek op steil wit haar, aan de voorkant
geknipt en misschien op schouderlengte achter. Hij gloeide zoveel dat ik echt
niet kan zeggen of hij nog specifieke kleuren om zich heen had. Zijn huid en
haren zagen er wit uit en zijn ogen leken zilverachtig. En hij was schoon
geschoren.
D: Kwamen die stralen
nog uit zijn ogen?
B: Nee, niet als hij met mij sprak. Maar als hij rondom in
het landschap keek, kwamen er stralen uit zijn ogen.
D: Maar er was niets
angstigs aan. Het was alleen maar vreemd?
B: Echt vreemd, maar ik vond het eigenlijk wel leuk, omdat
hij het ook niet erg vond dat ik hem vragen stelde.
D: Welke vragen stelde
je hem nog meer?
B: Ik vroeg hem of er echt leven daarbuiten was, of ik dat
alleen maar hoopte. En hij zei: “Ja, er is echt leven daar buiten en dat is
heel gevarieerd.” Er zijn heel veel verschillende rassen wezens die er allemaal
anders uit zien en andere vermogens hebben. En dat er verschillende soorten
rassen wezens waren die uitkeken naar mensen die hun betrouwbare
ruimtetoestellen zouden ontwikkelen, zodat wij bij hen kunnen komen en om deel
te zijn van de galactische gemeenschap. En hij zei dat andere rassen specifieke
karakteristieken hebben. Sommigen zijn meer strijdlustig dan anderen, en dat
sommige rassen meer licht van hart en humoristisch waren. En toen zei hij iets
dat ik vreemd vond, maar ook veelbelovend. Hij zei: “Maar jullie zullen dat
allemaal ontdekken over een tijdje.” Dus ik dacht dat dit misschien bedoeld was
dat de mensheid nog in mijn leven naar de sterren zou uitreiken.
D: Ik vraag me af waar
die raad zit? Heb je hem dat gevraagd?
B: Hij zei dat dit niet een speciale plek had. Ze ontmoeten
elkaar gewoon waar alle leden dat dan beslissen. Ik kreeg de indruk dat er een
specifiek schip was dat van hun was. Het is een heel groot schip en ze zouden
op dat schip elkaar meestal ontmoeten om hun zaken uit te voeren. Maar de raadsleden komen uit allerlei
verschillende planeten, om diverse verschillende rassen te vertegenwoordigen.
D: Maar je zei dat hij
menselijke kenmerken had.
B: Ja, hij scheen menselijk. Ik vroeg hem: “Het leven daar
buiten in de sterren, is dat met allerlei verschillende onvoorstelbare vormen
en kenmerken, of zijn die in de grond allemaal humanoïde? “ Hij zei dat wij
leven zouden ontdekken dat op twee manieren is: gelijkend op dat van ons maar
dan een beetje anders en dan zó totaal verschillend dat het moeilijk zou zijn
om te geloven dat het echt intelligent leven is.
D: Je zei dat je zijn
handen zag. Leken dat menselijke handen?
B: Die waren heel groot, met lange vingers. Op een
toetsenbord van een piano kon hij makkelijk 12 of 13 toetsen overspannen zonder zich te ‘verrekken’,
op de manier dat ik negen of tien kan overspannen. En zijn vingers waren lang
in vergelijking met de maat van zijn handen. Maar het beste kan ik me
herinneren, dat hij hetzelfde aantal vingers had als wij. En daar hij wijde
kleding had, kan ik niet zeggen welke andere fysieke kenmerken hij had die
anders zijn dan die van ons. Het
voornaamste dat ik merkte was dat hij groter was dan gemiddeld. Maar toen
bedacht ik dat waar hij vandaan kwam ze waarschijnlijk een hogere standaard van
gezondheid hadden. En zouden mensen dan waarschijnlijk een grotere gemiddelde
hoogte hebben.
D: Bedoel je dat hij
hoger was of groter?
B: Gewoon groter. Hoger, breder geschouderd, grote handen.
Hij had prachtige tanden. Ik denk niet dat hij ooit in zijn leven naar een
tandarts ging. Hij leek heel wijs en vriendelijk. En hij zei dat een van de
dingen sommige andere rassen bang maakte, dat wij een neiging hebben om
agressief te zijn, en misschien wat strijdlustig soms. Hij zei, als wij dit
onder controle kunnen krijgen, zal onze toekomst heel helder zijn.
Dit scheen de enige
informatie te zijn die ze kon geven over die vreemde ontmoeting. Ik wist dat ik
altijd meer kon krijgen door direct met haar onderbewuste geest te spreken. Dus
ik vroeg om met haar onderbewustzijn te mogen spreken. En daar werd ik nooit
toegang tot geweigerd.
D: Ik ben nieuwsgierig
over dit wezen dat ze zag. Zag hij er eigenlijk ook zo uit zoals zij hem
beschreef?
B: Eigenlijk, gloeide hij ook zoals zij beschreef. Maar er
waren enkele zichtbare stoffelijke verschillen die veroorzaakten dat zij die
vergat, of om mee te beginnen niet zag. Ik veronderstel dat je kunt zeggen dat
hij iets charmants over zich heen had gegooid zodat hij volledig mens zou
schijnen.
D: Kun je me vertellen
hoe hij er echt uitzag?
B: Zijn haar was wit en los stromend, en langer dan zij zich
herinnerde en de haarlijn trok wat naar achteren. Hij had een hele scherpe
widow’s peak (= een haarpunt op zijn voorhoofd) terwijl zij waarnam dat hij een
steile haarlijn had zoals dat van een jonge man. En hij had grote handen, maar
die waren benig en zijn vingers hadden een extra gewrichtje. In plaats van dat
de vingers eindigen waar die van ons dat doen, was het alsof het middelste
gewricht werd herhaald. Zodat ze anders buigen dan onze vingers doen.
D: Hoeveel vingers had
hij?
B: Hij had vier vingers, maar hij had ook een dubbele duim.
D: (Dat was een
verrassing) Een dubbele duim?Wat bedoel je?
B; Twee duimen. Zijn hand was langer dan die van ons omdat
daar meer beentjes in zaten. Hij had een duim op de normale positie en een
volgende daarboven. Er was zat ruimte voor twee duimen voordat de vingers
begonnen. (dit werd allemaal vergezeld door handbewegingen)
D: Dus hij had twee
duimen en vier vingers, dat zijn dan zes vingers samen.
B: Ja, aan iedere hand. Met lange, smallere vingernagels dan
die van ons. Aan de basis waar de nagelriem is, was dit heel scherp een U-vorm
in plaats van dat vierkantige zoals dat van ons is.
D: Was zijn gezicht
anders?
B: Het leek strenger dan zij zich herinnerde. Hij
realiseerde zich dat zij zijn voorkomen beangstigend kon vinden. Zijn ogen
waren heel groot en verblindend/schitterend, door de kracht die van hem
uitstraalde, met hele bossige wenkbrauwen erboven. En eigenlijk waren zijn ogen
totaal wit. Er was geen iris of geen pupil die je kon zien.
D: Ik heb wel eens
blinde mensen gezien. Is dat wat je bedoelt?
B:Ja, behalve dat dit witte, gloeide door licht, door de
kracht die vanuit hem straalde.
D: Welke kenmerken had
hij nog meer?
B: Zijn andere kenmerken leken nogal normaal. Zijn wangen
waren verweerd, ingezonken, en hij had een sterke kaaklijn. Het was moeilijk
iets over zijn oren te zeggen omdat zijn haar erover heen hing.
D: En zijn huid was
eigenlijk wit?
B: Ik denk niet dat dit zo was. Er was zoveel licht gloeiende,
het was moeilijk te zeggen welke kleur die eigenlijk had. Maar door het
contrast tussen zijn haar en zijn huid, en tussen zijn ogen en zijn huid, leek
het dat zijn huid donkerder was. Maar die gloeide ook van licht, dus leek die
lichter dan die eigenlijk was.
D: Had hij een neus en
een mond zoals wij?
B: Ja, hij had een neus en een mond, maar moeilijk te zeggen
of de tanden zo waren als ze zei, omdat hij zijn mond niet opendeed toen hij
sprak. Hij sprak door zijn gedachten te projecteren.
D: Maar ze zag tanden.
B: Omdat het beeld dat ze zag bij gelegenheid lacht. En de
echte beeltenis was heel ernstig.
D: Dus zijn gezicht
had geen uitdrukking.
B: Oh, die had wel een uitdrukking, maar daar hoorde niet
bij dat hij zijn tanden liet zien. Hij trok zijn wenkbrauwen en hield zijn
hoofd scheef en zoiets als dat, maar dat hield nooit glimlachen in. Zijn
gezicht leek meer smal van voren. De manier waarop zijn gezicht naar zijn mond
ging was scherper dan onze gezichten. Die van ons zijn bij vergelijking meer
plat.
D: Droeg hij het soort
kleding die zij beschreef?
B: Hij droeg kleding, maar die waren complexer dan zij
beschreef. Hij had veel metaalwerk en zoiets die in zijn kleding was verwerkt.
D: Waar was dat voor?
B: Diverse instrumenten en zo. Sommige ervan waren alleen
versiering. Sommige ervan vertegenwoordigden zijn rang. En sommige ervan waren
remote controls (afstand-bedieningen) voor een schip en zo. Dit zat in zijn
kleding, in zijn riem. Hij had zoiets als een bandelier schuin over zijn borst
(haar hand bewegingen gaven twee banden aan) die geladen waren met metalen
dingen.
D: Instrumenten en
zulk spul, zei je?
B: Meer zoals knopen en knoppen. En het leken kleine flesjes
maar die hadden allemaal een bedoeling. Dat was niet voor versiering. Als het
instrumenten waren dan waren ze heel erg verkleind.
D: Dus zelfs de kleren
waren anders dan zij dacht dat ze waren.
B: Ze leken erop, met losse mouwen en zomen. Ze zag alleen
de instrumenten niet en wat zij ‘apparaatjes’ noemde. Hij stond niet toe dat
zij zijn apparaten zag.
D: Was daar een reden
voor?
B: Ja, omdat de mensheid technologisch onvolwassen is. En
als ze te snel aan teveel vreemde ontwikkelde technologie worden
blootgesteld, kan dat rampzalig zijn.
D: De mens probeert
altijd nieuwe dingen te leren. Bedoel je dat we het niet kunnen begrijpen of er
mee omgaan, of wat?
B: Er niet mee om kunnen gaan. Het zelfde gebeurde in de
geschiedenis van de Aarde toen zeilers een nieuw eiland ontdekten in de
Zuidelijke Pacifiek, en dan het opperhoofd een geweer als geschenk gaven. De
chef was trots op zijn geschenk en zwaaide er mee rond, en zei: “Hé, kijk wat
ik heb.” En per ongeluk ging het af en hij schoot er iemand mee dood omdat hij
er de kennis niet voor had en hoe je er mee om moet gaan en het gebruiken.
D: Ik denk aan het
woord “discipline”.
B: Nee, dat is niet hetzelfde. Hij had het begrip niet hoe
iets kon worden gebruikt. Omdat als je eenmaal begrijpt hoe iets wordt
toegepast, dan komt de discipline natuurlijk daarna.
D: Dus, ze denken dat
het beter is om ons niet te veel in eens te laten zien.
B: Precies. Wij worden gezien als een intelligent soort en
als zeer nieuwsgierig. En zij weten als wij iets zien en ons dat herinneren,
dan proberen we te bedenken wat we zagen en proberen we het na te maken.
D: Kwamen er echt
stralen uit zijn ogen?
B: Ja. Door de wijze waarop hun apparatuur wordt gemaakt,
kan het werken door het lichaam heen, niet alleen door apparaten. Dat kan dus
ook het lichaam gebruiken. En de stralen die uit zijn ogen kwamen konden of van
een apparaat komen dat het landschap scande om te analyseren waar dingen van
gemaakt waren, of het konden stralen uit een apparaat zijn dat was afgestemd om
een specifiek element of iets te vinden. Het konden veel dingen zijn geweest.
Dit leek het geval te
zijn van niet een maar twee “lagen” die
overheen lagen. De eenvoudige versie van de uil die haar bewuste geest zich
herinnerde was totaal anders dan de twee die onder hypnose geuit werden.
Kennelijk hebben deze alien wezens het vermogen om ons op veel manieren dingen
te laten zien. Alleen hypnose kan onthullen wat er echt onder de oppervlakte
ligt. Kunnen we ooit weten wat echt is en wat illusie?
D: Het lijkt vreemd
dat hij niet wist dat zij daar langs kwam in haar truck.
B: Maar dat wist hij wel.
D: Oh? Ik dacht dat
hij verrast was?
B: Nee, zij was degene die verrast was. Hij
wist dat zij kwam. En zij was degene waarmee hij contact wilde hebben.
D: Was er een reden
waarom hij met haar contact wilde?
B: Ja. De raad van elders/ouderen blijft bepaalde mensen in
de gaten houden op Aarde, dus als de tijd juist is om met de mensheid contact
te maken, zal met deze mensen eerst contact gelegd worden, als het tijdens hun
leven gebeurt. Ze hebben dit al eeuwenlang gedaan. Een van de mensen waarvan zij
voelden die meest belovend was, was Leonardo da Vinci. En dus terwijl elke
generatie komt en gaat, zijn er specifieke mensen die zij gadeslaan. Als het
gebeurt tijdens hun generatie dan hebben
zij al besloten met wie ze eerst zullen contact leggen.
D: Was er iets
specifieks anders met haar waarom ze haar gadesloegen?
B: Ze keken naar een combinatie van kenmerken in de mensen
waarmee ze het eerst contact wilden leggen. De mensen moeten zeer intelligent
zijn (dit past bij Brenda omdat zij een
IQ heeft van een genius) En een open geest en graag nieuwe dingen wil leren
( Zij heeft zeker een open geest anders
zou ze nooit hebben toegestemd in onze vreemde experimenten)
Maar ook spiritueel ontwikkeld zijn en in contact met de
hogere lagen. Iemand die probeert zichzelf te verbeteren en die open staat voor
nieuwe zaken. Iemand die, zelfs als ze obstakels in hun leven hebben, die op
een positieve manier overstijgen zonder anderen negatief om zich heen te beïnvloeden. Sommige mensen overkomen
hun obstakels door anderen om zich heen af te breken. Maar dat is niet het
soort mensen dat zij willen. Zij willen dat mensen hun obstakels door positieve
middelen overstijgen.
D: Blijven zij in
aanraking met deze mensen of hun hele levenlang gadeslaan?
B: Ja. Ze blijven hun hele leven een oogje op hen houden. En
van tijd tot tijd leggen ze contact met hen. Soms laten ze hen dit
herinneren,maar de meeste tijd bewolken ze hun herinnering om hun dagelijkse
leven niet te compliceren.
D: Is er eerder met
Brenda contact gelegd?
B: Ja, dat is gebeurd. Specifiek toen ze een jong kind was,
maar zij herinnert het zich niet. Ze maakten contact met haar om haar te helpen
zich voor te bereiden in het geval dat die tijd in haar leven komt.
D: Was dat een zelfde
soort wezen?
B: Soms zo’n wezen, en soms een wezen met een ander
voorkomen, omdat het wel iemand kon zijn van een ander ras wezens. Maar
gewoonlijk iemand die in nauw contact staat met de raad van elders. Zij werken
samen.
D: Hoe blijven ze haar
volgen? Mensen trekken zo veel rond. Hoe kunnen ze hen lokaliseren?
B: Ze zijn in staat om je mentale uitzending waar te nemen.
En je aura is heel zichtbaar voor hen. Plus, sommige van die mensen zijn sterk
ontwikkeld genoeg om op hogere lagen waar te nemen dan de mensheid dat kan. Dus
ze eenmaal je aura kennen en je hogere zelf en hoe je mentale uitzending eruit
ziet, is die heel makkelijk je op te sporen, omdat iedereen uniek is en geen
twee mensen gelijk zijn. Ze hebben apparatuur om hen daarbij te helpen. Ze stoppen
de informatie in het apparaat en zeggen die de planeet te scannen. En dat
apparaat gaat die locatie binnen.
D: Dus ze hoefden
niets te doen aan haar stoffelijke lichaam om haar te vinden?
B: Nee, niet elke keer. De eerste keer dat ze met haar
contact legden, toen ze een kind van 9 jaar was, ‘entten’ zij haar in. Zoiets
als een vaccinatie, kun je zeggen. Moeilijk uit te leggen.
D: Ik denk aan een
spuitje of zoiets.
B: Ja, daar lijkt het op. En soms laat die inenting een
litteken achter of soms een merkje op de huid. Ze enten een substantie in die
de waarnemingen verhoogt. Dat maakt die persoon gevoeliger om vermogens te ‘asper’-en.
Omdat die vermogens heel belangrijk zijn in de galactische gemeenschap.
D: Dat is een vreemd
woord voor me. Vermogens ‘asper-en’?
B: Het is een heel gewoon woord. Het is alleen een andere
manier om op al die buitenzintuiglijke vermogens te wijzen.
D: Ik dacht aan aspiraties?
B: Je denkt aan het verkeerde woord. (zij spelde het) “Esper”,
esper vermogens.
D: Dit is een woord
dat ik niet ken.
B: Zij kent het. Daar kreeg ik het van.
D: Oh, je kreeg het
uit haar woordenschat? -… Nou, in welk
deel van het lichaam geven ze die inenting?
B; In haar geval was het hier waar een bobbeltje op haar
linkervoorarm zit.
Brenda hield haar arm omhoog en ik kon dat bobbeltje zien.
D: Hoe kreeg je dat?
B: Het werd ’s nachts gegeven toen zij sliep. En als je haar
dit vraagt, als ze wakker is, dan zegt ze je wanneer dit gebeurde, want het
leek toen heel erg raar in de tijd dat dit verscheen.
D: werd er een
instrument gebruikt?
B: Ja dat lijkt op zoiets als een zilveren buisje. En het
eind dat ze tegen haar arm drukken lijkt plat of misschien iets naar binnen
gebogen. Maar als je dit tegen de arm drukt, doordringt iets in het buisje de
huid en ent het in de bloedstroom. Maar dat doet geen pijn.
D: Maar het laat wel
een bobbeltje achter? B: Ja.
[Winny: ik sla even een stukje over:]
B: Als er contact wordt gelegd in het leven van die persoon,
kunnen ze dat “ding’ activeren dat ze in haar lichaam achterlieten. Dan zal dit ook als vertaler dienen. Dus kan
zij haar gedachten projecteren en communiceren en dan hun gedachten horen. En
als er een stem wordt gebruikt is ze in staat om hen te verstaan. En als er een
stem communicatie wordt gebruikt dan is ze in staat om hen te begrijpen zelfs
als zij een onbekende taal spreken. Als dit geluid de hersenen raakt dan zal
het worden overgebracht in begrijpelijk symbolen die zij kan begrijpen. Het
ding in haar lichaam zal dat kunnen doen.
Het ding is heel klein en is ongeveer een achtste van een
inch (2,5 cm) en het zit in het vlees
van haar onderarm,onder het bobbeltje waar zij haar inentten. Het zit tussen
twee beenderen in. In een spier.
{Dan vraagt D. meer over deze dingen]
De raad van elders wil momenteel niet dat er meer in haar
lichaam, of hoofd wordt geplaatst.
D: Wat is de bedoeling
daarvan?
B: Ik weet het niet zeker. Van de diverse rassen en groepen
van de mensheid die in de galactische gemeenschap zitten, hebben verschillende
rassen andere doelen. En ze gebruiken andere instrumenten. Dus kunnen ze de
mensheid op andere manieren benaderen. Alhoewel de contacten verondersteld
worden om te worden gecoördineerd door de raad van elders, gebruiken sommige
groepen hun eigen instrumenten eerder dan die de raad van elders goedkeuren.
D: Vind de raad dit
niet erg als ze die dingen doen? Is dat niet tegen hun regels of zo?
B: Sommige zijn tegen de regels en sommige niet. Dat hangt
af van hoe het wordt gedaan en of er geen letsel/schade wordt gebracht aan het
subject. Dus wat voor effect het op het subject heeft.
D: Kun je zien hoe de
wezens eruit zien die dat in haar arm zetten toen ze 9 jaar oud was?
B: Het waren heel vriendelijke mensen. Het is moeilijk te
zeggen hoe ze eruit zien omdat het nacht was toen ze dat deden. Ze hadden in
ieder geval geen haar op hun hoofd. Hun hoofden waren heel glad. En ze schenen
zilverig gekleurd te zijn. Hun handen
waren anders, omdat ze drie vingers en een duim hadden. Ze zijn niet zo groot
als die persoon op de weg. Deze mensen schenen langere beenderen te hebben en
zijn tenger, heel delicaat gebouwd. Ze hebben donkere ogen maar meer kan ik niet
zeggen, omdat het donker was. Maar ze hebben lange ledematen en zijn mager, en
ze zien er uitgemergeld uit vergeleken met mensen.
D: Je zei dat het
vriendelijke mensen waren?
B: Ja. Ze hebben een sterke intellectuele nieuwsgierigheid.
En ze doen dit door instructie van de raad van elders. En de raad van elders
bestaat uit veel wezens van veel verschillende rassen. Er is een oneindig aantal
soorten wezens,omdat er zo’n variëteit van leven is, als je het universum als
geheel neemt. Alleen in deze galaxy zijn er vele verschillende soorten levende wezens die er verschillend uitzien,
verschillende culturen hebben, verschillende vermogens, verschillende manieren
om naar dingen te kijken, een andere manier om dingen op te bouwen. Als je ziet
hoe sommige rassen eruit zien, kun je begrijpen hoe verschillende legendes over
gnomen en elven en dergelijke begonnen. Want in antieke tijden werden de mensen
niet altijd bewolkt zodat hun herinnering niet wegviel…..
D: De raad is het die
de andere wezens vertelt om deze dingen te doen?
B: Ja, dat is de wijze waarop het zou moeten gebeuren.
D: Dat is dus niet
altijd zo?
B: Niet altijd, nee. Maar ze proberen het gecoördineerd te
doen via de raad van elders, om de minste schade te berokkenen.
Dolores: Dus het
kleine bobbeltje op Brenda’s arm leek een mysterie te zijn. Er is
waarschijnlijk geen manier waarop we ooit kunnen ontdekken of er echt een
dingetje werd geïmplanteerd in haar, 19
jaren geleden, of dat het er nog was. Zo lang het geen stoffelijke problemen
geeft, is het waarschijnlijk het best om er niks mee te doen, en dan zal het
een mysterie blijven. Sommige mensen willen dat inplantingen worden verwijderd
als ze die eenmaal ontdekken. Maar ik ben van mening dat als de buitenaardsen
willen dat ze daar zijn, dan zullen ze die gewoon weer vervangen.
Vertaling: Winny
No comments:
Post a Comment